Pistolet 9 mm VIS wz. 35
Kaliber: 9 mm
Amunicja: 9x19 Parabellum
Długość całkowita: 200 mm
Długość lufy: 120 mm
Masa broni: 1012 g
Prędkość początkowa: 345 m/s
Pojemność magazynka: 8 naboi
Podczas rozważań nad zakupem w 1929 roku licencji na wytwarzanie czechosłowackiego pistoletu vz. 24 padła propozycja
samodzielnego opracowania podobnego pistoletu w kraju.
Pracujący w Państwowej Wytwórni Uzbrojenia w Warszawie inż. Piotr Apolinary Wilniewczyc uzyskał w 1930 roku aprobatę
Departamentu Uzbrojenia i wraz z inż. Janem Skrzypińskim , technologiem i dyrektorem Fabryki Karabinów w Warszawie, ukończył
rysunki konstrukcyjne, na podstawie których wykonano w 1931 roku pierwszy prototyp.
Na konstrukcje przyznano patent pod numerem 15567 i nazwę pistolet WIS wzór 1931 (od pierwszych liter nazwisk konstruktorów -
została ona później zmieniona na życzenie wojska na łacińskie słowo "vis" oznaczające siłę).
Pistolet wprowadzono na uzbrojenie decyzją Komitetu do Spraw Uzbrojenia i Sprzętu z 28 lutego 1932 roku, natomiast produkcję
seryjną powierzono Państwowej Fabryce Broni w Radomiu. Po próbnych strzelaninach przeprowadzonych podczas badań Komisji
Doświadczalnej na poligonie w Rembertowie (testowano wówczas pistolety o numerach seryjnych 0118, 0122 i 0128) wprowadzono
kilka udoskonaleń: wprowadzono zwalniacz kurka, przekonstruowano tylną część suwadła zamkowego.
W 1936 roku otrzymał on ostateczne oznaczenie jako pistolet VIS wzór 1935 i po podjęciu masowej produkcji został skierowany
zimą 1937/1938 do jednostek liniowych.
Pistolet samoczynno-samopowtarzalny VIS działał na zasadzie krótkiego odrzutu lufy.
Składał się z następujących elementów głównych:
- lufy,
- zamka z suwadłem,
- sprężyny powrotnej z żerdzią,
- łącznika-zatrzasku zamkowego,
- szkieletu z wodzidłami zamkowymi,
- urządzenia spustowego z językiem osłoniętym kabłąkiem,
- chwytu z komorą magazynka i bezpiecznikiem samoczynnym,
- kurka i magazynka.
Lufa bruzdowana (6 bruzd prawoskrętnych) posiadała u spodu komory nabojowej romboidalny występ (tzw. "brodę"),
współdziałający z ześlizgiem komory spustowej dla zaryglowania i odryglowania lufy.
Ważnym wkładem polskich konstruktorów w budowę nowoczesnych pistoletów był zwalniacz kurka., umożliwiający opuszczenie
napiętego kurka bez oddania strzału. Zasilanie z płaskiego, pudełkowego, jednorzędowego magazynka o pojemności 8 naboi.
W tylnej części chwytu pistoletowego znajdował się zatrzask umożliwiający mocowanie futerału/kolby (oznaczenie "Ftk wz. 39").
Do wybuchu wojny wykonano około 50 tysięcy egzemplarzy.
Pod okupacją produkcja była kontynuowana we współpracy z firmą Steyer-Daimler-Puch pod oznaczeniem Pistole 35 (p) i zamknęła się liczbą
około 350 tysięcy wykonanych egzemplarzy.
Z wynoszonych potajemnie z fabryki elementów polski ruch oporu produkował pistolety również na swoje potrzeby, dorabiają brakujące
części w konspiracyjnych warsztatach.
|