Promocje:

Pułkownik.:
Podpułkownik.: 1 stycznia 1934 r., ze starszeństwem od 1 stycznia 1929 r.
Major.: 1 stycznia 1927 r.
Rotmistrz.: 1922 r., ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r.
Porucznik.: 1918 r. (?)
Podporucznik.: 1914 r.

Funkcje:

Wcielony do armii rosyjskiej.: 1914 r.
Uczestnik kursu wojennego w Szkole Oficerskiej Kawalerii.: ?? - ??
Służba w 10 Pułku Huzarów armii carskiej.: 1914 - 1916 r.
Służba w 1 Pułku Ułanów Legionu Puławskiego.: wiosna - wrzesień 1917 r.
Służba w 1 Pułku Ułanów, I Korpusu Wschodniego.: wrzesień 1917 - lipiec 1918 r.
Wstępuje w szeregi Wojska Polskiego.: listopad 1918 r.
Służba w 1 Pułku Ułanów Krechowieckich (Warszawa).: listopad 1918 - 1926 r.
Dowódca szwadronu w 1 Pułku Ułanów (Augustów).: 1919 - ?? r.
Instruktor w Obozie Szkolnym Kawalerii (Centrum Wyszkolenia Kawalerii) w Grudziądzu.: 1926 - ??
Wykładowca w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu.: ?? - ??
Komendant Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu.: 1929 - 1930 r.
Zastępca dowódcy 11 Pułku Ułanów (Ciechanów).: 5 lipca 1930 - ??
Uczestnik kursu dla dowódców pułku w Centrum Wyszkolenia Kawalerii.: ?? - ??
Zastępca dowódcy 4 Pułku Ułanów Zaniemeńskich (Wilno).: 1936 - 1938 r.
Dowódca 4 Pułku Ułanów Zaniemeńskich (Wilno).: 1938 - 27 września 1939 r.
Komendant Obwodu Warszawa-Wola ZWZ-AK.: marzec - październik 1942 r.
Inspektor Dyspozycyjny KG AK w Podokręgu Wschód, Obszaru Warszawa AK.: październik 1942 - marzec 1943 r.
Komendant Podokręgu Północ, Obszaru Warszawskiego AK.: kwiecień 1943 - luty 1945 r.
Dowódca 2 Pułku Ułanów.: ?? - 2 czerwca 1945 r.
Zastępca dowódcy 1 Warszawskiej Dywizji Kawalerii.: 3 czerwca 1945 - styczeń 1947 r.
P.o. dowódcy 1 Warszawskiej Dywizji Kawalerii.: 31 lipca - 17 października 1946 r.

Opinie:

Notatki:

Syn Zygmunta i Malwiny. Uczęszczał do gimnazjum. W 1914 r., został wcielony do armii rosyjskiej, gdzie ukończył kurs wojenny Szkoły Oficerskiej Kawalerii. Służył w tym czasie w 10 Pułku Huzarów.
W stopniu podporucznika brał udział w walkach na froncie zachodnim. Od wiosny 1917 r., służył w 1 Pułku Ułanów Legionu Puławskiego. Brał udział w Bitwie pod Krechowcami, w dniu 24 lipca 1917 r. We wrześniu tego roku, wraz z 1 Pułkiem Ułanów włączony został do I Polskiego Korpusu Wschodniego, dowodzonego przez gen. Dowbora – Muśnickiego. Po rozwiązaniu I Korpusu (lipiec 1918 r.) przedostał się do Polski.
Od listopada 1918 r., w stopniu porucznika, służył w odtworzonym w Warszawie 1 Pułku Ułanów. Od grudnia brał udział w walkach z Ukraińcami. Walczył w rejonie Gródka Jagiellońskiego i Lwowa. Wiosną 1919 r., uczestniczył w kampanii na Wołyniu, a następnie dowodził szwadronem w wojnie polsko-bolszewickiej 1919-1920.

