Promocje:

Major.: 27 września 1944 ., ze starszeństwem z 17 września 1944 r.
Kapitan.: 11 listopada 1943 r.
Porucznik.: 7 stycznia 1942 r.
Podporucznik.: 1 stycznia 1935 r.

Funkcje:

Służba wojskowa na Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy Piechoty 20 Dywizji Piechoty przy 79 Pułku Piechoty (Słonim).: 12 września 1932 - ??
Dowódca drużyny w 3 Kompanii I Batalionu 79 Pułku Piechoty.: kwiecień - 20 września 1933 r.
Przeniesiony do rezerwy.: 20 września 1933 r.
Uczestnik wojskowych ćwiczeń aplikacyjnych.: 1934 r.
Oficer Straży Granicznej.: 1933 - 1939 r.
Dowódca Odcinka Granicznego na Śląsku Cieszyńskim.: 1937 - 1939 r.
Uczestnik kursu dowódców kompanii osłonowych Straży Granicznej.: 1938 r.
Komendant placówki Straży Granicznej.: 1939 r.
Dowódca Kompanii Straży Granicznej w 21 Dywizji Piechoty Górskiej.: ?? - wrzesień 1939 r.
Dowódca Kompanii Straży granicznej w Zgrupowaniu płk. Hanki-Kuleszy.: wrzesień 1939 r.
Służba w Legii Oficerskiej w Vichy (Francja).: 28 luty - maj 1940 r.
Szkolenie w Ośrodku Szkoleniowym Artylerii Przeciwpancernej w Granville (Francja).: maj - 22 czerwca 1940 r.
Oficer w 4 Kadrowej Brygadzie Strzelców (Wlk. Brytania).: 1 lipca 1940 - ??
Oficer 1 1 Samodzielnej Brygadzie Spadochronowej.: ?? - ??
Zrzucony do Polski (okolice Mińska Mazowieckiego).: 6/7 stycznia 1942 r.
Dowódca Odcinka II Organizacji Dywersji Dalekosiężnej "Wachlarz".: ?? - marzec 1942 r.
Dowódca Odcinka I Organizacji Dywersji Dalekosieżnej "Wachlarz".: marzec - sierpień 1942 r.
Dowódca II Odcinka Organizacji Dywersji Dalekosiężnej "Wachlarz".: sierpień 1942 - luty 1943 r.
Przekazany do dyspozycji Komendy Okręgu Wołyń AK.: luty 1943 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Równe AK.: luty - lipiec 1943 r.
Szef Oddziału III Komendy Okręgu Wołyń AK.: lipiec 1943 - 15 stycznia 1944 r.
Oficer operacyjny 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK.: 15 stycznia - 4 maja 1944 r.
Szef sztabu 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK.: 18 kwietnia - 4 maja 1944 r.
Zastępca dowódcy Batalionu "Iwo" AK (Powstanie Warszawskie).: 2 - 29 sierpnia 1944 r.
Oficer w sztabie Podobwodu Śródmieście-Południe AK.: 29 sierpnia - 9 września 1944 r.
Dowódca Batalionu "Ostoja" AK.: 9 września - 5 października 1944 r.
Służba w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie.: 15 czerwca 1945 - 14 marca 1947 r.
Uczestnik kursu przygotowawczego do Ministerstwa Spraw Wojskowych.: 21 lipca - 24 listopada 1945 r.
Słuchacz VI kursu Ministerstwa Spraw Wojskowych.: 19 stycznia - czerwiec 1946 r.
Oficer w obozie przejściowym w Macmerry (Szkocja).: 12 sierpnia 1946 - marzec 1947 r.
Oficer w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia.: 15 marca 1947 - 14 marca 1949 r.
I Prezes Zarządu Głównego Koła Armii Krajowej.: ?? - ??
Wiceprzewodniczący Rady Studium Polski Podziemnej w Londynie.: ?? - ??

