Promocje:

Pułkownik.: 20 marca 1943 r.
Podpułkownik.: 1 stycznia 1934 r.
Major.: 1 stycznia 1928 r.
Kapitan.: ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.
Porucznik.:
Podporucznik.:

Funkcje:

Służba w II Batalionie Zgrupowania Józefa Piłsudskiego.: sierpien 1914 - ??
Służba w 5 Pułku Piechoty Legionów Polskich.: ?? - 1916 r.
Uczestnik kursu oficerskiego w Ostrowi-Komorowie.: grudzień 1916 - lipiec 1917 r.
Komendant Podobwodu I Okręgu Lublin Polskiej Organizacji Wojskowej (POW).: 1917 - 1918 r.
Wstępuje w szeregi Wojska Polskiego.: listopad 1918 r.
Dowódca plutonu w 5 Pułku Piechoty Legionów.: listopad 1918 - listopad 1919 r.
Dowódca kompanii w 5 Puku Piechoty Legionów.: listopad 1919 - wrzesień 1920 r.
Adiutant II Batalionu, 5 Pułku Piechoty Legionów.: wrzesień - grudzień 1920 r.
Dowódca kompanii w 5 Pułku Piechoty Legionów.: grudzień 1920 - ?? r.
Dowódca II Batalionu 5 Pułku Piechoty Legionów.: ?? - ??
Adiutant 1 Brygady Piechoty.: czerwiec - październik 1921 r.
Szef adiutantury w sztabie 1 Dywizji Piechoty Legionów.: październik 1921 - luty 1922 r.
I oficer sztabu 1 Dywizji Piechoty Legionów.: luty 1922 - maj 1924 r.
Szef sztabu 1 Dywizji Piechoty Legionów.: maj - październik 1924 r.
Adiutant batalionu w 5 Pułku Piechoty Legionów.: październik 1924 - wrzesień 1926 r.
Dowódca kadry instruktorskiej Batalionu KOP "Nowe Święciany" (Nowe Święciany).: wrzesień 1926 - kwiecień 1928 r.
Dowódca II Batalionu, 5 Pułku Piechoty.: kwiecień 1928 - marzec 1932 r.
Dowódca Batalionu KOP "Nowe Troki" (Troki).: 24 marca 1932 - 17 października 1935 r.
Uczestnik kursu dla dowódców pułku.: ?? - ??
Zastępca dowódcy 42 Pułku Piechoty (Białystok).: wrzesień (październik) 1935 - 15 listopada 1938 r.
Dowódca 5 Pułku Piechoty Legionów, 1 Dywizja Piechoty Legionów.: 15 listopada 1938 - 14 września 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Służby Zwycięstwu Polski.: listopad 1939 r.
Szef Wydziału Piechoty i Wyszkolenia w Oddziale III KG ZWZ.: początek 1940 - połowa 1941 r.
Kierownik Oddziału III b Wyszkolenia, Regulaminów i Instrukcji Bojowych KG ZWZ-AK.: połowa 1941 - czerwiec 1942 r.
Komendant Okręgu Wołyń AK.: czerwiec 1942 - luty 1944 r.
Organizator i pierwszy dowódca 27 Dywizji Piechoty AK.: ?? - luty 1944 r.
Inspektor Komendy Głównej AK.: luty 1944 - ??.

Opinie:

Notatki:

Syn Rudolfa Stanisława (geometry) i Marii z domu Marskiej. Uczył się w Szkole Polskiej w Lublinie, a następnie w gimnazjum w Radomsku, gdzie ukończył siedem klas. W sierpniu 1914 r., wstąpił do Legionów Polskich. Jako szeregowiec otrzymał przydział do II Batalionu Zgrupowania Józefa Piłsudskiego.
Walczył pod Krzywopłotami, gdzie został dwukrotnie ciężko ranny. Ze szpitala polowego odesłano go na leczenie do Pragi. Po wyleczeniu ran powrócił do zreorganizowanego w tym czasie zgrupowania. Otrzymał przydział do 5 pp. Leg. Przeszedł szlak bojowy tego pułku aż nad Styr. Brał udział w bitwie pod Kostiuchnówką, gdzie został ranny i odesłany do szpitala wojskowego w Rzeszowie.
W okresie od grudnia 1916 do lipca 1917 r., przebywał na kursie oficerskim, potem po odmowie złożenia przysięgi na wierność Austrii przebywał w obozie dla internowanych w Szczypiornie. Po zwolnieniu z obozu został Komendantem Podobwodu I Okręgu Lublin POW.

Od listopada 1918 r., służył ponownie w 5 pp. Leg. W szeregach tego pułku wyruszył na odsiecz Lwowa. Jako dowódca plutonu brał udział w walkach o Przemyśl i w obronie Lwowa. W marcu 1919 r., został skierowany do Komorowa, gdzie formowała się 1 Dywizja Piechoty Legionów.
Już jako podporucznik brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Od listopada 1919 r., był dowódcą 5 Kompanii 5 pp. Leg. Od września 1920 r., był adiutantem II Batalionu, natomiast od grudnia 1920 r., ponownie dowódcą kompanii.
Brał udział w wyprawie kijowskiej. Walczył pod Równem i nad Styrem, gdzie był już dowódcą II Batalionu. Od czerwca 1921 r., pełnił funkcję adiutanta 1 Brygady Piechoty, od października tego roku oficera w sztabie 1 DP Leg. w Wilnie, a następnie w okresie od października 1921 do lutego 1922 r., szefa adiutantury w sztabie 1 DP Leg.