Po wojnie nadal służył w 1 Pułku Ułanów na stanowisku dowódcy szwadronu w Augustowie. W roku 1922 r., został zweryfikowany w stopniu rotmistrza służby stałej kawalerii ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 r. W roku 1926 przeniesiony z 1 Pułku Ułanów do Obozu Szkolnego Kawalerii (późniejszego Centrum Wyszkolenia Kawalerii) w Grudziądzu, na stanowisko instruktora, potem wykładowcy.
1 stycznia 1927 r., został awansowany do stopnia majora służby stałej kawalerii. W latach 1929 - 1930 był Komendantem Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu. W dniu 5 lipca 1930 r., został przeniesiony do 11 Pułku Ułanów w Ciechanowie, na stanowisko zastępcy dowódcy pułku.
1 stycznia 1934 r., awansowany do stopnia podpułkownika służby stałej kawalerii. Ukończył kurs dla dowódców pułku kawalerii w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. W roku 1936, został przeniesiony na stanowisko zastępcy dowódcy 4 Pułku Ułanów.

Od 1938 r., dowódca 4 Pułku Ułanów stacjonującego w Wilnie. W składzie Wileńskiej Brygady Kawalerii, brał udział w Wojnie Obronnej 1939 r. Na czele swojego pułku przeszedł szlak bojowy walcząc pod Piotrkowem Trybunalskim, potem w walkach odwrotowych w kierunku przeprawy pod Maciejowicami, gdzie po zaciętych walkach w dniach 8-9 września, 4 Pułk Ułanów został tymczasowo rozproszony.
Po reorganizacji i przedostaniu się na Lubelszczyznę dowodził pułkiem w Bitwie pod Tomaszowem Lubelskim. Następnie w składzie Grupy operacyjnej Kawalerii dowodzonej przez gen. Władysława Andersa. 26 września, w rejonie Medyki znalazły się niepełne trzy szwadrony tego zgrupowania. Beznadziejna sytuacja, brak amunicji skłoniła go do podjęcia w dniu 27 września 1939 r., decyzji o kapitulacji. Po ukryciu sztandarów rozbitkowie rozeszli się w różne strony.

Uniknął niewoli niemieckiej. Po zakończeniu działań wojennych przebywał w Warszawie, gdzie działał w konspiracji ZWZ/AK. Początkowy jego przydział jest nieznany. W okresie od marca do października 1942 r., był Komendantem Obwodu AK Warszawa – Wola, potem od października 1942 do marca 1943 r., Inspektorem Dyspozycyjnym w Podokręgu Wschodnim „Białowieża” w Obszarze Warszawskim AK.
W kwietniu 1943 r., został przeniesiony na stanowisko Komendanta Podokręgu AK „Północ” krypt. „Tuchola”, którym dowodził do lutego 1945 r. W Armii Krajowej został awansowany do stopnia pułkownika służby stałej kawalerii. Po wojnie służył w Wojsku Polskim: do 2 czerwca 1945 r., na stanowisku dowódcy 2 Pułku Ułanów, potem w okresie od 3 czerwca 1945 do stycznia 1947 zastępca dowódcy ds. liniowych 1 Warszawskiej Dywizji Kawalerii. Jednocześnie w okresie od 31 sierpnia do 17 października 1946 r., p.o. dowódcy 1 Warszawskiej Dywizji Kawalerii. Jako przedwojenny oficer oraz oficer Armii Krajowej zwolniony z Wojska Polskiego i przeniesiony do rezerwy. Zamieszkał na stałe w Poznaniu.

Zmarł 6 kwietnia 1972 r., w Poznaniu. Pochowany na cmentarzu Junikowo. Żonaty z Anielą z domu Małachowską. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku Zarząd Związku Żołnierzy AK Okręgu Północne Mazowsze wystąpił z wnioskiem do MON o awansowanie go do stopnia generała brygady.

Odznaczenia m.in.:

Krzyż Walecznych (trzykrotnie),
Srebrny Krzyż Zasługi,
Medal Wojska,
Medalem za wojnę 1918-1921,
Krzyż Niepodległości.