W związku z planowanym zakupem w szwedzkiej firmie Bofors baterii artylerii nadbrzeżnej zgłoszono Polskim Zakładom Optycznym S.A. zapotrzebowanie na dostarczenie kompletnego systemu kierowania ogniem. Wartość umowy na dostawę centrali wyniosła 311.109 zł i zawarto ją 17 listopada 1934 roku.

System składał się z trzech komponentów:
   - dwóch wież kierowania ogniem oddalonych od siebie o 1000 m i zaopatrzonych w dalmierz geodezyjny o dokładności 5 m       na odległość 20000 m (rozwiązanie opatentowane pod numerem 26679 24 maja 1938 rok)
   - centrali artyleryjskiej dostarczonej przez francuską firmę St. Chamond-Granat na mocy podpisanej umowy i dostarczonej       na początku 1938 roku
   - zegarowych wskaźnikach podających azymut i elewację dział połączonych elektrycznymi kablami z centralą artyleryjską

Nadzór nad montażem wszystkich komponentów sprawowali odesłani specjalnie w tym celu na Hel pracownicy PZO (trzy osoby pod kierownictwem inż. Kozłowskiego). Zastosowanie spustów elektrycznych w działach umożliwiało, po naprowadzeniu dział, odpalenie salwy ze wszystkich dział z centralnego stanowiska mieszczącego się w pomieszczeniu centrali artyleryjskiej.
Ponieważ KMW było zadowolone ze skuteczności tej centrali to planowana do zakupu w 1940 roku druga bateria dział 152,4 mm również miała otrzymać identyczny system kierowania ogniem.