Klasa: kanonierka rzeczna
Typ: Z
Stocznia: Warsztaty Portowe Marynarki Wojennej, Pińsk, 1932 r.
Oddanie do służby: 15 czerwca 1932 r.
Wyporność: 32 ton
Wymiary w m: 18,1 x 4,6 x 0,5
Uzbrojenie:
     1 haubica 100 mm Škoda wz. 14/19P
     1 armata 37 mm Hotchkiss wz. 18
     1 ckm 7,92 mm Hotchkiss wz. 25
Opancerzenie: 4-10 mm
Załoga: 17 marynarzy
Napęd:
     1 silnik wysokoprężny 6-cylindrowy Glennifer o mocy 120 KM
     1 podwójny stożek Hotchkissa
Prędkość maksymalna: 10,3 km/h

Napęd hydrostrumieniowy z wykorzystaniem stożka opracowanego przez Donalda Hotchkissa z brytyjskiej firmy The Hotchkiss Internal Cone Propeler. Pędnik taki montowano pod środkowa częścią kadłuba (blisko jednostki napędowej).
Składał się on z 2 wodoszczelnych bębnów w kształcie ściętych stożków tworzących osłonę i przylegających do siebie podstawami oraz 2 wirników (koła łopatkowe) osadzone na wspólnym wale w węższej części stożków (oś wału prostopadła do osi symetrii kadłuba). Bęben był przytwierdzony bokiem do płaszczyzny dna i poprzez znajdujący się w nim otwór obracające się wirniki zasysały od strony dziobu strumień wody, a następnie po nadaniu poosiowego obiegu spiralnego wyrzucały w kierunku rufy. Wylot i wlot wody przez ten sam otwór w dnie kadłuba. Średnica stożków 1,22 m.
W celach naprawczych możliwy dostęp przez włazy inspekcyjne. Napęd stożków od silnika za pośrednictwem przekładni łańcuchowej, krytykowanej podczas służby za nadmierną hałaśliwość.

Okręty były bardzo ciasne dla swoich załóg ponieważ wysokość pomieszczeń wynosiła tylko 115 cm i zmuszała do poruszania się załogi na czworakach. Dla poprawy manewrowości na płytkich wodach zastosowano kroplowy kształt kadłuba.
Opancerzenie: wieże uzbrojenia 10 mm, sterówka, maszynowni 6 mm, pokład i burty 4 mm.
Koszt budowy jednostki wyniósł 170.000 zł.