Opracowany w 1928 roku w Fabryce Aparatów Optycznych i Precyzyjnych H. Kolberg i S-ka S.A (późniejsze Polskie Zakłady Optyczne S.A) na potrzeby piechoty jako precyzyjne urządzenie celownicze dla ciężkich karabinów maszynowych 7,92 mm Maxim wz. 08 oraz 7,92 mm Hotchkiss wz. 25.
Montowanie z lewej strony broni za pośrednictwem wspornika dostosowanego do konstrukcji ckm. Na czas transportu celownik był przechowywany w futerale.
Podstawowe parametry i wymagania jakościowe określały Warunki Techniczne Nr 5000416, zatwierdzone przez szefa Departamentu Uzbrojenia 10 lipca 1929 roku. Całkowicie oryginalne rozwiązania konstrukcyjne pozwoliły opatentować konstrukcję w Polsce, jako dwa patenty - pod numerem 10795 z 16 lipca 1929 roku oraz 24299 z 19 grudnia 1936 roku.
Rozważano dostosowanie konstrukcji do potrzeb moździerza wz. 28, ale zakup francuskiej licencji i wprowadzenie do produkcji moździerza wz. 31 przekreśliły te plany.
Cena początkowa wynosiła 950 zł później obniżona do 910 zł.

Źródła:
Piotr Matejuk "Wojskowe przyrządy optyczne w II Rzeczypospolitej", Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1997