Oprócz wymienionych zalet, jak mały koszt i prostota produkcji, STEN był dodatkowo łatwy w użytkowaniu i obsłudze. Nie był on wprawdzie pozbawiony wad, w tym słabej ergonomii, lecz część z przypisywanych mu cech: że był niebezpieczny lub zawodny, w dużym stopniu wynikała z niewłaściwego użytkowania.

Nieprawidłowe noszenie odbezpieczonej broni gotowej do strzału łatwo mogło doprowadzić do przypadkowego wystrzału. Jedynie niektóre serie pozbawione zabezpieczenia zamka w przednim położeniu mogły wystrzelić także przy upadku broni na podłoże lub uderzeniu w kolbę.

STEN był bronią podatną na zacięcia, lecz w dużej części wynikały one z powszechnie spotykanego niewłaściwego trzymania broni lewą ręką za magazynek, co powodowało zmianę kąta podawania naboju (prawidłowo broń tę należało trzymać lewą ręką za osłonę lufy).
Celność broni ogniem seryjnym była nie najlepsza, lecz nie odbiegała zbytnio na niekorzyść od celności innych pistoletów maszynowych. Konsekwencją maksymalnego uproszczenia przyrządów celowniczych było czasami ich krzywe montowanie, co osłabiało w znacznym stopniu celność poszczególnych egzemplarzy.

Dzięki prostej konstrukcji Stena, w okupowanej Polsce zdołano utworzyć aż 23 warsztaty, w których produkowano krajową wersję tej broni. W Warszawie produkowano je pod kierownictwem inż. Ryszarda Białostockiego. Polskie Steny posiadały znaki i numery angielskie (konspiracja), ale można je rozpoznać po lewym gwincie lufy lub jego braku (pozostałe posiadały prawy gwint). Wykończenie Stenów produkowanych konspiracyjnie w Suchedniowie przewyższało angielskie pierwowzory.
W Polsce opracowano ponadto na bazie Stena własny ulepszony pistolet maszynowy "Błyskawica".

Produkcję Stena podjęli również Niemcy. Na przełomie 1944/45 wyprodukowali w zakładach Mausera dla celów dywersyjnych, nakładem wielkich środków, serię 28 tys. wiernych kopii Stena Mk II, oznaczonych jak oryginały i nazwanych Potsdam Gerat.
Ponadto, w 1945 roku, poszukując taniej i prostej broni dla Volkssturmu, rozpoczęli produkcję zmodyfikowanego Stena pod oznaczeniem MP 3008. Wyprodukowano ok. 10 tys. sztuk tej broni, różniącej się od Stena głównie magazynkiem przyczepianym od góry.