Nr ISSN 2082-7431
Serwis Polska Podziemna
Dział "Postacie".
FIUTOWSKI, Tadeusz Antoni..


FIUTOWSKI, Tadeusz Antoni.

Kapitan służby stałej artylerii.



Pseudonimy: „Ben”, „Bogusz”, „Karol”, „Stefan”.

Urodzony: 20 marca 1908 r., w Milowicach, powiat Będzin.

Zmarł: 8 marca 1945 r., we wsi Rybno, niedaleko Lęborka.


Promocje:

Kapitan.:
Porucznik.: 1 stycznia 1935 r.
Podporucznik.: 15 sierpnia 1932 r.

Funkcje:

Służba wojskowa w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim.: 1926 - 1929 r.
Elew w Szkole Podchorążych Artylerii w Toruniu.: październik 1930 - sierpień 1932 r.
Młodszy oficer baterii w 17 Pułku Artylerii Lekkiej (Gniezno).: 1932 - ??
Dowódca plutonu w 17 Pułku Artylerii Lekkiej (Gniezno).: ?? - ??
Adiutant 17 Pułku Artylerii Lekkiej (Gniezno).: ?? - 1937 r.
Dowódca 8 baterii haubic w III Dywizjonie 17 Pułku Artylerii Lekkiej.: 1937 - wrzesień 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Związku Walki Zbrojnej.: 1941 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego AK Brodnica.: wrzesień 1941 - 16 sierpnia 1944 r. (aresztowany).

Opinie:

Notatki:

Syn Aureliusza (budowlańca) i Marii z domu Kisyńskiej. W 1926 r., ukończył w Wąbrzeźnie gimnazjum i zdał maturę. W latach 1926-1929 studiował w Wyższej Szkole Handlowej w Warszawie.
W okresie od września 1929 do sierpnia 1930 r., odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim. Od października 1930 do sierpnia 1932 uczył się w Szkole Podchorążych Artylerii w Toruniu.
15 sierpnia 1932 r., został promowany na stopień podporucznika służby stałej artylerii z przydziałem do 17 Pułku Artylerii Lekkiej w Gnieźnie, na stanowisko młodszego oficera baterii, a następnie dowódcy plutonu.
1 stycznia 1935 r., został awansowany do stopnia porucznika służby stałej artylerii. Pełnił w tym czasie funkcję adiutanta 17 pal, a od 1937 r., funkcję dowódcy baterii.

W Wojnie Obronnej 1939 r., był dowódcą 8 baterii haubic w III Dywizjonie 17 pal, walczącego w składzie 17 DP Armii „Poznań”. Walczył z wrogiem na szlaku bojowym 17 pal od Gniezna przez boje toczone z wrogiem nad Bzurą. Następnie uczestniczył w obronie Modlina. Po kapitulacji Modlina od 29 września 1939 r., przebywał w niewoli niemieckiej.
Osadzono go w przejściowym obozie jenieckim w Działdowie, skąd w październiku 1939 r., został zwolniony, zgodnie z umową kapitulacyjną. Powrócił do Gniezna, gdzie mieszkała jego rodzina. Po pewnym czasie został wysiedlony przez Niemców z Gniezna i zamieszkał z żoną i synem u swych teściów w Brodnicy.
W grudniu 1939 r., podjął nieudaną próbę przekroczenia granicy z Węgrami, z zamiarem przedostania się do Francji i wstąpienia tam do Wojska Polskiego. Po powrocie do Brodnicy został aresztowany przez gestapo. Wkrótce jednak zwolniony i skierowany do przymusowej pracy w firmie niemieckiej.

Wiosną 1941 r., nawiązał z nim kontakt mjr Józef Gruss „Stanisław”. We wrześniu tego roku został mianowany Komendantem Inspektoratu Rejonowego ZWZ/AK Brodnica. Na podległym terenie działał bardzo efektywnie, przestrzegając ściśle zasad konspiracyjnych. Zorganizował szkieletowy sztab inspektoratu, organizował szkolenia dla żołnierzy ZWZ/AK, rozbudowywał systematycznie struktury terenowe inspektoratu. Kierował przygotowaniami sił inspektoratu do przyszłej walki zbrojnej z Niemcami.
11 listopada 1943 r., otrzymał awans do stopnia kapitana służby stałej artylerii. Zdradzony przez konfidenta, w dniu 16 sierpnia 1944 r., został aresztowany przez gestapo wraz z członkami swego sztabu: B. Laskowskim „Jeleniem”, M. Łukowskim, Czesławem Wątrobińskim.
Po okrutnym śledztwie, przeprowadzony w Bydgoszczy i Gdańsku został osadzony w obozie Sztutthof. W czasie ewakuacji obozu, w marcu 1945 r., podczas tzw. marszu śmierci zachorował na tyfus. Zmarł 8 marca 1945 r., we wsi Rybno k/Lęborka. Pochowany we wspólnej mogile.

Żonaty z Barbarą z domu Graff (1918-1996), żołnierzem AK. Mieli dwóch synów: Andrzeja (ur. 1939 r.) i Aleksandra (ur. 1940 r.) zamieszkałego w Warszawie.

Odznaczenia m.in.:

Krzyż Walecznych (za udział w Wojnie Obronnej 1939 r.).




powrót do spisu treści


© copyright 2005 - 2007, Radosław ""Butryk"" Butryński
Design by Scypion