Ponadto w trakcie obrad gen. Rowecki przedstawił swój pogląd na dalsze swoje uczestnictwo w posiedzeniach PKP.
W związku z brakiem współpracy ze Stronnictwem Narodowym nie widział możliwości szczerego i szczegółowego wypowiadania się na temat działalności ZWZ.

Od maja 1941 r., stronnictwa polityczne skupione w PKP były dotowane z budżetu Delegatury Rządu. W miesiącu tym dotacje otrzymały: Stronnictwo Narodowe "Kwadrat", Stronnictwo Pracy "Romb", Stronnictwo Ludowe "Trójkąt". "Koło" zaczęto dotować dopiero w listopadzie, przy czym nie wiadomo na pewno czy chodzi tu o WRN, czy też o Polskich Socjalistów zwanych "drugim Kołem".
Również w maju nastąpiła zmiana przedstawiciela Stronnictwa Narodowego, spowodowana aresztowaniem Mieczysława Trajdosa "Marka" (22 maja 1941). Jego miejsce zajął Stefan Sacha "Stefan".

4 lipca 1941 r., PKP uchwaliło oświadczenie, w którym domagało się:

1) Rosja winna natychmiast uznać niepodległość i suwerenność Państwa Polskiego.

2) Przywrócić działalność przedstawicielstwa dyplomatycznego i konsularnego Polski na terenie Związku Sowieckiego.

3) Zwolnić jeńców polskich oraz więźniów z aresztów, obozów i wygnania.

4) Udzielić pomocy ludności gwałtem wysiedlonej z naszego kraju i dać całkowite odszkodowanie za wyrządzone krzywdy moralne".

Podczas posiedzenia z 9 lipca przedstawiciel "Trójkąta" (SL), przy poparciu ze strony "Rombu" (SP), zgłosił kandydaturę Jana Piekałkiewicza na zastępcę delegata rządu na kraj. Stefan Sacha z "Kwadratu" podtrzymywał kandydatury zgłoszone przez te stronnictwo jeszcze w listopadzie 1940 r. (mowa tutaj o osobach Jerzego Gościckiego - byłego ministra rolnictwa i Władysława Mieczkowskiego - dyrektora Banku Polskiego). PPS-WRN zaproponowało natomiast by Piekałkiewicz został delegatem rządu, a Józef Cyrankiewicz jego zastępcą. W tym samym miesiącu przedstawiciele trzech stronnictw (SL, SP, SN) uzgodnili kandydatury na delegatów okręgowych i ich zastępców.

I tak w Lublinie delegatem rządu został Władysław Cholewa a jego zastępcą Stefan Lachert, w Kielcach delegatem minowano Stefana Klimeckiego, w Warszawie delegatem okręgowym został Józef Kwasiborski, natomiast jego zastępcą Aleksander Bogusławski.
Na początku sierpnia uzgodniono kandydaturę na delegata okręgowego w Krakowie. W związku z tym, że prof. Stanisław Pigoń nie przyjął nominacji, przedstawiciele stronnictw

18 sierpnia 1941 r., delegat przekazał rządowi w Londynie deklarację PKP w sprawie układu polsko - rosyjskiego:

"Układ z Sowietami jako wstęp do ostatecznego uregulowania stosunków między Polska i Rosją PKP ocenia jako akt pozytywny z zastrzeżeniem co do punktu dotyczącego granic wschodnich i północnych". .

10 września 1941 r. na znak protestu wobec osoby Cyryla Ratajskiego jako delegata rządu, oraz zbyt ugodowej, jego zdaniem, polityki Sikorskiego w stosunku do ZSRR, przedstawiciel "Koła" Kazimierz Pużak wystąpił z PKP.

Władze PPS-WRN tak oto uzasadniały swoją decyzję:

"Niestety, mimo naszego wysiłku, nie zdołaliśmy przekonać rządu, ani też współdziałających w PKP stronnictw o potrzebie wspólnoty zadań i konieczności sprowadzenia roli delegata do właściwej miary - łącznika między reprezentacją krajową a rządem. Przeciwnie, mianowanie wbrew wspólnym propozycjom Trójkąta i Koła delegata, związanego całą swoją przeszłością polityczną ze stronnictwami prawicy, odsunęło nasze słuszne postulaty na plan dalszy co pozwoliło na przeprowadzenie szkodliwej gry intryg politycznych i obsadzenie różnych stanowisk przez elementy obce ruchom masowym robotników i chłopów. Zewnętrzne wystąpienia delegata w prasie przybrały również tony, z którymi opinia demokratyczna, w szczególności robotnicza, pogodzić się nie jest w stanie".

