Takeo Takagi - wiceadmirał 25.01.1892 - ??.07.1944

zdjęcie - Zbigniew Flisowski, "Burza nad Pacyfikiem" t.1

Urodził się 25 stycznia 1892 r.
Jako midszypmen po ukończeniu Akademii Marynarki Etajima (17 lokata) wszedł w skład załogi krążownika pancernego "Aso" (18 lipca 1911 r.). Od 1 grudnia 1914 r. do 26 maja 1915 r. przeszedł kurs podstawowy w Szkole Artylerii, a następnie kurs podstawowy w Szkole Torpedowej. 1 września 1916 r. otrzymał swój pierwszy przydział na okręt podwodny. 1 grudnia 1917 r. wstąpił na wstępny kurs oficerski w Wyższej Szkole Morskiej. Po jego ukończeniu powrócił do Szkoły Torpedowej, by podjąć tam naukę na kursach zaawansowanym (od 15 kwietnia 1918 r.) i specjalistycznym (1 grudnia 1918 - 1 grudnia 1919 r.).

17 czerwca 1921 r. objął swoje pierwsze dowództwo - na okręcie podwodnym "Nr 24". Wkrótce też (26 lipca 1921 r.) został dodatkowo instruktorem w Szkole Podwodnej. 1 grudnia 1921 r. zdał dowództwo "Nr 24", a objął komendę Dywizjonu Szkolnego Szkoły Podwodnej.
W okresie 1 grudnia 1923 - 1 grudnia 1925 r. odbył zaawansowany kurs oficerski w Akademii Marynarki. Następnie otrzymał dowództwo okrętu podwodnego RO-28, zaś od 1 grudnia 1926 r. do 1 grudnia 1927 r. dowodził okrętem podwodnym RO-68.
W kolejnych latach pełnił funkcje sztabowe (2 Dywizjonie Okrętów Podwodnych, 5 Dywizjonie Ciężkich Krążowników i Sztabie Generalnym Marynarki).
10 lutego 1931 r. wyjechał w podróż do Europy i USA. Powrócił do kraju 29 października, by 1 grudnia zostać instruktorem w Wyższej Szkole Morskiej. 15 listopada 1933 r. objął dowództwo lekkiego krążownika "Nagara", które sprawował do 15 listopada 1934 r.
Po ponad dwuletniej służbie w Ministerstwie Marynarki, 1 grudnia 1936 r. został dowódcą ciężkiego krążownika "Takao", a następnie (1 grudnia 1937 r.) pancernika "Mutsu".
15 listopada 1938 r. został awansowany na kontradmirała i objął stanowisko szefa sztabu 2 Floty, które sprawował do 1 listopada 1939 r. 15 listopada powierzono mu kierownictwo 2 Wydziału Sztabu Generalnego Marynarki. Zarazem wszedł w skład Sekcji Morskiej Połączonego Sztabu Generalnego.

6 września 1941 r. został dowódcą 5 Dywizjonu Ciężkich Krążowników ("Myoko" - okręt flagowy, "Nachi", "Haguro"). Jego okręty bardzo aktywnie uczestniczyły w działaniach ofensywnych pierwszego etapu wojny (desantach na Filipinach, a następnie w rejonie Indii Holenderskich), zapewniając japońskim zespołom desantowym osłonę operacyjną.
4 stycznia 1942 r. "Myoko" został uszkodzony amerykańską bombą, wobec czego kontradm. Takagi przeniósł swoją flagę na "Nachi".

27 lutego 1942 r. rozpoczęła się bitwa na Morzu Jawajskim, w której połączone siły admirałów Takagi, Tanaki i Nishimury (taktyczne dowództwo nad 2 ciężkimi i 2 lekkimi krążownikami oraz 13 niszczycielami sprawował kontradm. Takagi), stawiły czoła usiłującemu przeciwdziałać inwazji Jawy Zespołowi Uderzeniowemu ABDA (2 ciężkie i 3 lekkie krążowniki, 9 niszczycieli).
Dzienna bitwa artyleryjsko-torpedowa nie przyniosła rozstrzygnięcia, choć Japończycy poważnie uszkodzili ciężki krążownik HMS "Exeter" i zatopili 2 niszczyciele. Losy bitwy zdecydowały się w nocy, kiedy to torpedy "Nachi" i "Haguro" zatopiły holenderskie lekkie krążowniki "De Ruyter" i "Java". W ciągu następnych kilkudziesięciu godzin Japończycy dosłownie wymietli Morze Jawajskie z wszystkich jednostek nawodnych Aliantów.

1 maja 1942 r. Takagi otrzymał awans do stopnia wiceadmirała.
W rozpoczętej w pierwszych dniach maja 1942 r. "Operacji MO" (desant w Port Moresby na Nowej Gwinei) wiceadm. Takagi dowodził Siłami Uderzeniowymi (z pokładu "Myoko"), których trzon stanowiły lotniskowce "Zuikaku" i "Shokaku". Zespół ten miał osłaniać Siły Inwazyjne Moresby.
W bitwie na Morzu Koralowym lotnictwo pokładowe zespołu Takagiego zniszczyło lotniskowiec USS "Lexington" i uszkodziło drugi, USS "Yorktown" (8 maja 1942 r.), lecz poniesione przez Japończyków straty spowodowały odwołanie operacji inwazyjnej.
W dalszych miesiącach roku 1942 krążowniki admirała Takagi uczestniczyły w licznych operacjach Połączonej Floty (bitwy pod Midway, koło wschodnich Wysp Salomona i koło wysp Santa Cruz), nie odgrywając w nich jednak istotniejszej roli.

10 listopada 1942 r. Takagi odszedł z 5 Dywizjonu Ciężkich Krążowników.
20 listopada 1942 r. został dowódcą okręgu ochronnego Mako.
Od 1 kwietnia do 1 czerwca 1943 r. dowodził okręgiem ochronnym Takao. 26 czerwca 1943 r. objął dowództwo 6 Floty (skupiającej okręty podwodne). Jej jednostki nie zdołały skutecznie przegrodzić drogi amerykańskiej flocie desantowej kierującej się ku wyspie Saipan na Marianach.

Okoliczności śmierci wiceadm. Takagi nie są do końca znane. Prawdopodobnie poległ lub popełnił samobójstwo na Saipanie w dniu, gdy dogorywał już japoński opór na tej wyspie (8 lipca 1944 r.). Inna wersja jego śmierci głosi, że zginął na pokładzie okrętu podwodnego podczas ewakuacji z Saipanu.
Pośmiertnie został awansowany do stopnia admirała.

Takagi, cieszący się w japońskiej flocie zasłużoną opinią specjalisty w użyciu okrętów podwodnych, przeszedł jednak do historii przede wszystkim jako zwycięzca z Morza Jawajskiego. Wielkie starcie z flotą ABDA rozegrał rozważnie i zakończył je bezdyskusyjnym sukcesem, które odniósł kosztem minimalnych strat własnych.
Niemniej był po bitwie krytykowany przez część swoich oficerów za przyjęcie nieodpowiedniej (ich zdaniem) taktyki, która spowodowała m.in. niebezpiecznie duże zużycie amunicji i paliwa. Oficerowie artylerii wyrażali się o swym przełożonym dość ostro: "Jest podwodniakiem i nie potrafi używać dział".