Promocje:

Pułkownik.:
Podpułkownik.:
Major.: 15 lipca 1941 r.
Kapitan.:
Porucznik.:
Podporucznik.: 1 lipca 1925 r.

Funkcje:

Członek Polskiej Organizacji Wojskowej (?).: ?? - ??
Służba w 4 Dywizji Strzelców gen. Lucjana Żeligowskiego.: 1918 - ??
Naczelnik Ubezpieczalni Społecznej w Grodnie.: koniec lat trzydziestych.
Służba w kolumnie taborowej 317 Dywizjonu Taborów w 29 DP.: wrzesień 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Związku Walki Zbrojnej.: luty 1940 r.
Oficer organizacyjny Obwodu V Mokotów Okręgu Warszawa-Miasto ZWZ.: luty - wrzesień 1940 r.
Szef Oddziału II Komendy Obszaru II Białystok ZWZ.: październik 1940 - ??
Komendant Obszaru II Białystok ZWZ.: listopad 1940 - 21 luty 1941 r.
Komendant Okręgu Nowogródek ZWZ-AK.: formalnie od 1 września, faktycznie od października 1941 - 26 czerwca 1944 r. (odwołany).
Delegat na Okręg Kielce-Radom Delegatury Sił Zbrojnych.: czerwiec - lipiec 1945 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Jana – Romualda i Franciszki z domu Bujalskiej. Mieszkał w Makowie Mazowieckim. Jego pogmatwane i burzliwe losy sprawiają, że trudno opracować notę biograficzną. Podobno był członkiem POW, od 1918 r., żołnierz 4 Dywizji Strzelców gen. Lucjana Żeligowskiego. Uczestnik wojny polsko-bolszewickiej 1919-1920. Wg. rocznika oficerskiego rezerw z 1934 r., od 1 lipca 1925 r., był podporucznikiem rezerwy. Ewidencyjnie podlegał wówczas PKU Pułtusk.
Pracował jako nauczyciel, natomiast pod koniec lat trzydziestych jako naczelnik Ubezpieczalni Społecznej w Grodnie. Podczas Wojny Obronnej 1939 r., służył w kolumnie taborowej 317 dywizjonu taborów w składzie 29 DP. Walczył ponoć pod Piotrkowem Trybunalskim, potem na Lubelszczyźnie. Uniknął niewoli i przedostał się do Grodna pod sowiecką okupacją, potem na Litwę, gdzie czynił starania o wyjazd do Francji. Ostatecznie jednak zdecydował się na pozostanie w Kraju. Wyjechał do Warszawy, a następnie powrócił do Kowna. Ujęty przez straż pograniczną NKWD. Jednak udało mu się uwolnić i ponownie wrócić do Warszawy.

W konspiracji od lutego 1940 r., wtedy to został zaprzysiężony w szeregi ZWZ i przydzielony do Okręgu Warszawa-Miasto, gdzie pełnił początkowo funkcję oficera organizacyjnego w Obwodzie V Mokotów. Podawał się za rotmistrza rezerwy kawalerii, potem kapitana broni pancernych. Nie wiadomo kto i kiedy go awansował. We wrześniu 1940 r., zgłosił się do pracy konspiracyjnej na terenie Obszaru II Białystok ZWZ.
26 października 1940 r., przekroczył granicę w rejonie Ostrowi Mazowieckiej. Dotarł na punkt kontaktowy w rejonie Zambrowa. Od października 1940 r., był szefem oddziału II Komendy Obszaru. Po aresztowaniu mjr Józefa Spychalskiego (12 listopada 1940 r.) dowodził Obszarem, będąc jednocześnie Komendantem Okręgu Białystok ZWZ. Aresztowany w Grodnie przez agentów NKWD 21 lutego 1941 r., i wywieziony do Białegostoku, potem po kilku dniach do więzienia w Mińsku. Skazany na karę śmierci. Więziony na Łubiance w Moskwie, potem ponownie w Mińsku.

24 czerwca 1941 r., został ewakuowany z więzienia w Mińsku w tzw. marszu śmierci. Udało mu się zbiec w nocy z 27/28 czerwca 1941 i powrócić do Grodna, potem do Warszawy, gdzie przeszedł leczenie. Powrócił do pracy konspiracyjnej w ZWZ. Z dniem 15 lipca 1941 r., został mianowany majorem kawalerii, bo taką broń ostatecznie sobie wybrał. Z dniem 1 września 1941 r., mianowany Komendantem Okręgu Nowogródek. Na podległy sobie teren przybył w październiku 1941 r. Okazał się być bardzo dobrym organizatorem. Dzięki jego pracy organizacyjnej, a potem dowodzeniu okręgiem konspiracja na terenie Nowogródczyzny działa dość prężnie.
Awansowany do stopnia ppłka. Ponieważ był przeciwny „Operacji Wileńskiej „ AK w dniu 26 czerwca 1944 r., odwołany z funkcji. Pozostawał przy oddziale partyzanckim, potem, z grupą konspiratorów przedostał się do kraju. Działał w konspiracji poakowskiej. W okresie od czerwca do lipca 1945 r., był Delegatem na Okręg Kielce-Radom DSZ. W okresie lipiec - sierpień 1945 r., więziony przez UB.

Zwolniony z więzienia w ramach akcji ujawniania „Radosława” przedostał się na Zachód i dalej do Włoch do II Korpusu Polskiego. W lutym 1946 r., opracowywał informacje dotyczące AK na Nowogródczyźnie. Następnie w Wlk. Brytanii, gdzie mieszkał na stałe. Awansowany przez MON w Londynie do stopnia pułkownika kawalerii w stanie spoczynku.

Zmarł 23 sierpnia 1983 r., w Londynie. Pochowany na cmentarzu - Columbarium przy kościele św. Andrzeja Boboli w Londynie.

Odznaczenia m.in.: