Promocje:

Porucznik.: 11 listopada 1942 r.
Podporucznik.: 1936 r.

Funkcje:

Nauka w Szkole Podchorążych Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim.: sierpień 1931 - czerwiec 1932 r.
Dowódca plutonu w 8 pułku artylerii ciężkiej.: (wrzesień 1939 r.)
Członek organizacji konspiracyjnej "Orzeł Biały".: listopad 1939 (marzec 1940) - ??
Zastępca dowódcy baterii artylerii 7 pp. "Madagaskar" - "Garłuch".: ?? - ??
Zastępca dowódcy grupy likwidacyjnej Okręgu Warszawa - Miasto ZWZ.: ?? - ??
Tymczasowy dowódca grupu likwidacyjnej Okręgu Warszawa - Miasto.: ?? - ??
Organizator i dowódca grupy likwidacyjnej "Wapiennik" (przemianowanej na 993/W) kontrwywiadu Oddziału II KG-AK.: listopad 1941 - 21 lipca 1943 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Leona urzędnika miejskiego i Marii z domu Brudzewskiej - nauczycielki.
Od roku 1926 uczył się na Wydziale Drogowo - Budowlanym, Państwowej Średniej Szkoły Technicznej Kolejowej w Warszawie, gdzie w czerwcu 1931 r., otrzymał dyplom technika drogowo - budowlanego.
Po ukończeniu Szkoły Podchorążych Artylerii, pracował przy budowie linii kolejowej w Gdyni, a następnie jako urzędnik w Zarządzie Miejskim we Włocławku i urzędnik w Gazowni Miejskiej w Warszawie.

Podczas Wojny Obronnej 1939 r., brał udział w bitwie nad Bzurą, jako dowódca plutonu 8 pułku artylerii ciężkiej. Tam został ranny i wzięty do niewoli, zbiegł z transportu do obozu jenieckiego, po czym wrócił do Warszawy.
Podczas okupacji niemieckiej mieszkał w stolicy przy ulicy Gen. Józefa Zajączka. W konspiracji od listopada 1939 r., lub marca 1940. Wówczas to wstąpił do organizacji "Orzeł Biały", założonej przez Edwarda Koniecznego - Kowalewskiego, jak się wkrótce miało okazać konfidenta Gestapo.

Razem z Tadeuszem Towarnickim zdołał wydostać się z zasadzki, urządzonej przez Koniecznego na Lubelszczyźnie i wrócili do Warszawy.
Po powrocie wstąpił do ZWZ. Wówczas to został zastępcą dowódcy baterii artylerii 7 pp. "Madagaskar"-"Garłuch", a następnie zastępca dowódcy grupy likwidacyjnej Bohdana Rogolińskiego. Razem z Rozmiłowskim brał udział m.in., w głośnej akcji likwidacyjnej Igo Syma (7 marca 1941 r.).

W listopadzie 1941 r., został dowódcą grupy likwidacyjnej II Oddziału KG AK, o kryptonimie "Wapiennik". Dowodził kilkudziesięcioma akcjami tej grupy. Uczestniczył również w akcjach grupy likwidacyjnej początkowo Okręgu Warszawa, a następnie Obszaru Warszawa, pod dowództwem Rozmiłowskiego.

Został aresztowany z bronią w ręku 21 lipca 1943 r., i zamknięty na Pawiaku. Rozstrzelano go 6 dni później - 27 lipca.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy.: (pośmiertnie) 19 lutego 1944 r.