Zweryfikowany w stopniu kapitana służby stałej piechoty ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r. Od lutego 1922 r., pełnił funkcję I oficera sztabu, natomiast od maja 1924 r., szefa sztabu 1 Dywizji Piechoty Legionów. W październiku 1924 r., powrócił do 5 pp. Leg. na stanowisko adiutanta batalionu. Przeniesiony następnie do Nowych Święcian na stanowisko dowódcy kadry instruktorskiej Batalionu KOP "Nowe Święciany", gdzie służył do 1928 r., kierując wyszkoleniem kadr Przysposobienia Wojskowego (PW) i szkoleniem młodzieży.
1 stycznia 1928 r., otrzymał awans do stopnia majora służby stałej piechoty. Od kwietnia 1928 r., pełnił funkcję dowódcy II Batalionu 5 pp. Leg. W marcu 1932 r., został przeniesiony do KOP i mianowany dowódcą XXII Batalionu KOP "Nowe Troki" w Trokach.
1 stycznia 1934 r., został awansowany do stopnia podpułkownika służby stałej piechoty. W marcu 1935 r. przekazał swoją funkcję ppłk Emilowi Fieldorfowi. Ukończył kurs dla dowódców pułku w Rembertowie.

We wrześniu (październiku) 1935 r., został mianowany zastępcą dowódcy 42 pp. w Białymstoku. Od 15 listopada 1938 r., pełnił funkcję dowódcy 5 pp. Leg. w Wilnie, którym dowodził także podczas Wojny Obronnej 1939 r. Walczył 7 września pod Pułtuskiem, w okresie od 8 do 10 września bronił przeprawy na Bugu pod Wyszkowem, a także w rejonie Stoczka. Ostatni bój stoczył w dniach 13-14 września pod Oleśnicą, Wodyniami i Seroczynem. Podczas przebijania się w Lasy Jagodne, w nocy z 13 na 14 września 1939 r., został kontuzjowany pod Seroczynem. W wyniku kontuzji dostał się do niewoli niemieckiej, z której po kilkunastu godzinach udało mu się zbiec.
W październiku 1939 r., przedostał się do Warszawy gdzie zatrzymał się u swego brata Stefana. Od listopada 1939 r., działał w szeregach SZP/ZWZ. Na początku 1940 r., został szefem Wydziału Piechoty i Wyszkolenia w Oddziale III Komendy Głównej ZWZ.

W połowie 1941 r., czyli po podziale Oddziału III na dwa główne piony został szefem Oddziału III b (Wyszkolenia, regulaminów i instrukcji bojowych) KG ZWZ-AK. W czerwcu 1942 r., został mianowany Komendantem Okręgu Wołyń AK.
Początkowo pełnił nową funkcję z siedzibą w Warszawie. W marcu 1943 r., przeniósł się do Kowla. Rozkazem Naczelnego Wodza z 20 marca 1943 r., został awansowany do stopnia pułkownika służby stałej piechoty.
Organizator i pierwszy dowódca 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK. W lutym 1944 r., w wyniku konfliktu z Delegatem Okręgowym Wołyń, został odwołany do Warszawy na stanowisko Inspektora Komendy Głównej AK.

Był przewidywany do działalności w organizacji "NIE", w związku z czym nie brał udziału w Powstaniu Warszawskim i 16 sierpnia 1944 r., wraz z ludnością cywilną opuścił stolicę. W tym okresie przeżył osobistą tragedię. Jego jedyny syn 8-letni Marcin zmarł na zapalenie wyrostka robaczkowego.
Kontynuował działalność konspiracyjną. 2 listopada 1945 r., w trakcie przygotowań do wyjazdu za granicę został aresztowany w Warszawie przez funkcjonariuszy UB.
Wyrokiem WSR w Warszawie został skazany na 6 lat więzienia. W dniu 16 marca 1947 r., na podstawie amnestii z 22 lutego tego roku został zwolniony z Centralnego Więzienia we Wronkach.
Przebywał w Poznaniu gdzie się leczył, następnie w Warszawie i w Gdańsku. Aresztowany ponownie przez oficerów Informacji Wojskowej w dniu 16 grudnia 1947 r., w Poznaniu, gdzie mieszkał przy ul. Kraszewskiego.

Przewieziony do więzienia Informacji Wojskowej w Warszawie. Wyrokiem WSR w Warszawie z dnia 30 stycznia 1950 r.,, sygnatura akt Sr.1749/49 został skazany na karę 10 lat więzienia. Potem przewieziony do CWK we Wronkach.
16 grudnia 1953 r., został zwolniony z więzienia na podstawie amnestii z listopada 1952 r. Po wyjściu na wolność zamieszkał w Szczecinku, gdzie od 1954 r., pracował jako referent w Rejonie Przemysłu Leśnego.
Zrehabilitowany postanowieniem Sądu Wojewódzkiego dla m. Warszawy z 7 sierpnia 1958 r. W roku 1959 przeszedł na rentę specjalną. Zmarł na zawał serca 24 września 1970 r., w Szczecinku. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari IV klasy.: 1944 r.
Virtuti Militari V klasy.: 1921 r.
Krzyż Walecznych (czterokrotnie).
Złoty Krzyż Zasługi.: 1928 r.
Krzyż Niepodległości.: 1931 r.
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.: 1938 r.