Żołnierze tej dywizji otrzymali 3 Krzyże Rycerskie Żelaznego Krzyża.

Rodowód jednostki:
Corps Franc Wallonie
Wallonische Legion
373rd Infantry Battalion (Wehrmacht)
SS-Freiwilligen-Brigade "Wallonien"
SS-Sturmbrigade "Wallonien"
5. SS-Freiwilligen-Sturmbrigade "Wallonien"
SS-Freiwilligen-Grenadier-Division "Wallonien"
28. SS-Freiwilligen-Grenadier-Division "Wallonien"
28. SS-Freiwilligen-Panzergrenadier-Division "Wallonien"


Dowódcy:
??.10.1944 - 28.01.1945 - SS-Oberführer Nikolaus Heilmann
??.01.1945 - ??.04.1945 - SS-Standartenführer Léon Dégrelle

Historia.
Do maja 1943 roku na froncie wschodnim, od Donu po Kaukaz, walczył 373. [waloński] batalion piechoty, którego żołnierze rekrutowali się spośród członków walońskiej faszystowskiej organizacji "Christus Rex". Duchownym przywódcą batalionu był przewodniczący partii reksistowskiej, Leon Degrelle, który dosłużył się w batalionie w ciągu roku stopnia porucznika, poczynając od szeregowca. W trakcie tej niezwykle szybkiej, choć w pełni zasłużonej kariery, Degrelle został wielokrotnie odznaczony za waleczność, między innymi Żelaznymi Krzyżami I i II klasy.
1 czerwca 1943 roku składający się z jednego batalionu Legion Waloński został włączony do SS i rozbudowany do szczebla brygady szturmowej, której nadano nazwę Brygady Szturmowej SS "Wallonien".
Rekrutację do tej jednostki prowadziły w Belgii partia reksistowska, organizacja "Honeur Legionnaire" oraz EANS - "Narodowosocjalistyczna Współpraca z SS". Po zakończeniu szkolenia 5. OchBSzt SS "Wallonien" dołączyła w listopadzie 1943 roku do 5. DGrenPanc SS "Wiking" na południu Ukrainy.
W styczniu 1944 roku brygada brała udział w walkach w kotle czerkaskim, gdzie wraz z dywizją "Wiking" osłaniała odwrót wojsk niemieckich po przerwaniu okrążenia. Z całej liczącej 1.600 osób brygady ocalało 632 żołnierzy. Wśród poległych był dowódca brygady, Lucien Lipert. Ocalałych Walończyków wycofano do Wilkflechen we Frankonii, gdzie przystąpiono do odbudowy brygady.
Nowym dowódcą został SS-Haupsturmführer Leon Degrelle, odznaczony 20 lutego przez Hitlera Krzyżem Rycerskim Żelaznego Krzyża za męstwo w bitwie czerkaskiej.
Brygada powróciła na front pod jego dowództwem w lipcu 1944 roku, stanowiąc część posiłków wysłanych pod Narwę. W październiku pozostałości brygady ewakuowano do Brunszwiku, gdzie miano stworzyć na ich bazie dywizję grenadierów pancernych.
Dowódcą dywizji został mianowany SS-Sturmbannhührerem i odznaczony Liśćmi Dębowymi za walki w Estonii i Kurlandii Leon Degrelle.
Warto zauważyć, że był on wówczas najmłodszym stopniem i jednym z niewielu nie niemieckich dowódców dywizji Waffen-SS.
Formowanie i szkolenie dywizji, której 19 października 1944 roku nadano nazwę 27. Ochotniczej Dywizji Grenadierów Pancernych SS [1. walońskiej] "Wallonien", zakończono w lutym 1945 roku, wysyłając ją mimo nie osiągnięcia stanów etatowych do III KPanc SS, (11. A), na Pomorze Zachodnie.
Po tygodniach ciężkich walk odwrotowych 700 ocalałych Walonów wycofano do Danii.



Żołnierze dywizji walońskiej mieli prawo noszenia patki z wizerunkiem krzyża burgundzkiego, choć często z powodu ich braku nosili standardowe patki z runami SS.

Na rękawach mundurów noszono tarcze z krzyżem burgundzkim na białym tle lub częściej legionową tarczę z pionowymi pasami w barwach narodowych Belgii - czarnym, żółtym i czerwonym oraz napisem "Wallonien" lub "Wallonie".

Weterani wehrmachtowskiego 373. Batalionu Walońskiego mieli prawo do noszenia odznaki wojsk górskich w postaci szarotki.

Skład jednostki:
SS-Panzergrenadier Regiment 70
I./SS-Panzergrenadier Regiment 69
II./SS-Panzergrenadier Regiment 69
SS-Panzergrenadier Regiment 70
I./SS-Panzergrenadier Regiment 70
SS-Artillerie Regiment 28
SS-Panzerjäger Abteilung 28
SS-Panzeraufklärungs Abteilung 28
SS-Nachrichten Abteilung 28
SS-Pionier-Bataillon 28
SS-Nachschub-Kompanie 28
SS-Flak-Kompanie 28
SS-Verwaltungskompanie 28
SS-Sanitäts-kompanie 28
SS-Veterinär-Kompanie 28
SS-Ersatz-Bataillon 28
SS-Sturm-Bataillon
Kampfgruppe Capelle