28 października 1941 r. do PKP wszedł przedstawiciel Polskich Socjalistów, Adam Próchnik "Artur". Polscy Socjaliści już we wrześniu zgłosili swój akces do PKP.
W listopadzie PKP wydało oświadczenie:

"4 główne stronnictwa współpracujące w PKP uważają utrzymanie jednolitego frontu za rzecz konieczną, nie tylko w kraju, ale i na emigracji, co powinno znaleźć zewnętrzny wyraz w składzie i działalności rządu. Ustąpienie Godziemby w tak ciężkim momencie wywołało w kraju uczucie przykre, tym bardziej że zostało ono skwapliwie wykorzystane przez propagandę niemiecką. PKP z zadowoleniem przyjął oświadczenie Naczelnego Wodza zapowiadające uporządkowanie współpracy oddziałów Armii Polskiej w kraju z Delegaturą i PKP".

19 stycznia 1942 r., został aresztowany przedstawiciel "Rombu" w PKP - Franciszek Kwieciński. Na posiedzeniu z 29 marca, jego miejsce zajął Zygmunt Felczak "Jasiński". Wówczas to, obecny na posiedzeniu delegat rządu przedstawił sprawozdanie z sytuacji w kraju, omówił organizację aparatu administracyjnego delegatury, złożył sprawozdanie finansowe za 1941 r. oraz zaznajomił zebranych z korespondencją z Londynem i Lwowem.

12 kwietnia 1942 r., na posiedzeniu udział wzięli wszyscy członkowie PKP, delegat rządu i sekretarz delegatury oraz dyrektor Departamentu Spraw Wewnętrznych Leopold Rutkowski "Zawada". Na zebraniu omówiono sprawę tworzenia przez AK Służby Ochrony Powstania. Stronnictwo Ludowe, Polscy Socjaliści i Stronnictwo Pracy zgłosiły swoje zastrzeżenia w stosunku do kierownika Sekcji Finansowo - Budżetowej Delegatury - Jerzego Michalewskiego. Rutkowski omówił prace prowadzone przez Departament Spraw Wewnętrznych. Przedstawiciel Stronnictwa Narodowego wycofał wysunięte wcześniej kandydatury na delegata okręgowego w Kielcach oraz zastępców okręgowego delegata w Lublinie, Lwowie i Krakowie.

19 kwietnia 1942 r. - na posiedzeniu nie był obecny delegat rządu. Dyrektor Departamentu Spraw Wewnętrznych zdał relację ze swojej rozmowy z dowódcą AK w sprawie Straży Ochrony Powstania. Zebrani postanowili wysłać do rządu RP depeszę, w której domagali się ścisłego określenia kompetencji delegatury i AK. Przedstawiciel ludowców wystąpił z wnioskiem o powołanie komisji opiniodawczo - kontrolującej, w sprawie rozdziału zasiłków dla wysiedlonych z terenów włączonych do Rzeszy.

10 maja 1942 r. - obecni byli Rutkowski i Ratajski. W trakcie zebrania przedstawiono regulamin sądów specjalnych opracowany przez Departament Sprawiedliwości. Na wniosek przedstawiciela SL postanowiono utworzyć w Departamencie Spraw Wewnętrznych komórkę "dla zbierania i rejestrowania liczbowego wszystkich strat w ludziach oraz form gwałtów i terroru, stosowanych przez okupantów". W dalszej części powołano Kazimierza Łaszkiewicza na stanowisko delegata okręgowego w Białymstoku, a Kazimierza Banacha na analogiczne stanowisko na Wołyniu (Łuck).

13 maja 1942 r. - wysłano do Londynu depeszę z uchwałą PKP, informującą, że AK rozszerza swoją działalność na "dziedziny życia wychodzące poza granice spraw wojskowych, co wytwarza niebezpieczny dziś i na przyszłość dualizm w pracach rządowych w kraju, wywołuje dezorientację w społeczeństwie i zaniepokojenie sfer politycznych, PKP zwraca się do rządu, aby określił ściśle kompetencje Delegatury i SSS oraz ustalił podstawy prawne i zakres działania Delegatury".

