Brytyjskie karabiny maszynowe dostosowane do amunicji Mauser kalibru 7,92 mm. Stanowiły uzbrojenie wielu polskich samolotów eksploatowanych w okresie międzywojennym, - m.in. PZL P-23 "Karaś", PZL P-37 "Łoś", Lublin R-XIII RWD 14 "Czapla".
Podczas ćwiczeń w strzelaniu stwierdzano liczne zacięcia oraz podatność na uszkodzenia zużytych w eksploatacji elementów broni. Zastępowane na nowych konstrukcjach samolotów polskim karabinem obserwatora wz. 1937.

Automatyka broni opierała się na wykorzystaniu energii krótkiego odrzutu lufy, z ryglowanym zamkiem i zasilaniem z poziomego magazynka bębnowego. Jako przyrządy celownicze stosowano przeziernik z muszką umożliwiająca wprowadzenie poprawek na boczny wiatr, (celownik ten nosił nazwę Norman 1).

Źródło:
Andrzej Konstankiewicz "Broń strzelecka i sprzęt artyleryjski formacji polskich i Wojska Polskiego w latach 1914-1939", Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2003
Jerzy B. Cynk "Siły lotnicze Polski i Niemiec. Wrzesień 1939", Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1989
Andrzej Glass, Krzysztof Cieślak, Wojciech Gawrych, Adam Skupiewski "Samoloty bombowe września 1939", Wydawnictwo Czasopism i Książek Technicznych NOT-SIGMA, Warszawa 1991
Jerzy B. Cynk "Samolot bombowy PZL P-37 Łoś", Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1990