Nr ISSN 2082-7431
Serwis Polska Podziemna
Dział "Postacie".
GRODZKI, Stanisław Edward.


GRODZKI, Stanisław Edward.

Generał Brygady.

Pseudonimy: „Dr. Edward”, „Edward”, vel Leszczyński, vel Sadowski.

Urodzony: 19 października 1895 r., w Zieleniewicach, niedaleko Grodna.

Zmarł: 2 grudnia 1946 r., w Warszawie.


Promocje:

Generał Brygady.: 9 maja 1946 r.
Pułkownik dypl.: 19 marca 1937 r.
Podpułkownik dypl.: 1 stycznia 1928 r.
Major.: 1 czerwca 1919 r.
Kapitan.:
Porucznik.:
Podporucznik.:
Chorąży.: 1915 r.

Funkcje:

Służba w armii rosyjskiej.: październik 1914 - 1917 r.
Elew carskiej Szkoły Oficerskiej Piechoty w Wilnie.: ?? - ??
Dowódca kompanii w 111 Pułku Piechoty armii rosyjskiej.: ?? - ??
Oficer do zleceń rosyjskiego attache wojskowego w Paryżu.: marzec - listopad 1917 r.
Oficer II Oddziału Sztabu Misji Francusko - Polskiej.: listopad 1917 - ??
Członek misji rekrutującej do armii gen. Hallera.: styczeń 1918 - ??
Dowódca 3 Pułku Strzelców.: ?? - ??
Dowódca 43 Pułku Piechoty Wojska Polskiego.: ?? - ??
Zastępca dowódcy 45 Pułku Piechoty WP.: ?? - ??
Dowódca batalionu w 43 Pułku Piechoty.: ?? - 1922 r.
Dowódca batalionu w 44 Pułku Piechoty.: ?? - ??
Kierownik Referatu Organizacyjno-Mobilizacyjnego Departamentu Piechoty w Ministerstwie Spraw Wojskowych.: maj 1922 - 1923 r.
Kierownik Referatu Ewidencji "Rosja" w Oddziale II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego.: 1923 - ??
Attache wojskowy RP w Jugosławii.: 1927 - 1 kwietnia 1929 r.
Zastępca dowódcy 8 Pułku Piechoty Legionów (Lublin).: 1 kwietnia - sierpień 1929 r.
Słuchacz Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie.: sierpień 1929 - 1 listopada 1930 r.
Zastępca dowódcy 71 Pułku Piechoty (Zambrów).: 1 listopada 1930 - 1934 r.
Dowódca 57 Pułku Piechoty Wielkopolskiej (Poznań).: 1934 - ??
Uczestnik kursu dla szefów sztabów i kwatermistrzów armii.: jesień 1938 - marzec 1939 r.
Oficer w sztabie Generała do Prac w Głównym Inspektoracie Sił Zbrojnych.: czerwiec - ?? 1939 r.
Szef sztabu Armii Modlin.: wrzesień 1939 r.
Członek Rady Wojskowej Organizacji "Wilki".: grudzień 1939 - ??
Komendant Organizacji Wojskowej "Unia".: wrzesień 1941 - marzec 1942 r.
Pełnomocnik Komendanta Głównego AK do spraw scalenia Polskich Wojsk Unijnych.: marzec 1942 - ??
Inspektor Komendy Głównej AK.: 1942 - 1943 r.
Komendant Obszaru Zachód AK.: 1943 - 25 lipca 1944 r. (formalnie odwołany)
Dowódca 16 DP Ludowego Wojska Polskiego.: ?? - ??
Dowódca 5 Saskiej DP Ludowego Wojska Polskiego.: 7 sierpnia - 16 listopada 1946 r.

