Promocje:

Major.:
Kapitan.:
Porucznik.:
Podporucznik.: 1 czerwca 1920 r.

Funkcje:

Służba w Batalionie Harcerskim Wojska Polskiego.: listopad 1918 - maj 1919 r.
Członek eskorty Naczelnego Wodza Wojska Polskiego.: maj 1919 - ??.
Służba w 3 Pułku Artylerii Ciężkiej.: ?? - grudzień 1920 r.
Służba w 1 Pułku Artylerii Ciężkiej.: grudzień 1920 - styczeń 1921 r.
Bezterminowo urlopowany.: styczeń 1921 r.
Członek Rady Gminnej w Zabrzeziu.: ?? - ??
Członek Rady Powiatowej w Wołożynie.: ?? - ??
Wiceprezes Towarzystwa Lniarskiego w Wilnie.: 1927 - 1930 r.
Dyrektor Zakładów Przemysłu Lniarskiego "Wilenka" (Nowa Wilejka).: 1932 - 1939 r.
Prezes Powiatowego Towarzystwa Organizacji i Kółek Rolniczych w Wołożynie.: ?? - ??
Prezes Wojewódzkich Towarzystw Organizacji i Kółek Rolniczych w Wilnie i Nowogródku.: lata trzydzieste.
Członek Rady Głównej Centralnego Towarzystwa Organizacji i Kółek Rolniczych.: lata trzydzieste.
Radca Wileńskiej Izby Rolniczej.: lata trzydzieste.
Członek Rady Związku Spółek Rolniczych w Warszawie.: lata trzydzieste.
Poseł na Sejm IV kadencji.: 1935 - 1938 r.
Prezes Rady Okręgowej Związku Spółdzielni Rolniczych i Zarobkowo-Gospodarczych RP w Wilnie.: 1937 - ??
Zaprzysiężony w szeregi konspiracji niepodległościowej na Nowogródczyźnie.: jesień 1939 r.
Komendant Wilno-Prowincja "Pole".: ?? - 1942 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego F (Mołodeczno).: koniec 1942 - kwiecień 1944 r.
Dowódca III Zgrupowania Oszmiańskiego, Okręgu Wilno AK.: kwiecień 1944 - 25 sierpnia 1945 r.
Naczelny Dyrektor Roszarń Lnu i Konopi w Wałbrzychu.: 1946 - 1948 r.
Kierownik Działu w Lniarsko-Konopnej Centralnej Stacji Doświadczalnej na Sołaczu (Poznań).: 1948 - 1951 r.
Członek Związku Zawodowego Włókniarzy w Głuszycach.: 1945 - 1948 r.
Członek Związku Zawodowego Nauczycielstwa Polskiego w Poznaniu.: 1949 - 1951 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Hilarego i Jadwigi z domu Biskupskiej. Od 1911 r., uczył się w VII Gimnazjum Realnym w Warszawie, które w roku 1915 zostało ewakuowane do Odessy. Tam też zdał maturę. Studiował przez 3 semestry (w latach 1918-1920) nauki przyrodnicze na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego, które dokończył na Wydziale Rolniczym SGGW w Warszawie (w latach 1921-1925), uzyskując tytuł inżyniera rolnika.
W latach 1915-1917 prowadził tajne koła samokształceniowe w Odessie, a na przełomie lat 1917-1918 objął funkcję Komendanta Drużyn Męskich Harcerskich w Odessie i Mohylowie. Od listopada 1918 r., walczył jako ochotnik w Batalionie Harcerskim Wojska Polskiego w Warszawie, natomiast od maja 1919 r., służył w eskorcie Naczelnego Wodza.
Następnie, już jako podchorąży pełnił służbę w późniejszym I Dywizjonie 3 Pułku Artylerii Ciężkiej. 1 czerwca 1920 r., po bitwie pod Olszanicą otrzymał promocję do stopnia podporucznika "za dokonanie wybitnych czynów na polu walki". W grudniu 1920 r., został przeniesiony do 1 Pułku Artylerii Ciężkiej w Modlinie.