14 czerwca 1942 r. - posiedzenie odbyło się pod przewodnictwem zastępcy delegata rządu Jana Piekałkiewicza "Juliańskiego". Omówiono m. in. sprawę następcy przedstawiciela Polskich Socjalistów Adama Próchnika.

28 czerwca 1942 r. - na posiedzeniu tym, obecny był nowy przedstawiciel PS "drugiego Koła" Wincenty Markowski "Lwowski", a także dyrektor Departamentu Pracy i Opieki Społecznej Jan Stanisław Jankowski "Wisła". Omówiono akcje charytatywną prowadzoną przez ten departament oraz problemy z organizacją pracy w okresie powojennym.

5 lipca 1942 r. - kontynuowano dyskusję nad działalnością Departamentu Pracy i Opieki Społecznej, m. in. rozważając zagadnienia ubezpieczeń społecznych w okresie powojennym.

19 lipca 1942 r. - przedmiotem dyskusji na posiedzeniu z tego dnia było sprawozdanie dyrektora Departamentu Przemysłu i Handlu, Bolesława Rutkowskiego "Boruty". W sprawozdaniu tym zawarto raport z prac departamentu oraz zagadnienia organizacji samorządu gospodarczego w okresie powojennym.

2 sierpnia 1942 r. - tym razem działalność swojego departamentu zreferował Zygmunt Załęski "Gnatowski" - dyrektor Departamentu Rolnictwa.

23 sierpnia 1942 r. - sprawy gospodarki finansowej przedstawił dyrektor Departamentu Skarbu Czesław Klarnet "Orzeł".

27 września 1942 r. - nieobecny był przedstawiciel SN Stanisław Sacha "Kołodziej". Podczas zebrania, nowy delegat rządu w osobie Jana Piekałkiewicza przedstawił stronnictwom, list z Londynu z nominacją oraz sprawozdanie sytuacyjne. Następnie uchwalono wniosek Józefa Grudzińskiego (SL), zobowiązujący delegatów okręgowych do przebywania na terenie własnych okręgów. Politycy doszli także do słusznego wniosku, że delegat powinien przeciwdziałać uczestnictwu policji granatowej w przymusowym werbunku ludności na roboty do Rzeszy oraz akcji zbierania przez władze niemieckie deklaracji lojalności. W związku z trudnymi warunkami bytowymi i wzrostem kosztów utrzymania uchwalono zwiększenie dotacji dla organizacji społecznych, partii politycznych ora aparatu delegatury.

18 października 1942 r. - nieobecny był Grudziński "Deczyński". Natomiast udział w posiedzeniu wziął nowy przedstawiciel "Rombu" Józef Kwasiborski, a także Dyrektor Departamentu Sprawiedliwości Feliks Zadrowski "Skup". Głównym tematem obrad był referat Zadrowskiego na temat projektowanego dekretu o organizacji władz wykonawczych.

25 października 1942 r. - PKP wyraził pośmiertne uznanie dla Cyryla Ratajskiego, za jego działalność i ofiarność w pełnieniu obowiązków. Podczas zebrania doszło do oficjalnej zmiany przedstawiciela Stronnictwa Pracy, bowiem Zygmunta Felczaka zastąpił Józef Kwasiborski "Dębicki". Następnie podjęto problem reprezentacji ruchu socjalistycznego w PKP. Postanowiono zwrócić się po opinie do Rady Naczelnej PPS. W dniu tym dyrektor Departamentu Sprawiedliwości zreferował poprawki do dekretu o organizacji władz wykonawczych. Zebrani zwrócili się o opracowanie zasad dekretu przez delegaturę.

15 listopada 1942 r. - przyjęto statut Delegatury Rządu i PKP. Delegat zwrócił się do przedstawicieli stronnictw o zaproponowanie dwóch kandydatów na zastępców delegata oraz na kierownika Sekcji Kontroli.

