Promocje:

Major.: 1991 r.
Kapitan.:
Porucznik.:
Podporucznik.:

Funkcje:

Nauczyciel w szkołach powszechnych w Gaiku, Kuropatnikach i Drohomirczanach.: 1932 - 1939 r.
Służba wojskowa w Szkole Podchorążych Piechoty przy 5 Dywizji Piechoty (Lwów).: ?? - ??
Przydział mobilizacyjny do 48 Pułku Piechoty (Stanisławów).: ?? - ??
Zmobilizowany do Wojska Polskiego.: sierpień 1939 r.
Dowódca plutonu 1 Kompanii I Batalionu 48 Pułku Piechoty.: sierpień - wrzesień 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Związku Walki Zbrojnej.: 1 listopada 1941 r.
Komendant Obwodu Stanisławów-miasto, Okręg Stanisławów ZWZ/AK.: początek 1942 - listopad 1942 r.
P.o Komendanta Inspektoratu Rejonowego Stanisławów AK.: listopad 1942 - 5 luty 1943 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Albina (pracownika kolejowego) i Zofii z domu Bereżańskiej. Absolwent Seminarium Nauczycielskiego w Stanisławowie z 1932 r. Po uzyskaniu dyplomu nauczyciela szkół powszechnych pracował w zawodzie. Odbył służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty przy 5 DP we Lwowie.
Przeniesiony do rezerwy z przydziałem mobilizacyjnym do 48 pp. w Stanisławowie. Po odbytych obowiązkowych ćwiczeniach aplikacyjnych został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy piechoty.
Do lata 1939 r., pracował jako nauczyciel w szkołach powszechnych w Gaiku, Kuropatnikach i Drohomirczanach w okolicach Stanisławowa. W sierpniu 1939 r., został zmobilizowany i wcielony do 48 pp., w którego szeregach walczył w Wojnie Obronnej 1939 r.

Pełnił funkcję dowódcy plutonu w 1 Kompanii I Batalionu 48 pp. 20 września, podczas walk prowadzonych przez pułk na Lubelszczyźnie, dostał się we wsi Zielona koło Krasnobrodu do niemieckiej niewoli. Podczas przewożenia transportem kolejowym do obozu jenieckiego w głąb Niemiec, na stacji kolejowej w Płaszowie, przy pomocy polskich kolejarzy, udało mu się zbiec.
8 października powrócił do Stanisławowa, który znajdował się już pod okupacją sowiecką. Za zgodą władz radzieckich powrócił do pracy w szkole w Drohomirczanach, gdzie zamieszkał z żoną. W czerwcu 1941 r., po wkroczeniu Niemców przeniósł się do Stanisławowa.

1 listopada 1941 r., został zaprzysiężony w szeregi Związku Walki Zbrojnej. Zorganizował na terenie Stanisławowa siatkę konspiracyjną ZWZ, plutony bojowe i komórki wywiadu. W okresie od początku 1942 do listopada 1942 r., był Komendantem Obwodu Stanisławów-miasto ZWZ/AK.
Od listopada 1942 do lutego 1943 r., jako p.o pełnił funkcję Komendanta Inspektoratu Stanisławów AK.
5 lutego 1943 r., został aresztowany przez Niemców i uwięziony najpierw w Stanisławowie, a następnie we Lwowie, gdzie przeszedł ciężkie gestapowskie śledztwo. W dniu 30 kwietnia 1943 r., został osadzony w obozie koncentracyjnym na Majdanku.

W kwietniu 1944 r., został wywieziony do obozu w Gross-Rosen, gdzie przebywał do 15 listopada 1944 r., następnie wywieziony do obozu we Flossenburgu. W dniu 8 maja 1945 r., został uwolniony z obozu przez wojska amerykańskie. Powrócił do Polski.
W okresie od 1945 do 1952 r., pracował jako nauczyciel w Gimnazjum i Liceum Mechanicznym i Ogrodniczym w Ropczycach, a także jako kierownik internatu w Witkowicach.
Od 1952 r., mieszkał z rodziną w Przemyślu, gdzie do 1972 r., pracował jako kierownik internatu w Zasadniczej Szkole Zawodowej. W dniu 31 sierpnia 1972 r., przeszedł na emeryturę.

W latach dziewięćdziesiątych działał w Stowarzyszeniu Żołnierzy AK w Przemyślu. Brał udział w spotkaniach organizowanych przez byłych mieszkańców woj. stanisławowskiego zamieszkałych na terenie kraju. W 1991 r., został awansowany do stopnia majora w stanie spoczynku.
Zmarł 21 marca 1996 r., w Przemyślu i tu został pochowany na miejscowym cmentarzu.
Od 1940 r., był żonaty z Janiną z domu Starczewską (1915-1993). Mieli dwoje dzieci: syna Andrzeja (ur. 1942 r.) i córkę Elżbietę (ur. 1947 r.)

Odznaczenia m.in.:

Złoty Krzyż Zasługi (1970).
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1976).
Krzyż Armii Krajowej.