W styczniu 1921 r., został bezterminowo urlopowany i osiedlił się (w ramach osadnictwa wojskowego) w Dubinie koło Wołożyna, od 1922 r., prowadził folwark Siedliszcze koło Lidy. Był członkiem Rady Gminnej w Zabrzeziu, Rady Powiatowej i Wydziału Powiatowego w Wołożynie oraz Prezesem Powiatowego Towarzystwa Organizacji i Kółek Rolniczych (TOiKR) w Wołożynie.
W latach trzydziestych był Prezesem Wojewódzkiego TOiKR w Nowogródku i Wilnie, członkiem Rady Głównej Centralnego TOiKR, radcą Wileńskiej Izby Rolniczej, a następnie członkiem Rady Związku Spółek Rolniczych w Warszawie.
W 1937 r., został Prezesem Rady Okręgowej Związku Spółdzielni Rolniczych i Zarobkowo-Gospodarczych RP w Wilnie. Pracował w stacji lniarsko-konopnej w Siedliszczach. W latach 1927-1930 pełnił funkcję wiceprezesa Towarzystwa Lniarskiego w Wilnie, od 1930 r., organizował zakłady lniarskie w Bezdanach i Łazdunach. W okresie od 1932 do 1939 r., pracował jako kierownik produkcji i dyrektor Zakładów Przemysłu Lniarskiego „Wilenka” w Nowej Wilejce.

W czasie wyborów do Sejmu w 1935 r., został wybrany na posła IV kadencji (51 495 głosami) z listy państwowej w okręgu nr 50, obejmującego powiaty: lidzki i wołożyński. W kadencji tej pracował w komisji budżetowej (w której był zastępcą członka) i przemysłowo-handlowej. W marcu 1938 r., został powołany do specjalnej komisji do spraw oddłużenia rolnictwa, a w czerwcu 1938 r., do specjalnej komisji do spraw aprowizacji.
Został również zgłoszony do wyborów w 1938 r., jednak 18 października tego roku skreślono go z listy kandydatów, ponieważ jego oświadczenie wyrażające zgodę na kandydowanie do Sejmu zostało pomyłkowo wysłane do Komisarza Wyborczego w Lidzie, zamiast do przewodniczącego Okręgowej Komisji Wyborczej (złożył protest, który odrzucono).

Po klęsce wrześniowej, od jesieni 1939 r., działał w konspiracji, początkowo w Okręgu Nowogródek ZWZ, a następnie w Okręgu Wilno, obejmując po mjr Józefie Roczniaku "Powale" funkcję Komendanta Wilna-Prowincji "Pola".
Po zmianach strukturalnych, jakie rozpoczęto w Okręgu Wileńskim w czerwcu 1942, objął funkcję Komendanta Inspektoratu F Oszmiańsko-Mołodeczańskiego Okręgu Wilno AK (obejmującego powiaty: oszmiański, wilejski, mołodeczański i częściowo wołożyński).
W kwietniu 1944 r., po utworzeniu Sztabu Oddziałów Polowych został dowódcą III Zgrupowania Oszmiańskiego (w stopniu majora), walczącego m. in. w Operacji „Ostra Brama”.

25 sierpnia 1944 r., został aresztowany przez NKWD w okolicach Ejszyszek i osadzony w miejscowym areszcie. Rozpoznany i przewieziony do więzienia na Łukiszkach w Wilnie, następnie do więzienia NKWD przy ul. Ofiarnej.
Zwolniono go 27 lutego 1945 r., wraz z kilkoma innymi oficerami Okręgu Wileńskiego, z zadaniem demobilizacji oddziałów partyzanckich AK, działających w tym czasie na terenach Okręgów Wilno i Nowogródek.
Zagrożony aresztowaniem, po odmowie współpracy ze Związkiem Patriotów Polskich, latem 1945 opuścił Wilno i zamieszkał w Warszawie. Na początku 1946 r., przeprowadził się do Wałbrzycha, gdzie podjął pracę jako naczelny dyrektor Zjednoczenia Roszarń Lnu i Konopi.

W 1948 r., przeniósł się do Poznania, gdzie podjął pracę jako kierownik działu w Lniarsko-Konopnej Centralnej Stacji Doświadczalnej na Sołaczu (obecnie Instytut Włókien Naturalnych). W 1948 r., był na krótko aresztowany.
W latach 1945-1948 należał do Związku Zawodowego Włókniarzy w Głuszycach, natomiast w okresie 1949-1951 był członkiem Związku Zawodowego Nauczycielstwa Polskiego w Poznaniu. W roku 1950 obronił doktorat na Wydziale Rolniczo-Leśnym Uniwersytetu Poznańskiego.

Zmarł w Poznaniu w dniu 10 marca 1951 r. Zmarł nagle w niewyjaśnionych okolicznościach (według oficjalnej wersji przyczyną zgonu był wylew krwi do mózgu). Pochowany na miejscowym cmentarzu parafii św. Jana Vianneya w Poznaniu.
Żonaty od 1925 r., z Haliną Niekraszewicz (ur. 1902 r.), z którą miał dwie córki: Irenę (ur. 1926 r.) i Annę (ur. 1931 r.).

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy (1921 r.).
Krzyż Walecznych (czterokrotnie).
Krzyż Niepodległości (1933 r.).
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Złoty Krzyż Zasługi (przed 1939 r.).
Srebrny Krzyż Zasługi (1946 r).