Oprócz standardowych miotaczy ognia typu "K", konspiracyjne zakłady zbrojeniowe wytwarzały także inne modele bazując na dostępnych do produkcji materiałach. W zależności od ciśnienia roboczego butli ze sprężonym powietrzem lub tlenem zasięg miotania mieszaniny zapalającej wynosił od 30 do 60 metrów.
Skład mieszanki także zależał od dostępnych surowców ropopochodnych. Do inicjowania zapłonu stosowano najczęściej pręty owinięte szmatami nasączonymi w ropie.