Przeziernik do 40 mm armaty przeciwlotniczej wz. 36
Produkowany w Polskich Zakładach Optycznych S.A. na podstawie licencji zakupionej w szwedzkiej firmie Bofors wraz z
40 mm armatą przeciwlotniczą wz. 36.
Na jedno działo przypadały dwa przezierniki, po jednym dla każdego celowniczego. Konstrukcja przeziernika umożliwiała wprowadzenie
otrzymanych z dalmierza 1,5 m wz. K3 danych: odległości, prędkości i wysokości celu, na podstawie których następowało automatyczne wyliczenie
poprawki podczas celowania do przelatującego celu. Śledzenie celu i wprowadzanie poprawek ułatwiała z pewnością stosowana w pociskach
przeciwlotniczych magnezja, dająca doskonale widoczną smugę długości 60 cm w kolorze czerwonym lub zielonym.
Układ optyczny został opatentowany w Polsce 21 września 1938 roku pod Nr 27294.
Montażem przezierników na armatach produkowanych w Starachowickich Zakładach Górniczo-Hutniczych zajmował się delegowany zespół
pracowników PZO S.A. pod kierunkiem Stanisława Konecznego.
Źródła:
Piotr Matejuk "Wojskowe przyrządy optyczne w II Rzeczypospolitej", Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1997
Marian Kopczewski, Zbigniew Moszumański "Polska obrona przeciwlotnicza w latach 1920-1939", Oficyna Wydawnicza Ajaks, Pruszków 1996
Andrzej Konstankiewicz "Broń strzelecka i sprzęt artyleryjski formacji polskich i Wojska Polskiego w latach 1914-1939", Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2003
|