Promocje:

Porucznik.: 11 listopada 1943 r.
Podporucznik.: 1 stycznia 1934 r.

Funkcje:

Służba wojskowa w 1 Baterii Szkolnej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim.: 1931 - 1932 r.
Przeniesiony do rezerwy z przydziałem do 30 Pułku Artylerii Lekkiej.: 1932 r.
Uczestnik wojskowych ćwiczeń aplikacyjnych.: 1933 r.
Pracownik Urzędu Skarbowego w Krzemieńcu.: 1932 - sierpień 1939 r.
Zmobilizowany do Wojska Polskiego.: sierpień 1939 r.
Służba w 13 Pułku Artylerii Lekkiej (Równe).: sierpień - wrzesień 1939 r.
Zaprzysiężony w szeregi Związku Walki Zbrojnej.: marzec 1940 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Kołomyja, Okręg Stanisławów AK.: 15 listopada 1942 - koniec marca 1944 r.
Komendant Inspektoratu Rejonowego Kołomyja AK/NIE.: ?? - październik 1945 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Władysława (administratora majątku hrabiego Potockiego) i Bronisławy z domu Jakobowskiej. Uczył się w Gimnazjum Krzemienieckim, gdzie w 1931 r., zdał maturę. W latach 1931-1932 odbył służbę wojskową w 1 Baterii Szkolnej Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerii we Włodzimierzu Wołyńskim.
Przeniesiony do rezerwy w stopniu kaprala podchorążego rezerwy artylerii z przydziałem mobilizacyjnym do 30 pal. w Brześciu nad Bugiem. Ewidencyjnie podlegał PKU Krzemieniec. Po odbytych w 1933 r., ćwiczeniach aplikacyjnych, został w dniu 1 stycznia 1934 r., awansowany do stopnia podporucznika rezerwy artylerii.

W latach 1932-1939 pracował jako urzędnik w Urzędzie Skarbowym w Krzemieńcu. W sierpniu 1939 r., został zmobilizowany i wcielony do 13 pal. w Równem, w którego szeregach walczył w Wojnie Obronnej 1939 r. Podczas walk został ranny. Przebywał w szpitalu w Stanisławowie, skąd po napadzie Sowietów na Polskę uciekł i przedostał się do Łucka, gdzie mieszkali jego rodzice.
W grudniu 1939 r., jego rodziców deportowano do Kazachstanu. Zagrożony aresztowaniem wyjechał z Łucka do Lwowa i tam od marca 1940 r., działał w Związku Walki Zbrojnej. Pod koniec 1941 r., został ściągnięty przez Szefa Sztabu Komendy Okręgu, kpt. Rudolfa Majewskiego „Feliksa” do Stanisławowa.

Jesienią 1942 r., został skierowany na teren Kołomyi z zadaniem zorganizowania tam sieci konspiracyjnej Związku Walki Zbrojnej. 15 listopada otrzymał nominację na stanowisko Komendanta Inspektoratu Kołomyja ZWZ/AK. 11 listopada 1943 r., został mianowany do stopnia porucznika rezerwy artylerii. Kierowany przez niego inspektorat należał do najlepiej zorganizowanych w Okręgu Stanisławów.
Inspektoratem dowodził do marca 1944 r., czyli do czasu wkroczenia wojsk sowieckich na ten teren. Pod koniec tego miesiąca ewakuował się przy pomocy polskich kolejarzy, z grupą około 500 osób do Czerniowiec w Rumunii.

Po kilku tygodniach powrócił do Kołomyi, gdzie podjął pracę w wagonowni kolejowej. Nadal był czynny w konspiracji AK, a następnie w Organizacji "NIE". Kierował Inspektoratem Rejonowym Kołomyja AK/NIE. Zagrożony aresztowaniem przez NKWD, w październiku 1945 r., przedostał się do Polski.
Zamieszkał w Gorzowie Wielkopolskim, gdzie podjął pracę zawodową w charakterze księgowego w przedsiębiorstwie „Las”. Według Grzegorza Mazura i Jerzego Węgierskiego (Słownik Konspiracji Lwowskiej 1939-1944) zmarł w Gorzowie, w roku 1974.
Pod nazwiskiem rodowym nie figuruje jednak w ewidencji USC Gorzów Wielkopolski. Prawdopodobnie używał do końca życia nazwiska Władysław Raczyński.

Odznaczenia m.in.: