Brytyjskie działka 3 pdr Vickers QF zakupione na potrzeby czołgów lekkich Vickers E wraz z mieszczącymi je wieżami (22 egzemplarze) i dostarczone w marcu 1934 roku. Była to wersja rozwojowa armaty morskiej zaadaptowanej do montażu w wieży.

Armata czołgowa z zamkiem półautomatycznym, klinowym. Oporopowrotnik hydrauliczno-sprężynowy umieszczony nad lufą. Naprowadzanie na cel przy pomocy teleskopowej lunety celowniczej. Amunicja scalona. Przebijalność pancerza z odległości 500 m na poziomie 25-30 mm (płyta pochylona pod kątem 30°). Głównym zadaniem tej broni było jednak zwalczanie gniazd karabinów maszynowych blokujących posuwanie się nacierającej piechoty.