Funkcje:

Syn Władysława i Stefanii z domu Kościółek. W latach 1925-1932 uczęszczał do Państwowego Seminarium Nauczycielskiego-Męskiego im. Stanisława Konarskiego w Krakowie, gdzie w 1932 r., zdał egzamin maturalny, uzyskując dyplom nauczyciela z uprawnieniami do nauczania w publicznych szkołach powszechnych.
Od 12 września 1932 r., odbywał służbę wojskową na Dywizyjnym Kursie Podchorążych Rezerwy Piechoty 20 DP przy 79 pp. w Słonimiu. Kurs ukończył z 1 lokatą. Od kwietnia 1933 r., odbywał praktyki jako dowódca drużyny 3 kompanii I Batalionu 79 pp. 20 września 1933 r., został przeniesiony do rezerwy.

Po odbytych ćwiczeniach aplikacyjnych w 1934 r., awansowany został do stopnia podporucznika rezerwy piechoty (1 stycznia 1935 r.). W latach 1933 -1939 był oficerem Straży Granicznej. Od 1937 r., był dowódcą Odcinka Granicznego na Śląsku Cieszyńskim (styk Odry i Olzy). W 1938 r., kończył kurs dowódców kompanii osłonowych Straży Granicznej.
W ramach akcji „Zaolzie” zajął Bogumin. Następnie był Komendantem Placówki Straży Granicznej. Przeciwdziałał dywersji niemieckiej. W Wojnie Obronnej 1939 r., był dowódcą kompanii Straży Granicznej w składzie 21 DP Górskiej.

W dniu 5 września 1939 r., został skierowany ze swoją kompanią do Rawy Ruskiej, gdzie miała nastąpić koncentracja oddziałów Straży Granicznej. Potem w Kowlu dołączył z podległym oddziałem do Zgrupowania Wojska Polskiego, dowodzonego przez płk. Hankę-Kuleszę. Po walkach stoczonych z Niemcami w rejonie Kamionki Strumiłowej znalazł się w Rejonie Rawy Ruskiej, gdzie po wyczerpaniu amunicji, dniu 25 września 1939 r., skapitulował przed Niemcami. Wzięty do niewoli.
W trakcie transportu koleją do obozu jenieckiego na stacji kolejowej w Jarosławiu udało mu się zbiec. Przez Kraków dotarł do Piastowa koło Warszawy, gdzie mieszkali jego rodzice. W pierwszych dniach listopada 1939 r., podjął udaną próbę przekroczenia granicy i przedostał się na Węgry, gdzie 8 listopada 1939 został internowany w obozie Mandok.

21 lutego 1940 r., uciekł z obozu, a następnie przedostał się do Francji, gdzie wstąpił w szeregi Polskich Sił Zbrojnych. Od 28 lutego 1940 r., służył w Legii Oficerskiej w Vichy, a od maja tego roku w Ośrodku Szkoleniowym Artylerii Przeciwpancernej w Granville.
22 czerwca 1940 r., został ewakuowany z Le Verdon do Wlk. Brytanii. Od 25 czerwca 1940 r., przebywał w Liverpoolu. Od 1 lipca w Polskich Siłach Zbrojnych w Wlk. Brytanii. Przydzielony do 4 Kadrowej Brygady Strzelców, potem do 1 Samodzielnej Brygady Spadochronowej.
Bardzo szybko zgłosił się do służby w kraju. Przeszedł przeszkolenie w specjalności dywersyjnej i łączności. Ukończył kurs strzelecki i spadochronowy, samochodowy i specjalny.

10 listopada 1941 r., został zaprzysiężony w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza WP w Londynie. W nocy z 6 na 7 stycznia 1942 r., wykonał skok na placówkę odbiorczą w rejonie Mińska Mazowieckiego, w pobliżu wsi Stefanówka.
Następnie przedostał się do Warszawy, gdzie przeszedł aklimatyzację. Przydzielony do „Wachlarza”. Po skoku awansowany do stopnia porucznika rezerwy (7 stycznia 1942 r.). Początkowo mianowany Dowódcą Odcinka II "Wachlarza". W marcu 1942 r., objął formalnie dowodzenie Odcinkiem I, by w sierpniu 1942 r., powrócić ponownie na stanowisko dowódcy II Odcinka. Po aresztowaniach przeprowadzanych masowo przez Niemców od początku lata 1942 r., wrócił do Warszawy, skąd skierowano go na Wołyń, gdzie wyjechał trasą przez Brześć.