Opinie

Notatki:

Syn Kazimierza i Heleny z domu Hermanowicz. W latach 1905-1912 uczęszczał do Szkoły Realnej w Pińsku, a następnie ukończył Szkołę Nauk Politycznych w Warszawie. Od października 1914 r., służył w armii rosyjskiej. Ukończył Szkołę Oficerską Piechoty w Wilnie i od lutego 1915 r., w stopniu chorążego, a następnie podporucznika dowodził kompanią w 111 pp.
Od marca 1917 r., był oficerem do zleceń rosyjskiego attache wojskowego w Paryżu, a od listopada 1917 r., oficerem II Oddziału Sztabu Misji Francusko-Polskiej.
Od stycznia 1918 r., członek misji rekrutującej do armii gen. Józefa Hallera w USA i Kanadzie. Następnie dowódca 3 Pułku Strzelców w armii gen. Hallera, z którą powrócił w kwietniu 1919 r., do kraju.
Po powrocie służył w Wojsku Polskim w randze kapitana. Kolejno: zastępca dowódcy 43 pp. i zastępca dowódcy 45 pp. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920. Zweryfikowany w stopniu majora służby stałej piechoty ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r.

Do roku 1922 dowódca batalionu w 43 pp., potem w 44 pp. Od maja 1922 r., był kierownikiem Referatu Organizacyjno-mobilizacyjnego Departamentu Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, a od 1923 r., kierownikiem Referatu Ewidencji „Rosja” w Oddziale II Sztabu Generalnego WP.
W latach 1927-1929 attache wojskowy RP w Jugosławii. 1 stycznia 1928 r. awansowany do stopnia podpułkownika służby stałej piechoty. Z dniem 1 kwietnia 1929 r., przeniesiony do 8 Pułku Piechoty Legionów w Lublinie na stanowisko zastępcy dowódcy. W sierpniu 1929 r., zwolniony ze stanowiska i powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego. Obowiązki zastępcy dowódcy pułku przejął po nim ppłk. piech. Stanisław Siuda. Po ukończeniu studiów w Wyższej Szkole Wojennej i uzyskaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, w dniu 1 listopada 1930 r., został przydzielony do 71 pp. w Zambrowie na stanowisko zastępcy dowódcy pułku. W roku 1934 przeniesiony z funkcji zastępcy dowódcy 71 pp. na stanowisko dowódcy 57 pp. w Poznaniu.

19 marca 1937 r., awansowany do stopnia pułkownika dypl. służby stałej piechoty. Od jesieni 1938 r., uczestniczył w kursie dla szefów sztabu i kwatermistrzów armii, przerwanego w marcu 1939 r. Od czerwca 1939 r., oficer sztabu Generała do Prac w GISZ gen. Przedrzymirskiego-Krukowicza. Podczas Wojny Obronnej 1939 r., pełnił funkcję szefa sztabu Armii „Modlin”.
Podczas okupacji niemieckiej czynny w konspiracji niepodległościowej. Od grudnia 1939 r., członek Rady Wojskowej Organizacji Wojskowej „Wilki”, z którą wszedł w skład Organizacji Wojskowej „Unia”, której od września 1941 r., był komendantem. Po scaleniu „Unii” z AK od marca 1942 r., pełnił funkcję pełnomocnika Komendanta Głównego AK do spraw scalenia Polskich Wojsk Unijnych, a następnie, w latach 1942-1943 inspektor Komendy Głównej AK.
Od 1943 Komendant Obszaru Zachodniego AK z siedzibą w Warszawie. Odwołany formalnie z tego stanowiska 25 lipca 1944 r. Od 1945 r., w kraju. Służył w Ludowym Wojsku Polskim i dowodził kolejno 16, potem 5 DP. Z dniem 9 maja 1946 r., mianowany gen. bryg.

Zmarł 2 grudnia 1946 r., w Warszawie.

Odznaczenia m. in.:

Virtuti Militari V klasy (1921 r.).
Krzyż Walecznych - czterokrotnie.
Złoty Krzyż Zasługi - dwukrotnie.
Krzyż Grunwaldu III klasy (pośmiertnie 1946 r.).




powrót


© copyright 2005 - 2007, Radosław ""Butryk"" Butryński
Design by Scypion