Produkcja polskiego ruchu oporu nie ograniczała się do standardowych modeli granatów ręcznych w stylu "sidolówki", czy "filipinki", ale w lokalnych ośrodkach powstawały także inne modele wykorzystujące dostępne materiały. Także wybuch Powstania Warszawskiego i związany z tym gwałtowny wzrost zapotrzebowania na granaty spowodowały opracowanie wielu nowych modeli granatów. Do ich produkcji wykorzystywano często standardowe zapalniki typu P-42.

Konstrukcja korpusu granatu wykorzystywała wszelkie dostępne materiały jak karbowane odlewy żeliwne lub aluminiowe, zaślepionych z obu stron metalowych rur, a nawet wykonane z materiału woreczki, które oprócz materiału wybuchowego były wypełnione pociętym na kawałki drutem i metalowymi elementami dla powiększenia efektu odłamkowego.