29 listopada 1942 r. - udział w posiedzeniu brali Witold Grott "Andrzejewski" - pełniący przejściowo rolę kierownika Sekcji Finansowo - Budżetowej i szef KWC Stefan Korboński. Wówczas to uchwalono projekt budżetu delegatury na rok 1943. Korboński natomiast przedstawił organizację walki cywilnej i zakres prowadzonej działalności.
W tym dniu przedstawiciel "Trójkąta", zwrócił zebranym uwagę na braki w sprawozdaniach informacyjnych Departamentu Informacji przekazywanych do Londynu. Zebrani postanowili, że będą przekazywali do departamentu "wszystkie wiadomości informacyjne otrzymane z terenu".

13 grudnia 1942 r. - obecny był kierownik Sekcji Kontroli Stanisław Peszyński "Szumowski", który przedstawił "regulamin budżetowania i kontroli finansowej" oraz Bogdan Domosławski "Brzozowski", który zaprezentował referat na temat przyszłej granicy zachodniej. W tym dniu prowadzono także dyskusję na temat zasad powołania Rady Jedności Narodowej oraz powołano komisję w składzie - Grudziński i Sacha, do opracowania memoriału na temat celów wojny.

Okres kolejnych dziesięciu miesięcy charakteryzował się szeregiem aresztowań (m. in. Piekałkiewicza - 19 lutego 1943 r.), co było jednym z głównych powodów sporych braków w protokołowaniu posiedzeń PKP. Stąd też przedstawienie działalności Komitetu w tym okresie obfitować będzie w poważne luki.

14 lutego 1943 r. - przyjęto, przy sprzeciwie "Kwadratu" i "Rombu", uchwałę która mówiła o tym, że:

"PKP uważa za konieczne rozwinięcie żądania ważnych deklaracji rządu w stosunku do ludności ukraińskiej i białoruskiej w odezwach wydać się mających przez rząd i Radę Narodową w Londynie oraz pełnomocnika rządu w Kraju. W odezwach tych należy wskazać prawa, jakie służyć będą mniejszościom w państwie polskim. Wezwać ludność ukraińską, białoruską oraz polską na ziemiach wschodnich do zgodnej współpracy nad ułożeniem pokojowych warunków współżycia, a w odezwie pełnomocnika rządu należy ponadto zamieścić ostrzeżenie przed aktami gwałtu, które będą ścigane z surowością praw".

Na zdjeciu: Jerzy Lerski "Jur", "Krzysztof" - emisariusz Rządu RP na Uchodźstwie.

W tym czasie doszło do kolejnego konfliktu pomiędzy PKP i delegatem rządu a Komitetem do Spraw Kraju. Chodziło o żądanie wprowadzenia do PKP, w miejsce Polskich Socjalistów, przedstawiciela PPS-WRN (które wystąpiło z niego w lipcu 1941 roku). Żądanie to spowodowane było wejściem do rządu Sikorskiego Jana Kwapińskiego z PPS. Żądanie to wywołało zrozumiany sprzeciw zarówno Piekałkiewicza jak i PKP.

Stanowisko stronnictw politycznych w tej sprawie przekazano rządowi na uchodźstwie w depeszy z dnia 1 lutego 1943 r.:

"PKP stwierdza, że decyzja, jakie ugrupowania mają być reprezentowane w PKP, należy wyłącznie do niego. PKP nie godzi się, żeby KSK przesądzał sprawę członkowstwa w PKP, jak również nie uzna decyzji delegata rządu w tej sprawie".

Mimo tych sprzeciwów doszło ostatecznie do zmiany przedstawiciela ruchu socjalistycznego. 14 lutego 1943 r., Wincentego Markowskiego "Pawła" z PS zastąpił Kazimierz Pużak "Bazyli" z PPS-WRN.
Na tym samym posiedzeniu brał udział emisariusz rządu Jerzy Lerski, który zreferował sprawy zlecone mu do przekazania w Londynie. W tym dniu podjęto również uchwałę, która stwierdzała:

"PKP solidaryzuje się w całej pełni ze stanowiskiem rządu w sprawie granic wschodnich Rzeczpospolitej, wyrażonym w uchwale Rady Ministrów z dnia 25 II br., oraz odpowiedzią rządu z dnia 5 III br. Cały Naród Polski stoi niezłomnie na stanowisku nienaruszalności granic wschodnich Polski sprzed września 1939 r.".

Krajowa Reprezentacja Polityczna.

