Urodzony: 12 lipca 1897 r., w Dolnych Marklowicach. Śląsk Cieszyński.

Zmarł: 7 sierpnia 1952 r., w więzieniu mokotowskim w Warszawie.




Promocje:

Pułkownik.: 2 kwietnia 1943 r.
Podpułkownik.: 1939 r.

Funkcje:

Służba w 31 pułku strzelców armii austriackiej.: sierpień 1916 - ??
Ukończył Szkołę Oficerów Rezerwy Piechoty w stopniu podporucznika.: 1917 r.
Oficer służby stałej Wojska Polskiego.: listopad 1918 r.
Adiutant 10 pułku piechoty.: 1918 - 1919 r.
Dowódca kompanii bielskiej w czasie akcji plebiscytowej na Śląsku Cieszyńskim.: wrzesień 1919 - ??
Przeniesiony do lotnictwa (na własną prośbę).: (1920 r.)
Słuchacz Oficerskiej Szkoły Obserwatorów Lotniczych w Toruniu.: lipiec 1920 - marzec 1921 r.
Przydział do 1 pułku lotniczego (Warszawa).: marzec 1921 r. (?)
Dowódca eskadry myśliwskiej w 1 pułku lotniczym.: lipiec 1924 - listopad 1926 r.
Dowódca 2 eskadry szkolnej 1 pułku lotniczego.: listopad 1926 - grudzień 1927 r.
Wykładowca w Oficerskiej Szkole Lotnictwa (od 1929 r., Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa) w Dęblinie.: grudzień 1927 - ??
Przydział do 3 pułku lotniczego (Poznań).: ??
Dowódca 33 eskadry towarzyszącej.: kwiecień 1933 - grudzień 1935 r.
Dowódca II Dywizjonu, 3 pułku lotniczego.: grudzień 1935 - ??
Ukończył Wyższą Szkołę Lotniczą.: 1937 - 1938 r.
Wykładowca taktyki lotnictwa bombowego w Wyższej Szkole Lotniczej.: listopad 1938 - kwiecień 1939 r.
Przydział do Sztabu Głównego.: kwiecień 1939 r.
Szef sztabu i zastępca dowódcy lotnictwa Armii "Modlin".: (wrzesień 1939 r.)
Wstępuje do konspiracji.: przełom 1939 i 1940 r.
Kierownik Szefostwa Lotnictwa w Oddziale V, Komendy Głównej ZWZ.: 1940 - połowa 1942 r.
Szef Wydziału Lotnictwa w Oddziale III Komendy Głównej AK.: połowa 1942 - kwiecień 1943 r.
Zastępca szefa Wydziału Lotnctwa w Oddziale III Komendy Głównej AK.: kwiecień 1943 - maj 1944 r.
Szef Wydziału Lotnictwa Oddziału III Komendy Głównej AK (ponownie).: maj 1944 - ??
Uczestnik Powstania Warszawskiego.: sierpień - październik 1944 r.
Jeniec w Oflagu Woldenberg.: ??
Zastępca Komendanta Oficerskiej Szkoły Lotniczej w Dęblinie.: sierpień 1945 - połowa 1946 r.
Komendant Wojskowej Technicznej Szkoły Lotniczej w Boernerowie (Bemowo).: połowa 1946 - lipiec 1949 r.
Przeniesiony do rezerwy.: 1949 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Bernarda, rolnika i Józefy Kijonki. Uczył się w szkole powszechnej w Marklowicach, a następnie od 1912 r., w seminarium nauczycielskim w Bobrku, gdzie w lipcu 1916 r., otrzymał świadectwo dojrzałości.
W tym samym roku został wcielony do armii austriackiej, w szeregach której walczył na frontach rosyjskim i bałkańskim.
W listopadzie 1918 r., wstąpił do Wojska Polskiego. Walczył w szeregach 10 pułku piechoty pod Lwowem i na Śląsku Cieszyńskim, gdzie podczas akcji plebiscytowej dowodził kompanią bielską.
W roku 1920, na własną prośbę przeszedł do lotnictwa, w którym zrobił zawrotną karierę. Krótko przed wybuchem Wojny 1939 r., został przeniesiony do Sztabu Głównego Wojska Polskiego.
Podczas niemieckiej Kampanii Wrześniowej został ranny i wraz z całym sztabem Armii "Modlin" dostał się do niewoli. Dzięki staraniom rodziny został z niej wkrótce zwolniony, następnie leczył się z ran odniesionych w boju w szpitalu w Kielcach, skąd po wyleczeniu wrócił do Warszawy. Na przełomie 1939 i 1940 r., wstępuje do konspiracji, gdzie współorganizował podziemną grupę oficerów lotnictwa, z którą następnie wszedł do ZWZ. Od marca 1940 r., kierował Szefostwem Lotnictwa w Oddziale V KG ZWZ w połowie 1942 r., przemianowanym na Wydział Lotnictwa i przeniesionym do Oddziału III KG AK.
Po zrzuceniu do kraju płk Romana Rudkowskiego o objęciu przezeń w kwietniu 1943 r., szefostwa Wydziału Lotnictwa został jego zastępcą. W maju 1944 r., po odlocie Rudkowskiego do Londynu zostaje ponownie szefem Wydziału Lotnictwa.

Podczas Powstania Warszawskiego został ranny, natomiast po jego upadku dostał się do niewoli (Oflagi: VII B Lamsdorf i II C Woldenberg). Po wyzwoleniu z obozu powrócił do kraju i od sierpnia 1945 r. rozpoczął służbę w Ludowym Wojsku Polskim.
Po przeniesieniu w stan spoczynku a następnie na emeryturę, został aresztowany w szpitalu 21 października 1950 r. Oskarżono go o szpiegostwo i spiskowanie przeciwko PRL. Podczas brutalnego przesłuchania był torturowany, pod jego wpływem przyznał się do rzekomej winy.
13 maja 1952 r. w procesie tzw. grupy kierowniczej konspiracji Wojsk Lotniczych został skazany wraz z pułkownikami: Menczakiem, Jungravem, Minakowskim, Ściborem i Michowskim przez Najwyższy Sąd Wojskowy na karę śmierci, pomimo że prokurator żądał długoletniego więzienia.
Była to jedna z "odpryskowych" spraw od głównego procesu gen. Stanisława Tatara. 7 sierpnia tego roku został stracony w więzieniu mokotowskim.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari IV klasy.: (30 września 1944 r.)
Virtuti Militari IV klasy (2 października 1944 r.)
Srebrny Krzyż Zasługi.: (1929 r.)
Krzyż Walecznych (30 września 1944 r.)
Krzyż Grunwaldu III klasy.: (1946 r.)
Krzyż Armii Krajowej.: (pośmiertnie w 1968 r.)