Pod koniec 1933 roku ogólna liczebność wszystkich organizacji wchodzących w skład HJ, wyniosła 2 292 041 członków. Imponujący skok ilościowy, pokazujący siłę niemieckiej młodzieży, gotowej związać swoje losy z Hitlerem i kierowanym przez niego państwem.

Rok 1934 został nazwany "Jahr der Schulung" (rok szkolenia). Był to okres dalszego, masowego wzrostu liczebności. Wynikłe stąd problemy sprowadzały się do braku dostatecznej ilości przeszkolonej kadry kierowniczej.
W celu zapobiegnięcia tym problemom powstały liczne szkoły, kształtujące przyszłych dowódców HJ. Nacisk w całym programie szkolnym kładło się głównie na światopogląd, sprawność fizyczną, ćwiczenia wojskowe oraz wychowywanie w posłuszeństwie dla Hitlera i jego ruchu.

Pod koniec czerwca 1934 roku, podczas tzw. "Puczu Röhma", również i kierownictwo HJ pozbyło się pewnej liczby niewygodnych członków. We wrześniu 1934 roku, podczas zjazdu NSDAP w Norymberdze, Leni Riefenstahl nakręciła jeden z najlepszych filmów propagandowych w historii kina, "Triumph des Willens". Nie mogło na nim oczywiście zabraknąć członków HJ, paradujących przed przywódcami III Rzeszy. Rosnąca popularność i "medialność" Hitler Jugend spowodowały dalszy, systematyczny wzrost liczebności, która w 1934 r., wyniosła 3 577 565 członków.

1935 rok został poświęcony na wzmocnienie sprawności fizycznej niemieckiej młodzieży. HJ już wtedy zrzeszało blisko 60% niemieckiej młodzieży. Mająca się odbyć za rok Olimpiada w Berlinie, spowodowała, że szkolne programy zostały zwiększone o dodatkowe godziny wychowania fizycznego. Przywódcy III Rzeszy mieli nadzieję osiągnąć dobre wyniki podczas zawodów olimpijskich, aby udowodnić światu wyższość rasy aryjskiej.
We wrześniu podczas kolejnego zjazdu partii w Norymberdze, przed Hitlerem paradowało 54 000 młodych sportowców. Nie zapomniano też oczywiście, o odpowiednim wychowywaniu członków HJ w posłuszeństwie i gotowości do działania dla dobra partii. W 1935 r., liczebność Hitler Jugend wyniosła 3 943 303 członków (łącznie).

Rok 1936, to "rok Jungvolk". Baldur von Schirach chciał w tym czasie osiągnąć ambitny cel - wszyscy chłopcy w wieku od 10 do 14 lat, powinni wstąpić do Jungvolk.
Na 47 urodziny Adolfa Hitlera, 20 kwietnia odbyły się na zamku w Marienburgu (Malbork) w Prusach Wschodnich uroczystości zaprzysiężenia młodych członków Jungvolk zwiezionych z całych Niemiec. Von Schirach odebrał od nich przysięgę wierności dla Adolfa Hitlera i Niemiec. Wówczas to Hitler odebrał jedyny w swoim rodzaju prezent urodzinowy - każdy chłopiec w Rzeszy urodzony w 1926 roku został zaproszony do "dobrowolnego wstąpienia" do Jungvolku, a każda dziewczyna do Jungmädel.
Dla Jungvolku, grupy dzieci w wieku od 10 do 14 lat, ceremonia w Marienburgu była oszałamiającym przeżyciem. Przy świetle świec i pochodni składali przysięgę, którą ich następcy powtarzali później każdego 20 kwietnia, nawet jeszcze w 1945 roku:

Obiecuję w Hitler-Jugend spełnić mój obowiązek przez cały czas z miłością i wiarą pomagać Führerowi, tak mi dopomóż Bóg.

Składnie przysięgi odbywało się przy akompaniamencie werbli i fanfar sygnałówek grających: Vorwärts, Vorwärts, schmettern die hellen Fanfaren (Naprzód, naprzód, dźwięczą lśniące fanfary).

Podczas Olimpiady w Berlinie, członkowie HJ spełniali zaszczytne funkcje reprezentacyjne, obsługując zaproszonych dygnitarzy i gości oraz pełniąc funkcje porządkowe. Oni reprezentowali panujący w III Rzeszy porządek i prawo.

1 grudnia 1936 roku, wprowadzono prawo nakazujące kształcenie niemieckiej młodzieży w duchu narodowego socjalizmu, zapis ten jednak dopiero 25 marca 1939 roku stał się przymusowy. Prawo to obowiązywało młodzież od 10 roku życia. Powstał ruch zwany Reichsjugenddienstpflicht, mający przed sobą trzy podstawowe zadania:

- każdy młody Niemiec miał obowiązek należenia do HJ,
- służba w HJ miała za zadanie przygotowanie swoich członków do wiernej służby dla dobra niemieckiego narodu i narodowego socjalizmu,
- Reichsjugendführer (Baldur von Schirach) miał za zadanie dopilnowania wszystkich założonych celów i osobistego składania meldunków Hitlerowi.

W 1936 r., Hiler Jugend liczyło już 5 437 601 członków (łącznie). Rok później w strukturach HJ powstają nowe organizacje, mające na celu przyciągnięcie w swoje szeregi jak najwięcej niemieckiej młodzieży. Są to:

- HJ-Flieger (lotnicza),
- HJ-Marine (morska),
- HJ-Motor (samochodowa).

W tym samym 1937 r., liczebność Hitler Jugend we wszystkich organizacjach wchodzących w jej skład wyniosła 5 879 955 członków.

W 1938 roku, po przyłączeniu Austrii i Sudetów do Rzeszy, istniejące w nich dotychczasowe organizacje HJ zostały przyłączone do niemieckiej HJ. Ruch skupiał w swoich szeregach już blisko 80% niemieckiej młodzieży, bowiem w roku tym liczebność organizacji osiągnęła stan 7 031 226 członków.
25 marca 1939 roku, kierownictwo III Rzeszy wydało prawo nakazujące całej niemieckiej młodzieży wstąpienie do HJ lub BDM. Jednocześnie nakładało ono sankcje dla opornych rodziców, nawet pod groźbą odebrania im dzieci i umieszczenia ich w sierocińcach (gdzie oczywiście też musieli należeć do HJ lub BDM). Dotyczyło ono także, wszystkich katolickich organizacji młodzieżowych i to mimo podpisanego kilka lat wcześniej konkordatu. Zbliżała się wojna. Kończyły się spokojne dni młodych członków HJ, ich obozy, wycieczki. Musieli się przygotować do nowych zadań czasu wojny. Czas beztroskiej zabawy właśnie się kończył...