W Brześciu aresztowany przez Niemców pod przybranym nazwiskiem. Nierozpoznany jako oficer AK, dzięki łapówce został zwolniony. Następnie wyjechał do Równego, aktywny konspirator. Utworzył ośrodki dywersyjne w Równem, Zdołbunowie, Żytomierzu, Kijowie, Szepietówce i Berdyczowie oraz zorganizował 22 patrole dywersyjne.
Po likwidacji „Wachlarza”, w lutym 1943 r., został przekazany do dyspozycji Komendy Okręgu Wołyń AK. W tym samym miesiącu mianowany Komendantem Inspektoratu Rejonowego AK Równe w skład, którego wchodziły obwody: Równe, Kostopol i Zdołbunów.
Organizował struktury organizacyjne inspektoratu. 11 listopada 1943 r., został awansowany do stopnia kapitana rezerwy. W lipcu 1943 r., został przeniesiony do sztabu Komendy Okręgu Wołyń na stanowisko szefa Oddziału III.

Od 15 stycznia 1944 r., był oficerem operacyjny 27 WDP AK. W dniu 27 lutego 1944 r., został ranny w nogę. Od 4 maja 1944 r., był szefem sztabu 27 Dywizji Piechoty AK. Po jej przybyciu na Lubelszczyznę, w lipcu 1944 r., wyjechał do Warszawy na leczenie. Od 2 sierpnia 1944 r., był zastępcą dowódcy Batalionu AK „Iwo”, którym dowodził mjr Jerzy Antoszewicz „Iwo”.
W okresie od 29 sierpnia do 9 września 1944 r., był oficerem sztabu Podobwodu Warszawa Śródmieście-Południe, potem od 9 września 1944 r., dowódcą Batalionu AK „Ostoja”.

27 września 1944 r., otrzymał promocję do stopnia majora rezerwy piechoty ze starszeństwem z 17 września 1944 r. Od 5 października 1944 r., czyli po kapitulacji powstania przebywał w niewoli niemieckiej. Został osadzony kolejno w obozie jenieckim w Sandbostel i w Oflagu VII A w Murnau. W kwietniu 1945 r., po wyzwoleniu obozu przez wojska amerykańskie odzyskał wolność.
W dniu 29 czerwca 1945 r., zameldował się w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza w Londynie. W okresie od 15 czerwca 1945 do 14 marca 1947 r., służył w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie. Od 21 lipca do 24 listopada 1945 r., przebywał na kursie przygotowawczym do Ministerstwa Spraw Wojskowych. Od 19 stycznia do czerwca 1946 r., był słuchaczem VI kursu Ministerstwa Spraw Wojskowych.

Od lipca 1946 r., był już oficerem dyplomowanym służby stałej piechoty. Od 12 sierpnia tego roku przebywał w obozie przejściowym w Macmerry w Szkocji, potem w okresie od 15 marca 1947 do 14 marca 1949 r., w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia. Po demobilizacji pozostał na emigracji w Wlk. Brytanii.
Osiedlił się w Londynie. Pracował zawodowo jako robotnik w fabryce, potem inspektor w firmie „Vidor”, urzędnik w międzynarodowej firmie handlowej „Unilever”, gdzie zdobył uznanie i zaufanie u swych przełożonych i pracowników firmy. Należał do organizatorów Koła Byłych Żołnierzy AK w Londynie, gdzie pełnił najpierw funkcję I Prezesa Zarządu Głównego Koła AK, potem wiceprzewodniczącego Rady Studium Polski Podziemnej w Londynie. Autor artykułu o AK w książce pt. „Drogi Cichociemnych”.

Zmarł w Londynie 12 września 1981 r. Pochowany na cmentarzu Gunnersbury w Londynie. Żonaty od 1937 r., z Melanią z domu Bugaj. Miał dwoje dzieci: syna Andrzeja (ur. 1949 r.) i córkę Danutę (ur. 1950 r.).

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari V klasy.
Krzyż Walecznych (dwukrotnie).
Srebrny Krzyż Zasług.
Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami.