Promocje:

Podpułkownik.: 11 listopada 1942 r.
Major.: 1 stycznia 1932 r.
Kapitan.: 1923 r. (ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r.)
Porucznik.: 1 lipca 1920 r.
Podporucznik.: czerwiec 1919 r.

Funkcje:

Wcielony do armii carskiej.: 20 kwietnia 1915 r.
Słuchacz kursu oficerskiego armii rosyjskiej.: ?? - ??
Służba w dowództwie Brygady Zapasowej I Korpusu Polskiego na Białorusi.: 1 października 1917 - ??
Członek Związku Wojskowego Polaków (Taszkient).: luty 1918 - ??
Dowódca plutonu w 41 Pułku Piechoty.: ?? - ??
Dowódca kompanii w 41 Pułku Piechoty.: ?? - ??
Adiutant 82 Pułku Piechoty (Brześć n/Bugiem).: 1924 - 1925 r.
Dowódca kompanii w 82 Pułku Piechoty.: 1925 - ??
Oficer w sztabie 30 DP.: 1925 - 1926 r.
Dowódca Placu w Kobryniu.: 1925 - 1926 r.
Adiutant batalionu w 18 Pułku Piechoty (Skierniewice).: 23 października 1926 - 1927 r.
Dowódca kompanii w 18 Pułku Piechoty.: 1927 - 1928 r.
Adiutant 18 Pułku Piechoty.: 1928 - 1930 r.
Dowódca batalionu w 66 Pułku Piechoty (Chełmno).: 26 marca 1932 - kwiecień 1935 r.
Inspektor wyszkolenia w Głównej Komendzie Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego w Warszawie.: kwiecień 1935 - 1937 r.
Dowódca Batalionu "Budsław" Korpusu Ochrony Pogranicza (Budsław).: 1 maja 1937 - styczeń 1939 r.
Dowódca Batalionu "Nadwórna" Korpusu Ochrony Pogranicza (Nadwórna), pułk KOP "Karpaty".: styczeń - wrzesień 1939 r.
Zaprzysiężony do ZWZ.: wrzesień 1941 r.
Inspektor Rejonowy Lwów - Miasto.: wrzesień 1941 - 9 lipiec 1943 r.
I zastępca komendanta Okręgu Lwów ZWZ/AK.: ?? - czerwiec (?) 1944 r.
P.o. Komendanta Okręgu Lwów.: grudzień 1942 - marzec 1943 r.
Asesor Wojskowego Sądu Specjalnego w Komendzie Okręgu Lwów AK.: marzec 1943 - ??

Opinie:

Notatki:

Syn Hipolita i Anny z domu Kontoftt. Po ukończeniu 6 klas gimnazjum zostaje 20 kwietnia 1915 r., wcielony do armii rosyjskiej i skierowany na wojenny kurs oficerski. Następnie brał udział w walkach na froncie zachodnim.
Od 1 październik 1917 r., służy w dowództwie Brygady Zapasowej I Korpusu Polskiego na Białorusi. Uczestniczył w walkach z oddziałami bolszewickimi. W lutym 1918 r., przedostał się do Taszkientu i wstąpił do Związku Wojskowego Polaków.

W maju 1919 r., przedostał się do Polski. Wstąpił w szeregi odradzającego się Wojska Polskiego. W czerwcu tego roku został awansowany do stopnia ppor. sł. st. piech.
W latach 1919 - 1920 brał udział w wojnie polsko - bolszewickiej. Początkowo dowodził plutonem, a po awansie na porucznika 1 lipca 1920 r., dowodził kompanią w 41 pp. Po zakończeniu działań wojennych nadal w 41 pp.

W 1923 r., zweryfikowany przez Ministerstwo Spraw Wojskowych w stopniu kpt. sł. st. piech. z starszeństwem od 1 czerwca 1919 r. Od 1924 r., adiutant 82 pp. w Brześciu n/Bugiem, następnie od roku 1925 dowódca kompanii. Na przełomie 1925/1926 roku oficer sztabu 30 DP i dowódca Placu w Kobryniu.
Z dniem 23 października 1926 r., przeniesiony na stanowisko adiutanta batalionu w 18 pp. w Skierniewicach. Następnie w 1927 dowódca kompanii, potem w latach 1928 - 1930 adiutant 18 pp, a od 1930 do 25 marca 1932 dowódca batalionu.

1 stycznia 1932 r., awansowany do stopnia majora sł. st. piech. Od 26 marca 1932 do kwietnia 1935 r., dowódca batalionu w 66 pp. w Chełmnie, skąd został przeniesiony do Państwowego Urzędu WF i PW przy Głównej Komendzie WF i PW w Warszawie na stanowisko inspektora wyszkolenia.
Z dniem 1 maja 1937 r., został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza z przydziałem na stanowisko dowódcy Baonu KOP „Budsław” stacjonującego w miasteczku Budsław pow. Wilejka woj. wileńskie.
W styczniu 1939 r., przeniesiony na stanowisko dowódcy Batalionu KOP „Nadwórna” stacjonującego w miasteczku Nadwórna woj. stanisławowskie, który wchodził w skład pułku KOP „Karpaty”. Latem 1939 r., w trakcie służby uległ wypadkowi motocyklowemu. Odniesione obrażenia, które odniósł w wypadku niewyleczone spowodowały początki gruźlicy.

Baonem KOP „Nadwórna” dowodził podczas Wojny Obronnej 1939 r. Po zakończeniu działań wojennych w okresie sowieckiej okupacji 1939 - 1941 ukrywał się w Sąsiadowicach k/Sambora u swego przyjaciela ppłk sł. st. art. Kazimierz Jackowskiego.
W lipcu 1941 r., po zajęciu tych terenów przez Niemców wyjechał do Lwowa. Od 1 września 1941 r., czynny w konspiracji ZWZ. Powierzono mu organizację i komendę nad Inspektoratem Rejonowym ZWZ Lwów - miasto, którą pełnił do lipca 1943 r. Jednocześnie I zastępca komendanta okręgu ZWZ/AK Lwów, a przejściowo w okresie od grudnia 1942 do marca 1943 r., p.o. komendanta Okręgu AK Lwów.

11 listopada 1942 r., awansowany do stopnia ppłk sł. st. piech. W marcu 1943 r., był też asesorem WSS przy KO AK Lwów. Od sierpnia 1943 do marca 1944 r., z powodu choroby zastępował go na tej funkcji kpt. rez. M. Jędrzejewski. Od marca do czerwca (?) 1944 r., po scaleniu Komendy Inspektoratu AK Lwów - miasto z Komendą Okręgu AK Lwów, był w dalszym ciągu zastępcą komendanta okręgu. Podczas akcji „Burza” przebywał we Lwowie. Z powodu ciężkiej choroby nie brał udziału w walkach. Po wejściu wojsk sowieckich był poszukiwany przez NKWD. Zmarł we Lwowie w sierpniu 1944 r. Pochowany jako Jan Bogdanowicz w bezimiennym grobie w kwaterze powstańców z 1863 r., na cmentarzu Łyczakowskim.
Jego grób odnaleziono w 1996 r. Dzięki inicjatywie Zarządu ŚZŻAK Obszaru Lwowskiego AK z siedzibą w Krakowie. Wówczas to zebrano pieniądze i odnowiono grób. Spoczywa pod swym rodowym nazwiskiem. Był kawalerem.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy (1922 r.).
Krzyż Walecznych - trzykrotnie.
Srebrny Krzyż Zasługi (1928 r.).
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami (wniosek z lipca 1944 r.).