Max Simon
SS-Gruppenführer und Generalleutnant der Waffen-SS
Nr SS - 83 086
Nr NSDAP - 1 359 576
Urodzony - 06.01.1899 r. w Breslau
Zmarł - 01.02.1961 r. Dortmund
Kariera:
W czasie Pierwszej Wojny Światowej, jako kapral 1 pułku Przybocznego Kirasjerów, został odznaczony Krzyżem Żelaznym I klasy.
Na początku 1919 r. nie umiejąc pogodzić się z przegraną Niemiec i przystosować się do życia w cywilu wstąpił do Freikorpsu Przybocznego
Pułku Kirasjerów.
W 1920 r. udało mu się jednak dostać w szeregi Reichswery, gdzie otrzymał stopień sierżanta. Do września 1929r., kiedy to odszedł na własna
prośbę, służył w 16 pułku kawalerii.
Po czterech niezbyt szczęśliwych latach, szukania właściwego zajęcia i pracy w kilku zawodach, wstąpił 1 maja 1932 r. do Allgemeine SS.
Niebawem został przedstawiony Theodorowi Eicke, który zatrudnił go w nowopowstałym Inspektoracie Obozów Koncentracyjnych i latem 1934r.
awansował do stopnia SS-Hauptsturmführera.
Simon szybko zdobył zaufanie Eickego i znalazł swoje miejsce w szybko rozwijającej się sieci obozów koncentracyjnych. Od 9 listopada 1934 r.
do 15 września 1935 pozostawał dowódcą oddziału wartowniczego w Sachsenburgu. Potem Eicke przeniósł go do oddziałów "Totenkopf Oberbayern",
a 1 maja 1937 r. zapewnił mu awans na SS-Sturmbannführera oraz powierzył dowództwo nad I batalionem pułku SS "Oberbayern".
10 lipca 1937 r. Eicke oddał w ręce Simona dowództwo nad całym pułkiem, które sprawował do czasu wcielenia SS "Oberbayern" w skład dywizji
SS "Totenkopf", czyli do października 1939 r.
W szeregach tej dywizji, na czele swojego pułku, brał udział w kampanii francuskiej 1940 r., a następnie w składzie Grupy Armii "Północ"
22 czerwca przekracza granicę ZSRR. Jego szlak bojowy biegnie przez Wiłkomierz i Dźwińsk.
Kilkanaście dni po rozpoczęciu operacji "Barbarossa", Simon wydaje rozkaz żołnierzom swojego pułku, aby rozproszone i rozbite grupy żołnierzy
radzieckich traktować bezlitośnie. Rozkaz ten wydał rozzłoszczony zaciętym oporem i fanatyzmem tych grup.
Pułk Simona wsławił się m.in. zdobyciem Rasławy, gdzie zdobyto ogromne ilości broni, amunicji i benzyny.
20 października 1941 r. zostaje odznaczony Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża za dowodzenie pułkiem "Oberbayern".
8 stycznia 1942 r. został lekko raniony. 20 stycznia 1942 r. dywizja SS "Totenkopf" została zamknięta w kotle pod Diemiańskiem. Kiedy sowiecki
nacisk na okrążone jednostki SS i Wehrmachtu nasilił się, generał Brockdorff, 8 lutego podzielił SS'Totenkopf" na dwie Kampfgruppen i rozmieścił
na dwóch najbardziej zagrożonych kierunkach. Eicke otrzymał dowódcą nad większą jednostką, na czele drugiej stanął Max Simon.
W czerwcu 1942 r. zgodnie z rozkazami, które nadeszły od Himmlera, Eicke miał udać się na urlop, a dowodzenie nad całą dywizją SS "Totenkopf"
stało się udziałem Simona.
Od początku lipca dowodzona przez niego dywizja, była tak silnie atakowana przez oddziały sowieckie, że spodziewał się rychłego przełamania
frontu i wysyłał dramatyczne apele o zluzowanie jego dywizji. W depeszach z 19 i 21 sierpnia 1942 r. informował Eickego o beznadziejnej
sytuacji, w której znalazła się skrajnie wyczerpana dywizja.
28 sierpnia Hitler wydaje rozkaz o odbudowaniu SS "Totenkopf", aprobując tym samym wycofanie resztek dywizji z kotła diemiańskiego. Stało się to
możliwe dopiero w październiku 1942 r.
26 lutego 1943 r. podczas walk toczonych przez "Totenkopf" na Ukrainie ginie w katastrofie lotniczej Theodor Eicke. Po tym fakcie tymczasowe
dowodzenie przejął Simon. W lipcu 1943 zostaje on lekko raniony a dowodzenie przejmuje SS-Gruppenführer Press.
Latem i jesienią 1943 r. dywizja toczyła ciężkie boje w rejonie Charkowa, dopuszczając się masowych mordów nad ludnością cywilną. (Sąd sowiecki,
który zebrał się w Charkowie, w grudniu tego roku, skazał Simona zaocznie na śmierć za udział "Trupich Główek" w wymordowaniu 10 000 ludzi).
Simon dowodził 3 Dyw. SS "Totenkopf" do 16 października 1943 r.
W kwietniu 1944 objął dowództwo nad 16 Dyw. Gren. Panc. SS "Reichsführer SS", której zalążkiem była osobista ochrona Himmlera.Jako dowódca tej
jednostki, usankcjonował rozstrzelanie cywilów włoskich nad rzeką Arno, w sierpniu 1944 r. (Za tę decyzję został skazany, tym razem przez
brytyjski trybunał, zaocznie na karę śmierci).
W październiku został dowódcą XIII Korpusu Armijnego, którym dowodził do końca wojny.
28 października został odznaczony Liśćmi Dębowymi do Krzyża Rycerskiego (nr 639).
Max Simon był ważną postacią w hierarchii SS "Totenkopfverbande" i "Waffen-SS" . W czasie II Wojny Światowej stał się jednym z najskuteczniejszych
dowódców polowych SS, osiągając ostatecznie stopień SS-Gruppenführera i generała-porucznika Waffen-SS (nominacja 20 kwietnia 1944 r.) .