Promocje:

Major.: 11 listopada 1944 r.
Kapitan.: 11 listopada 1943 r.
Porucznik.: 19 marca 1937 r.
Podporucznik.: 15 sierpnia 1933 r.

Funkcje:

Służba wojskowa w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Krakowie.: wrzesień 1930 - sierpień 1931 r.
Nauka w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej - Komorowie.: wrzesień 1931 - sierpień 1933 r.
Dowódca plutonu w 11 Pułku Piechoty (Tarnowskie Góry).: 1933 - ??
Oficer w 3 Kompanii Batalionu Fortecznego KOP "Sarny".: 1938 r.
Uczestnik kursu dla dowódców kompanii w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.: ?? - 1939 r.
Dowódca 2 Kompanii Fortecznej III Batalionu 11 Pułku Piechoty.: 1939 r.
Dowódca 7 Kompanii III Batalionu 11 Pułku Piechoty.: ?? - 15 września 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Służby Zwycięstwu Polski.: koniec 1939 r.
Oficer wyszkolenia w Komendzie Obwodu Białystok ZWZ.: 1940 r.
Zastępca Komendanta Obwodu Białystok-Miasto AK.: 1 grudnia 1942 - 31 listopada 1943 r.
Szef Referatu III w Komendzie Obwodu Białystok-Miasto AK.: ?? - ??
Komendant Inspektoratu Rejonowego V Białystok AK.: 30 listopada 1943 - 8 sierpnia 1944 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Juliana i Marii z domu Borowskiej. Uczęszczał do gimnazjum im. Zygmunta Augusta w Białymstoku, gdzie w 1929 r., zdał maturę. W okresie od września 1930 do sierpnia 1931 r., odbywał służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty nr 5 w Krakowie.
Następnie od września 1931 do sierpnia 1933 r., uczył się w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej - Komorowie. 15 sierpnia 1933 r.,otrzymał promocję do stopnia podporucznika służby stałej piechoty z przydziałem do 11 pp. w Tarnowskich Górach na stanowisko dowódcy plutonu.

19 marca 1937 r., otrzymał promocję do stopnia porucznika służby stałej. W 1938 r., służył w Batalionie Fortecznym KOP „Sarny” na stanowisku oficera plutonu w 3 kompanii. Po ukończeniu kursu dla dowódców kompanii w CWP w Rembertowie został przeniesiony, w 1939 r., do 11 pp i mianowany dowódcą kompanii.
W Wojnie Obronnej 1939 r., dowodził początkowo 2 kompanią forteczną, potem przemianowaną na 7 kompanię III baonu 11 pp. Walczył na szlaku bojowym pułku. W czasie walk pod Banachami, w dniu 15 września 1939 r., został ranny w rękę. Przebywał w szpitalu wojskowym.

W końcu 1939 r., podjął działalność konspiracyjną w SZP. Od kwietnia 1940 r., działał na terenie Obwodu Białystok-Miasto ZWZ. Organizator plutonów szkieletowych, następnie oficer wyszkolenia.
W okresie od 1 grudnia 1942 do 31 listopada 1943 r., był zastępcą Komendanta Obwodu AK Białystok-Miasto. Jednocześnie był szefem referatu III Komendy Obwodu Białystok-Miasto AK. 11 listopada 1943 r., otrzymał awans do stopnia kapitana służby stałej.

Z dniem 30 listopada 1943 r., mianowany przez Komendanta Okręgu AK Białystok ppłk. Władysława Liniarskiego „Mścisława”, Komendantem Inspektoratu Rejonowego V Białystok AK w skład, którego wchodziły obwody: Białystok-miasto, Białystok-powiat i Sokółka.
Po wejściu wojsk sowieckich do Białegostoku ujawnił się przed dowództwem wojsk sowieckich. 8 sierpnia 1944 r., został oddelegowany przez płk. „Mścisława” jako przedstawiciel AK do rozmów z sowietami. W tym samym dniu został aresztowany przez NKWD i uwięziony.

Przetransportowany samolotem do Moskwy i uwięziony w więzieniu Lefortowo, gdzie był przesłuchiwany. We wrześniu 1944 r., przewieziony do obozu w Charkowie, skąd został odesłany do obozu nr 178-454 w Riazaniu – Diagilewie, gdzie przybył 4 stycznia 1946 r. W dniu 6 lipca 1946 r., został odesłany do obozu nr 158 w Czerepowcu, potem od 2 października 1947 r., przebywał w obozie nr 150 w Griazowcu, następnie w obozie nr 437 w Bogorodskoje, skąd 5 października 1947 r., odesłano go do obozu nr 284 w Brześciu.

Repatriowany do Polski w dniu 3 listopada 1947 r., przez obóz PUR w Białej Podlaskiej. Po powrocie do Polski przebywał początkowo w Białymstoku. Zagrożony aresztowaniem wyjechał z tego terenu i zamieszkał we wsi Nieznamierowice powiat Opoczno, gdzie podjął pracę zawodową w charakterze introligatora.
Był inwigilowany przez funkcjonariuszy UB. W dniu 1 grudnia 1952 r., wyjechał służbowo do Warszawy, gdzie został zatrzymany przez funkcjonariuszy MBP i uwięziony. Aresztowany pod zarzutem przynależności do nielegalnej organizacji. Po ciężkim dziewięciomiesięcznym śledztwie wyrokiem WSR Warszawa z dnia 22 sierpnia 1953 r, został skazany na karę 12 lat więzienia oraz kary dodatkowe. NSW w Warszawie nie uwzględnił apelacji i 30 grudnia 1953 r., zatwierdził wyrok wydany przez WSR Warszawa.

Nie zaliczono mu do kary okresu tymczasowego aresztowania. Więziony w ZK Warszawa I Mokotów, skąd przewieziono go do CWK w Rawiczu i tu osadzono w dniu 31 stycznia 1954 r. 7 czerwca 1955 r., został wywieziony z CWK Rawicz do ZK Strzelce Opolskie. Na podstawie amnestii z 27 kwietnia 1956 r., NSW w Warszawie złagodził mu karę do lat 8, potem do lat 4 zaliczając mu jednocześnie okres tymczasowego aresztowania od 04 grudnia 1952 r. Zwolniony z więzienia jesienią 1956 r. Po odzyskaniu wolności osiedlił się w Gdańsku, gdzie mieszkał przy ul. Głębokiej 12/33.

Pracował zawodowo do 1973 r. Utrzymywał kontakty z „Mścisławem” i środowiskiem białostockiej AK. Brał udział w uroczystościach poświęcanych Armii Krajowej. Wchodził w skład Rady Okręgu Białystok. Był awansowany przez MON do stopnia podpułkownika. Złożył relację z okresu Wojny Obronnej 1939 r., i spisał wspomnienia z działalności konspiracyjnej. Zmarł w Gdańsku 11 listopada 1989 r. Pochowany w Katedrze Białostockiej w Białymstoku.

Rodziny nie założył. Po 1956 r., używał nazwiska Kaufman - Borowski.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy (za Wojnę Obronną 1939 r.).
Krzyż Walecznych (dwukrotnie).
Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami.