Nr ISSN 2082-7431
Serwis Polska Podziemna
Dział "Postacie".
CZERNIECKI, Stanisław Zygmunt.


CZERNIECKI (CZARNIECKI), Stanisław Zygmunt

Kapitan służby stałej piechoty.



Pseudonimy: „Pumeks”, „Więcław”, „Żar” vel Stanisław Czarniecki vel Józef Rzepak.

Urodzony: 5 czerwca 1907 r., w Borkach Wielkich, powiat Tarnopol.

Zmarł: 29 kwietnia 1986 r, w Opolu.


Promocje:

Kapitan.:
Porucznik.: 1 stycznia 1936 r.
Podporucznik.: 1932 r., ze starszeństwem z 15 sierpnia 1932 r.


Funkcje:

Elew Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej-Komorowie.: 1929 - 1932 r.
Dowódca plutonu w 53 Pułku Piechoty (Złoczów).: 1932 - 1936 r.
Dowódca 7 kompanii III Batalionu 52 Pułku Piechoty.: 1936 - wrzesień 1939 r.
Zastępca Inspektoratu Czortków, Okręg Tarnopol AK.: 20 kwietnia - 25 lipca 1942 r.
Komendant Inspektoratu Czortków, Okręg Tarnopol AK.: 25 lipca 1942 - marzec 1945 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Michała (podoficera żandarmerii austriackiej potem aspiranta Policji Państwowej) i Teresy z domu Babak. W 1929 r., uzyskał maturę w II Gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Tarnopolu. W latach 1929 - 1932 uczył się Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej-Komorowie.
Po ukończeniu podchorążówki został awansowany do stopnia podporucznika służby stałej piechoty ze starszeństwem z 15 sierpnia 1932 r., z przydziałem do 52 pp. w Złoczowie, na stanowisko dowódcy plutonu.

1 stycznia 1936 r., otrzymał awans do stopnia porucznika służby stałej. Po tym awansie został mianowany dowódcą kompanii w 52 pp. W Wojnie Obronnej 1939 r., walczył jako dowódca 7 kompanii III Batalionu 52 pp., wchodzącego w skład 12 Dywizji Piechoty.
Walczył na szlaku bojowym pułku. Był dwukrotnie ranny: 7 i 9 września 1939 r. Po zaciętych walkach m.in. pod Iłżą, potem pod Dąbrową pułk został rozbity przez przeważające siły wroga. Uniknął niewoli i powrócił do Złoczowa, znajdującego się pod okupacją sowiecką.
Po powrocie, jesienią 1939 r., został aresztowany przez NKWD i uwięziony. W 1940 r., udało się go wykupić z więzienia. Zaopatrzony w fałszywe dokumenty na nazwisko Józef Rzepak przebywał kolejno w Tarnopolu i Brzeżanach, gdzie podjął działalność konspiracyjną w szeregach AK.

Następnie skierowany do Czortkowa, gdzie 20 kwietnia 1942 r., objął funkcję zastępcy Komendanta Inspektoratu Czortków, a od 25 lipca 1942 r., funkcję Komendanta Inspektoratu.
11 listopada 1943 r., został awansowany do stopnia kapitana służby stałej piechoty. Po wejściu wojsk sowieckich był nadal czynny w konspiracji "NIE"".
Od stycznia 1945 r., był poszukiwany przez NKWD i ukrywał się na terenie inspektoratu. W marcu 1945 r., wyjechał do Polski i początkowo mieszkał w Chełmie Lubelskim, a w połowie 1946 r., przeniósł się na teren woj. wrocławskiego.
Pracował jako magazynier w PGR w Kukielicach, potem jako kasjer w PGR, w Bielanach Wrocławskich. Około 1961 r., przeniósł się do Opola, gdzie pracował najpierw w Wojewódzkim Zarządzie Spółdzielni Chłopskich, potem w Ośrodku Leśnego Transportu. W 1972 r., przeszedł na emeryturę.

W latach 80-tych spisał historię Inspektoratu Czortków. Zmarł dnia 29 kwietnia 1986 r. w Opolu i tu został pochowany na miejscowym cmentarzu.
Jego żona Kazimiera z domu Vogelgesang był kurierką Komendy Inspektoratu AK Czortków (1942-1944). Mieli córki: Wiesławę (ur.1943 r.), Stanisławę (ur.1947 r.) i synów: Zbigniewa (ur. 1949 r.) i Krzysztofa (ur. 1950 r.).

Odznaczenia m.in.:




powrót do spisu treści


© copyright 2005 - 2007, Radosław ""Butryk"" Butryński
Design by Scypion