Opracowany w Polsce dla zastąpienia zawodnych brytyjskich karabinów Vickers wz. F. Ze względu na bardzo małe gabaryty i charakterystyczny odgłos wydawany podczas prowadzenia ognia otrzymał on popularną nazwę "Szczeniak".

Zaprojektował go inż. Wawrzyniec Lewandowski z Państwowej Wytwórni Uzbrojenia - Fabryka Karabinów w Warszawie (stąd podawane czasem oznaczenie PWU) na bazie rozwiązań zamka ręcznego karabinu maszynowego wz. 28 - produkowanego w Polsce na podstawie belgijskiej licencji zakupionej od firmy Fabrique Nationale z Herstal na zmodyfikowany karabin Browning BAR. Początkowo zaplanowano użyć płaskie nity wpuszczane, lecz egzemplarze pochodzące z produkcji seryjnej miały nity wypukłe oraz standardowo doczepiane worki na puste łuski. Elementy te utrudniały uzyskanie skrajnych wychyleń na przednim stanowisku strzeleckim w bombowcu PZL P-37 "Łoś".
Wyprodukowano 339 egzemplarzy.

Automatyka broni oparta na wykorzystaniu energii gazów wylotowych pobieranych przez boczny otwór w lufie. Zastosowano tylec z uchwytem pistoletowym, co wymusiło zabudowanie mechanizmu powrotnego we wnętrzu suwadła, a zasilanie z poziomego magazynka bębnowego (trzypoziomowe ułożenie naboi) zakładanego na wierzch komory zamkowej.
Przyrządy celownicze FK wz. 38 składały się z przeziernika oraz muszki wiatrowej, ustawionej na prędkość lotu 350 km/h.

Źródło:
Andrzej Konstankiewicz "Broń strzelecka i sprzęt artyleryjski formacji polskich i Wojska Polskiego w latach 1914-1939", Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2003
Jerzy B. Cynk "Siły lotnicze Polski i Niemiec. Wrzesień 1939", Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1989
Andrzej Glass, Krzysztof Cieślak, Wojciech Gawrych, Adam Skupiewski "Samoloty bombowe września 1939", Wydawnictwo Czasopism i Książek Technicznych NOT-SIGMA, Warszawa 1991
Jerzy B. Cynk "Samolot bombowy PZL P-37 Łoś", Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, Warszawa 1990