Nr ISSN 2082-7431
Serwis Polska Podziemna
Dział "Postacie".
OŁPIŃSKI, Jan.


OŁPIŃSKI, Jan.

Major Służby stałej kawalerii.



Pseudonimy: „Jan”, „Ostoja”.

Urodzony: 7 kwietnia 1895 r., w Muszynie.

Zmarł: luty 1944 r., w więzieniu w Brześciu.


Promocje:

Major.: 1 stycznia 1936 r.
Rotmistrz.: 1 lipca 1923 r.
Porucznik.: 1 kwietnia 1920 r., ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.
Podporucznik.: 1 marca 1919 r.

Funkcje:

Służba w Legionach Polskich.: 1914 - 1917 r.
Służba w armii austriackiej.: 1917 - 1918 r.
Wstąpił w szeregi Wojska Polskiego.: listopad 1918 r.
Dowódca szwadronu w 8 Pułku Strzelców Konnych (Chełmno).: ?? - ??
Uczestnik kursu dla dowódców szwadronów w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu.: ?? - ??
Referent w Biurze Personalnym w Ministerstwie Spraw Wojskowych w Warszawie.: 1935 - 1 stycznia 1936 r.
Kwatermistrz 1 Pułku Strzelców Konnych (Garwolin).: 1 stycznia 1936 - wrzesień 1939 r.
II zastępca dowódcy 1 Pułku Strzelców Konnych.: 1938 - wrzesień 1939 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Środkowego "Kobryń", Okręg Polesie AK.: 1942 - 1943 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Wschodniego "Prużana".: 1943 - styczeń/luty 1944 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Jana-Emila i Marii z domu Zajączkowskiej. Absolwent szkoły średniej. W latach 1914-1917 był żołnierzem Legionów Polskich. W latach 1917-1918 pełnił służbę w armii austriackiej.
Od listopada 1918 r., służył w Wojsku Polskim. Dekretem Naczelnego Wodza Wojska Polskiego z 18 marca 1919 r., został z dniem 1 marca 1919 r., mianowany podporucznika służby stałej kawalerii.
Walczył na froncie wojny polsko-bolszewickiej z lat 1919-1920. Za męstwo okazane na polu walki odznaczony Krzyżem Walecznych. 1 kwietnia 1920 r., został awansowany do stopnia porucznika służby stałej kawalerii ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.

Dowódca szwadronu w 8 psk. W dniu 1 lipca 1923 r., został awansowany do stopnia rotmistrza służby stałej kawalerii. Ukończył kurs dla dowódców szwadronów kawalerii w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu.
Długoletni oficer 8 psk w Chełmnie, gdzie pełnił różne funkcje. W 1935 r., został przeniesiony z 8 psk. do Biura Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko referenta.
Z dniem 1 stycznia 1936 r., został awansowany do stopnia majora służby stałej kawalerii i przeniesiony do 1 psk. w Garwolinie na stanowisko kwatermistrza pułku.

Od 1938 r., pełnił jednocześnie funkcję II zastępcy dowódcy pułku. W Wojnie Obronnej 1939 r., brał udział w szeregach 1 psk., w składzie Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej, dowodzonej przez płka Stefana Roweckiego.
Walczył z wrogiem m. in. na Lubelszczyźnie. Po zakończeniu działań 1939 r., uniknął niewoli i ukrywał się. Czynny w konspiracji niepodległościowej ZWZ-AK. Początkowy przydział nie jest znany.

Od 1942 r., działał na terenie Okręgu Polesie AK, gdzie organizował struktury konspiracyjne i pełnił funkcję Komendanta Inspektoratu Środkowego Kobryń AK, potem w okresie od 1943 do lutego 1944 r., Komendanta Inspektoratu Rejonowego Wschodniego Prużana. Działał w niezwykle trudnych warunkach. Najprawdopodobniej w styczniu 1944 r., w wyniku zdrady mjra Kupicza „Zygmunta”, został aresztowany przez Gestapo w Brześciu. Zginął w lutym 1944 r., w więzieniu w Brześciu.

Odznaczenia m.in.:

Krzyż Niepodległości.
Krzyż Walecznych.
Srebrny Krzyż Zasługi.




powrót do spisu treści


© copyright 2005 - 2007, Radosław ""Butryk"" Butryński
Design by Scypion