21 marca 1943 r., doszło do zmiany nazwy. W tym dniu Polityczny Komitet Porozumiewawczy przemianowano na Krajową Reprezentację Polityczną.

Na posiedzeniu z 4 kwietnia 1943r., KRP uzgodniła kandydaturę Jana Stanisława Jankowskiego "Sobola" na stanowisko delegata rządu na kraj, a także Antoniego Pajdaka "Okrzejskiego" z PPS-WRN, Stanisława Jasiukowicza "Kucieńskiego" z SN, oraz Adama Bienia z SL, na jego zastępców. O nominacjach tych premier zawiadomił Warszawę w depeszy z 21 kwietnia 1943 r. Ustalono również kolejność następców: Bień, Pajdak, Jasiukowicz.

W maju nastąpiła zmiana przedstawiciela Stronnictwa Pracy, wtedy to Józefa Kwasiborskiego zastąpił Franciszek Urbański. Podobne roszady miały miejsce w Stronnictwie Narodowym, bowiem Stefana Sachę (aresztowanego 15 maja) zastąpił Władysław Jaworski "Jacek".

9 maja KRP wydała "Oświadczenie" popierające deklarację rządu RP w sprawie granic Polski. 30 czerwca Krajowa Reprezentacja Polityczna uchwaliła stanowisko w tej sprawie.

Po tragicznej śmierci Władysława Sikorskiego, przystąpiono do reorganizacji naczelnych władz państwowych. KRP przystąpiła do opracowania projektu dekretu o tymczasowej organizacji władz na ziemiach Rzeczpospolitej. W założeniach tego projektu planowano m. in. powołać w kraju wicepremiera rządu.

7 lipca 1943 r. - na posiedzeniu KRP przedstawiciele stronnictw politycznych określili zasady, jakimi należałoby się kierować podczas misji tworzenia nowego rządu:

1) Przestrzeganie przez Prezydenta tzw. "umowy paryskiej".
2) Utrzymywanie koalicji rządowej złożonej z czterech stronnictw politycznych i podstaw programowych rządu wyłożonych w jego deklaracjach z grudnia 1939 r. oraz lutego 1942 r.
3) Utrzymywanie "linii politycznej Sikorskiego".
4) Rozdzielenia stanowiska premiera od funkcji naczelnego wodza.

Na zdjęciu: Stanisław Jasiukowicz - z ramienia Stronnictwa Narodowego, od 4 kwietnia 1943 r., pełnił funkcję zastępcy Delegata Rządu.

Stanowisko to KRP podtrzymała na posiedzeniu z dnia 13 lipca 1943 r. 21 lipca wysłano depeszę do premiera Wielkiej Brytanii Winstona Churchilla w odpowiedzi na jego orędzie z 14 lipca, wygłoszone po śmierci gen. Sikorskiego.

30 lipca 1943 r., uchwalono "Odezwy do narodu ukraińskiego", w których wezwano do zaprzestania masowych mordów na ludności polskiej, na kresach wschodnich oraz zerwania współpracy z Niemcami. Zapowiedziano również, że Polacy nie zrezygnują ze swoich praw do ziem wschodnich, zapewniając równocześnie poszanowanie równości praw i swobód obywatelskich dla Ukraińców.

15 sierpnia 1943 r., KRP uchwaliła "Deklarację Porozumienia Politycznego Czterech Stronnictw". Zawarto w niej decyzję, która mówiła, że wobec zbliżającego się przełomowego momentu usunięcia okupanta niemieckiego, stronnictwa będą ze sobą ściśle współpracować przynajmniej do wyborów do sejmu. Współpraca ta miała polegać na powołaniu Rady Jedności Narodowej, jako zastępczego parlamentu podziemnego, oraz wzmożeniu współpracy z tajną administracją oraz z AK.

Program porozumienia zawierał również zasady nienaruszalności granicy wschodniej, szerokiego dostępu do morza na północnym-zachodzie, konfederacji środkowoeuropejskiej, autonomii mniejszości narodowych, reformy rolnej, rozwoju spółdzielczości i powszechnego zatrudnienia. 1 listopada 1943 r., członkowskie stronnictwa KRP ogłosiły apel nawołujący inne partie konspiracyjne do przyjęcia założeń deklaracji, jako podstawy współdziałania. Jej zacieśnienie stawało się coraz bardziej konieczne, ze względu na groźbę powstania uzurpatorskiego ośrodka władzy, kierowanego przez Moskwę, w momencie wkroczenia na teren Polski Armii Czerwonej.

