Nr ISSN 2082-7431
Serwis Polska Podziemna
Dział "Postacie".
JARNUSZKIEWICZ Jan Lech.


JARNUSZKIEWICZ Jan Lech.

Major służby stałej artylerii.



Pseudonimy: "Izydor", "Kazimierz", "Wujek" vel Kowalski.

Urodzony: 21 października 1893 r., we Włocławku.

Zmarł: 7 luty 1944 r., KL Mauthausen.


Promocje:

Major.: 5 sierpnia 1943 r., ze starszeństwem z 11 listopada 1942 r.
Kapitan.: 1 lipca 1925 r.
Porucznik.: ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.
Podporucznik.: 1918 r.

Funkcje:

Wstąpił do Wojska Polskiego.: listopad 1918 r.
Instruktor w Szkole Podchorążych Artylerii (Poznań).: październik 1919 - ??
Oficer w 16 Pułku Artylerii Polowej (Grudziądz).: 1919 - ??
Dowódca baterii w 16 Pułku Artylerii Polowej.: ?? - 1931 r.
Oficer artylerii w sztabie 1 Dywizji Piechoty Legionów (Wilno).: 1931 - 1933 r.
Oficer w 33 Dywizjonie Artylerii Lekkiej (Wilno).: 1933 - ??
Oficer w sztabie Dowództwa Okręgu Korpusu nr VII (Poznań).: 1938 - 1939 r.
Oficer w sztabie Armii "Poznań".: wrzesień 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Związku Walki Zbrojnej.: 1940 r.
Komendant Obwodu Łęczyca, Okręg Łódź ZWZ.: czerwiec - lipiec 1941 r.
Oficer w dyspozycji Komendy Okręgu Łódź.: lipiec 1941 - grudzień 1942 r. (?)
Komendant Obwodu Łask AK.: grudzień 1942 - marzec 1943 r.
Komendant Inspektoratu Łódź AK.: marzec - 12 czerwca 1943 r. (aresztowany).

Opinie:

Notatki:

Syn Izydora Jana i Józefy Władysławy z domu Sokołowskiej. Uczęszczał do szkoły średniej. Walczył na frontach I Wojny Światowej. Od listopada 1918 r.,służył w Wojsku Polskim w stopniu podporucznika artylerii. Od października 1919 r., był instruktorem w Szkole Podchorążych Artylerii w Poznaniu (stan na 30 listopada 1919 r.).
W szeregach 16 pap. brał w wojnie polsko-bolszewickiej w latach 1919-1920. Odznaczony za męstwo Krzyżem Walecznych. Po wojnie zweryfikowany w stopniu porucznika służby stałej artylerii ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r., nadal służył w 16 pap w Grudziądzu na stanowisku dowódcy baterii.

1 lipca 1925 r., został awansowany do stopnia kapitana służby stałej artylerii. Na początku 1931 r., został przeniesiony z 16 pap do sztabu 1 DP Legionów w Wilnie na stanowisko oficera artylerii.
W 1933 r., został przeniesiony ze sztabu 1 DP Leg. do 33 dal w Wilnie. W latach 1938-1939 pełnił funkcję oficera sztabu w Dowództwie Korpusu Nr VII w Poznaniu.

W Wojnie Obronnej 1939 r., brał udział jako oficer sztabu Armii „Poznań”. Podczas okupacji niemieckiej mieszkał na terenie powiatu Łęczyca. Od 1940 r., był czynny w konspiracji ZWZ.
W okresie od czerwca do lipca 1941 r., pod pseudonimem „Wujek’ pełnił funkcję Komendanta Obwodu Łęczyca ZWZ. Zagrożony aresztowaniem przeniesiony do dyspozycji Komendy Okręgu Łódź ZWZ-AK.
W okresie od grudnia 1942 do marca 1943 r., był Komendantem Obwodu Łask AK. Następnie od marca do czerwca 1943 r., Komendantem Inspektoratu Rejonowego Łódź AK.

Aresztowany przez Gestapo w Łodzi dnia 12 czerwca 1943 r., w lokalu konspiracyjnym przy ul. 8 Marca (Emilii). Po ciężkim bestialskim śledztwie osadzony w obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu, a następnie w Mauthausen, gdzie został zamordowany w dniu 7 lutego 1944 r. Rozkazem KG AK z 5 sierpnia 1943 r., nr L. BP/ 65 został awansowany do stopnia majora służby stałej artylerii ze starszeństwem z 11 listopada 1942 r.

Odznaczenia m.in.:

Krzyż Walecznych.
Krzyż Niepodległości.
Srebrny Krzyż Zasługi.




powrót do spisu treści


© copyright 2005 - 2007, Radosław ""Butryk"" Butryński
Design by Scypion