Numer ISSN: 2082-7431 Lotniskowiec „Shinano”. Fot. US Navy Klasa Lotniskowiec Typ Shinano Stocznia: Yokosuka Kaigun Kôshô nad Zatoką Tokijską Położenie stępki: 4 maja 1940 roku Wodowanie: 8 października 1944 roku Ukończenie: 26 października 1944 roku (prowizoryczne) Oddanie do służby: 19 listopada 1944 roku Wyporność w t.: 62.000 (pusty 58.150) pełna 71.890 Wymiary kadłuba w m: 266 x 38,9 x 8,9 (max 10,6) Wymiary pokładu lotniczego w m: 256 x 39,4 Wymiary hangaru: 163 x 33,8 (w tyle 19,8) x 5 Lotnictwo pokładowe: 47 samolotów Zapas paliwa lotniczego: 718.700 litrów Uzbrojenie: 16 x 127 mm plot L/40 (8 x II) 145 x 25 mm plot L/60 (35 x III, 40 x I) 12 x 28 npr kalibru 120 mm plot Opancerzenie: pancerz burtowy - 200 mm pokłady - 200-100 mm Napęd: 4 zespoły turbin parowych Kampon z przekładniami redukcyjnymi 8 trójwalczakowych kotłów wodnorurkowych Kampon (z planowanych 12 cztery były nieukończone) 4 śruby napędowe Moc maszyn na próbach: planowana 150.000 KM po zamontowaniu wszystkich kotłów Prędkość maksymalna: ok. 25 węzłów (z kompletną maszynownią planowana 27 węzłów) Zasięg: planowany ok. 10.000 Mm przy 18 węzłach Zapas paliwa: 8.763 ts Załoga: około 2400 osób Pierwotnie budowany jako kolejny pancernik udoskonalonego typu "Yamato",pod stoczniowym numerem budowy 110. W czerwcu 1942 roku po ciężkich stratach odniesionych podczas Bitwy pod Midway wstrzymano prace wykończeniowe i po opracowaniu nowego projektu we wrześniu rozpoczęto prace wykończeniowe jako lotniskowiec. Do momentu zmiany przeznaczenia jednostki kadłub jednostki był wykończony w 45% - zainstalowano już obie przednie barbety wież artylerii głównej, główny pancerz burtowy przednich magazynów amunicji oraz zainstalowano większość instalacji maszynowni. Kadłub był zaopatrzony w gruszkę dziobową i kielichową dziobnicę. Zgodnie z nowym projektem zastosowano otwarty pokład hangarowy dla ochrony przez niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi zaopatrzony w opuszczane rolety. Pokład lotniczy wzorowany na lotniskowcu "Taiho" - pomiędzy dwiema płaszczyznami znajdowały się wysokie na 84 cm wiązania poprzeczne i wzdłużne. Pokład ten pełnił wzmocnienie wytrzymałościowe całego kadłuba. Nad płaszczyzną hangaru był opancerzony. Hangar w tylnej części zwężony do szerokości 19,8 m mieścił maksymalnie ok. 70 samolotów. Z pokładem lotniczym łączyły go dwa podnośniki samolotów o kształcie nieregularnego ośmioboku o wymiarach 15 x 14 m. Dla zatrzymania lądujących samolotów zastosowano 15 lin hamujących (aerofinisherów), z których 5 znajdowało się na dziobie umożliwiając przyjęcie samolotów podczas poruszania się okrętu do tyłu. Dźwig do załadunku samolotów znajdował się na rufie, na lewej burcie. W skład planowanej grupy lotniczej miały wchodzić następujące samoloty: 20 bombowych B7A1 Ryusei ("Grace"), 20 A7M1 Reppu i 7 rozpoznawczych C6N1 Saiun ("Myrt"). Pancerz w rejonie magazynów amunicji 400 mm, burtowy 200 zmniejszający się do 100 mm. Pokład pancerny 230 mm przy burtach i 100 mm podłoga hangaru. Strop hangaru 75+20 mm (45 mm cement) - poza płaszczyzną hangarów tylko 20 mm (45 mm cement). Pojemne zbiorniki paliwa lotniczego otrzymały dodatkowe betonu zabezpieczenie o łącznej masie 2400 ton. Komin wyprowadzony w górę i pochylony na zewnątrz pod kątem 26 stopni. Każdy kocioł był umieszczony w oddzielnej kotłowni. Kotły o temperaturze roboczej pary 326 stopni celciusza i ciśnieniu 25 atm. Zanurzenie średnie okrętu (mierzone na śródokręciu) wynosiło 8,9 m (maksymalnie 10,6 m na rufie) w stanie pustym oraz 10,8 m (maksymalnie 11,7 m na rufie) dla okrętu w pełni załadowanego. Do naprowadzania artylerii 127 mm zainstalowano 3 dalocelowniki - na dziobie i rufie lewej burty, na poziomie pokładu lotniczego oraz w przedniej części nadbudówki na prawej burcie. Do komunikacji służyły 4 maszty radiowe ulokowane parami na dziobie i rufie opuszczane do pozycji poziomej na czas operacji lotniczych. Groźba amerykańskich nalotów na Wyspy Japońskie spowodowała przyspieszenie budowy okrętu a następnie zadecydowano o jego wodowaniu i przeniesieniu na Morze Wewnętrzne. Podczas ceremonii wodowania doszło do wypadku w wyniku którego uszkodzono część dziobową o ścianę doku, a naprawa trwała do 26 października. Nie przeprowadzono ani prób stoczniowych, ani morskich. Nie wykonano testów szczelności kadłuba, ani poszczególnym przepustów rurociągów, systemów wentylacyjnych i kabli. Nie zamontowano również pomp systemu przeciwpożarowego. Znajdujący się na pokładzie stoczniowcy dla ułatwienia obsługi maszynowni nie zamykali drzwi wodoszczelnych i cały czas prowadzili prace wykończeniowe wewnętrznych instalacji. Okręt został storpedowany 29 listopada 1944 roku przez amerykański okręt podwodny USS "Archerfish" (4 trafienia z salwy 6 torped) podczas przejścia ze stoczni w Yokosuce do bazy morskiej w Kure. Los okrętu przypieczętowała nieudolna akcja ratownicza prowadzona przez jego załogę i znajdujących się na pokładzie stoczniowców. Pokład lotniskowca opuszczono o 10:18, po czym przewrócił się on na burtę i zatonął w odległości 160 Mm na południowy wschód od przylądka Muroto (Shikoku), na pozycji 33°20'N i 136°20'E. powrót do strony głównej © copyright 2006 - 2008, Tomasz "Halsey" Borówka & Marcin "Virtualbob" Skrzypacz Design by "Scypion", "Butryk"