Na temat posiedzenia z 5 października 1943 r., nie ma żadnych informacji.

Na posiedzeniu z 14 października obecny był gen. Tadeusz Komorowski, który przedstawił obszerny raport na temat planowanego powstania powszechnego. Obok problemów czysto militarnych, omówiono również zagadnienia, które rozwiązać powinno organy władz cywilnych:

1) Świadczenia na rzecz państwa w ogóle, a wojska w szczególności.
2) Zabezpieczenie majątków i przedsiębiorstw, zarządzanych obecnie przez władze okupacyjne.
3) Sposób i granice zaspokojenia dążeń rewindykacyjnych wysiedlonych i wywłaszczonych.
4) Gospodarka kontyngentowa i zaspokajanie potrzeb ludności.
5) Finansowanie wysiłku zbrojnego.
6) Polityka cen i płac.
7) Granice przywrócenia praw obywatelskich, w szczególności w dziedzinie prawa zrzeszania się, co łączy się ściśle ze sprawami bezpieczeństwa.
8) Zastosowanie przez wszystkie władze jednolitej polityki w stosunku do każdej z grup narodowościowych.

Na zdjęciu: Franciszek Białas - przewodniczący Społecznego Komitetu Anty- komunistycznego.

26 października 1943 r., w obecności wszystkich przedstawicieli stronnictw politycznych, delegata rządu i sekretarza, omówiono aktualną sytuację w kraju. Podjęto decyzję, o wydaniu przez delegata odezwy do społeczeństwa, a także problemy związane z utworzeniem Komitetu do Walki z Komuną. Projektowano powołanie komitetów: centralnego i okręgowych, jako komórek "o charakterze czysto społecznym".
Kolejnym tematem obrad była sytuacja w Londynie, a także funkcjonowanie placówki politycznej w Budapeszcie. Zebrani zgodnie stwierdzili, że powinni mieć wpływ na jej działalność. Przyjęto również regulamin Komisji Opiniodawczych zainstalowanych przy poszczególnych departamentach delegatury rządu.

W trakcie dalszych rozmów doszło do utworzenia Społecznego Komitetu Anty- komunistycznego, który tworzyli przedstawiciele licznych organizacji konspiracyjnych, a także członów Armii Krajowej i delegatury rządu.

Komitetem kierował członek PPS-WRN Franciszek Białas, natomiast jego zastępcami mianowano Franciszka Urbańskiego "Kurzawę" z SP i Stefana Korbońskiego "Nowaka" ze Stronnictwa Ludowego.
Ponadto członkami Komitetu byli: Józef Brenstjern reprezentujący Społeczną Organizację Samoobrony, Adam Michna z Konwentu Organizacji Niepodległościowych, Henryk Glass, Stanisław Kauzik - dyrektor Departamentu i Prasy Delegatury Rządu, Zbigniew Kunicki - zastępca dyrektora tego departamentu, Stanisław Leśniewski, Tadeusz Miklaszewski, Marian Rapacki - dyrektor "Społem", Leopold Rutkowski, Tadeusz Żenczykowski.

Głównym zadaniem Komitetu była koordynacja działalności propagandowej. Zajmowano się wydawaniem ulotek i odezw do społeczeństwa: "Do Narodu Polskiego i Rodacy" (styczeń 1944 r.), "Dwa totalizmy - dwaj wrogowie", "Do kołchozów zapędzić się nie damy". Wydawano również publikacje demaskujące politykę komunistyczną wobec Polski: "Dokumenty mówią" - autorstwa Tadeusza Żenczykowskiego, czy "Czerwona Targowica" - Adama Radziejowskiego.

Ponadto w ramach Wydziału "R" BIP-u KG AK wydawano takie pisma jak: "Agencja R" - redagowana przez Wacława Kozłowskiego "Kaniewskiego", "Wolność Robotnicza" - od listopada 1943 r. redagowana przez Józefa Sosnowskiego, "Głos Ludu" - redagowana również od listopada 1943 r., przez działacza "Racławic".

