(1892.03.23 - 1963.06.11)
Urodzony: 23 marca 1892
Służba: W armii od 1916 roku - powołany do 13 pułku piechoty armii Austro-Węgierskiej. Przeszedł na stronę rosyjską i
w stopniu pułkownika został dowódcą 3 Legionu. Po zawarciu porozumienia z bolszewikami wraz ze swoimi oddziałami został ewakuowany z
Rosji przez Władywostok.
Po skończeniu wojny w 1920 roku wrócił do Czechosłowacji i został członkiem czechosłowackiej misji podczas obrad nad
traktatem pokojowym w Wersalu.
W latach 1921-1923 studiował w Wyższej Szkole Wojennej we Francji.
1923-1925 dowódca 1 Brygady Górskiej stacjonującej w Ružomberku.
1925-31 dowódca 12 Dywizji Piechoty.
1931-33 Zastępca Szefa Sztabu w Naczelnym Dowództwie Armii Czechosłowackiej.
W 1932 roku gościł amerykańskiego Szefa Sztabu generała Douglasa McArthura (Lev Prhala jest na zdjęciu siódmy od lewej).
Był kandydatem na stanowisko szefa sztabu, ale przegrał z kandydaturą generała armii Krejcima. W latach 1933-1939 dowódca Bratysławskiego Okręgu Wojskowego; w 1938 roku był dowódcą 4 Armii, a po Układzie Monachijskim mianowano go dowódcą 3 Armii. 1939 - pełnił funkcję Ministra Finansów i Spraw Wewnętrznych 6-14 marca 1939 po stłumieniu przez Pragę dążeń do autonomii słowackiej został mianowany wojskowym gubernatorem Słowacji. Po ogłoszeniu niepodległości Słowacji 14 marca i zaanektowaniu Czech 15 marca pozostawał bez przydziału. 23 maja 1939 roku, przybył do Polski aby przystąpić do tworzenia oddziałów czechosłowackich zdolnych do przywrócenia niepodległości ojczyźnie, wzorem Legionów z I Wojny Światowej 3 września 1939 roku, mianowany dowódcą tworzonego w Polsce Legionu Czechosłowackiego W latach 1940 - 1945 pozostawał do dyspozycji czechosłowackiego rządu na uchodźstwie w Londynie, stanowiąc przeciwwagę dla prezydenta Benesa. Po wojnie nie wrócił do kraju. Zmarł w Wielkiej Brytanii 11 czerwca 1963 roku.
|