Proces tworzenia Okręgowych Społecznych Komitetów Antykomunistycznych szedł niestety dość opornie. Dopiero w lutym 1944 r., powstał okręgowy SKA w Warszawie.
W styczniu 1944 r., wydano odezwę "Do Narodu Polskiego", pod którą podpisało się kierownictwo dwudziestu czterech organizacji niepodległościowych. W odezwie określono bez ogródek PPR jako obcą agenturę komunistyczną, godzącą w najżywotniejsze interesy Polski. Za jedyne organa zdolne wydawać rozkazy organizacyjne te uznawały Rząd RP w Londynie, pełnomocnika rządu na kraj i komendanta AK.

7 listopada 1943 r. - tego dnia na posiedzeniu KRP szef Departamentu Spraw Wewnętrznych Delegatury Rządu przedstawił stanowisko podległego mu urzędu w sprawie projektu "Zasad tymczasowego zarządzania Krajem w okresie po ustaniu okupacji". W następnej kolejności, kierownik Biura Ziem Zachodnich - Władysław Czajkowski "Polański" przedstawił zebranym zakres i program działania tego biura. Odczytano również raport Tadeusza Myślińskiego "Alberta", byłego kierownika Komórki Bezpieczeństwa, złożony po uwolnieniu z Gestapo.

16 listopada 1943 r. - obecny był delegat rządu, który omówił aktualną sytuację w związku ze zbliżaniem się Armii Czerwonej do granic Polski sprzed września 1939 r., a także odczytał projekt odezwy do ludności ziem wschodnich. Po dość ożywionej dyskusji uchwalono pewne poprawki do tekstu odezwy oraz do instrukcji dla władz podziemnych na wschodzie.
W dalszej kolejności wniesiono pod obrady sytuację w Londynie, wszelkie problemy związane z funkcjonowaniem naczelnych władz. Ostatnim tematem rozmów było rozszerzenie Rady Jedności Narodowej oraz utworzenie Komisji Głównej RJN.

1 grudnia 1943 r. - obrady skupiły się m. in. na dalszej dyskusji o naczelnych władzach państwa, a także o projekcie organizacji władz krajowych, w tym o problemie rozszerzenia RJN. W zakresie regulowania pracy konspiracyjnej w kraju delegat przedstawił zamierzenia organizacyjne Rady Narodowościowej. Józef Grudziński "Deczyński" z ramienia Stronnictwa Ludowego, zwrócił się do zebranych o opracowanie regulaminu dla zastępców delegata oraz o rewizje obsady personalnej departamentów.

9 grudnia 1943 r. - na posiedzeniu tym nie wziął udziału Kazimierz Pużak. Kontynuowano dyskusję na temat organizacji Rady Jedności Narodowej. W jej toku postanowiono rozszerzyć skład personalny RJN do 15 - 18 osób. Ustalono również, ze Komisja Główna składać się będzie z 5-6 członków, a automatycznie mieli do niej wejść: delegat rządu, jego dwóch zastępców i sekretarz.

20 grudnia 1943 r. - tego dnia uchwalono poprawki do dekretu prezydenta z 1 września 1942 r. Zgodnie z nimi delegatem rządu miał być mianowany przez prezydenta wicepremier. W tym samym czasie nominacje otrzymaliby również trzej zastępcy, których zadania i kompetencje określić miał delegat, odrębnym zarządzeniem.

Uzasadnienie tej koncepcji zawarto w depeszy KRP nr 210:

"Tego wymaga nad wyraz trudne położenie kraju, na które składa się z jednej strony niepoczytalna działalność grup spod znaku ONR-u i sanacji, z drugiej zaś strony rosnąca w związku z kryzysem sprawy polskiej na gruncie międzynarodowym i zbliżającym się frontem sowieckim dywersja komunistyczna. Wreszcie wzmagające się oznaki demoralizacji wojennej wymagają odpowiednich zarządzeń władzy umocnionej autorytetem rządu Rzeczpospolitej. Tylko rychłe rozstrzygnięcie problemu władzy zastępczej rządu na kraj połozy kres niebezpieczeństwu anarchii, a w okresie przełomu i współzawodnictwa wielu rządów, a wśród nich najgroźniejszego rządu agentów sowieckich".

Koniec.

---