Nr ISSN 2082-7431
Serwis Polska Podziemna
Dział "Postacie".
ZIEMSKI, Karol Jan.



ZIEMSKI, Karol Jan

Generał brygady. Dyplomowany oficer służby stałej.



Pseudonimy: "Wachnowski".

Urodzony: 27 maja 1895 r., we wsi Nasutów, powiat lubartowski.

Zmarł: 17 stycznia 1974 r., w Londynie.


Promocje:

Generał brygady.: ze starsze nstwem z 1 stycznia 1964 r.
Pułkownik.: 1943 r.
Podpułkownik.: 1934 r.
Major.: ze starszeństwem z 1 lipca 1923 r.
Kapitan.: ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.

Funkcje:

Służba w armii rosyjskiej.: maj 1915 - ??
Studia w szkole oficerskiej w Kijowie.: ?? - ??
Służba w I Korpusie Polskim na Wschodzie (dowódca gen. Dowbór - Mościcki).: styczeń - czerwiec 1918 r.
Wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego.: (listopada 1918 r.)
Współorganizator Warszawskiego Batalionu Legii Akademickiej.: ?? - ??
Dowódca kompanii 36 pp. Legii Akademickiej.: ?? - ??
Dowódca batalionu 36 pp. Legii Akademickiej.: ?? - ??
Kwatermistrz 36 pp. Legii Akademickiej.: ?? - 1927 r.
Rejonowy komendant WF i Przysposobienia Wojskowego przy sztabie 28 DP.: 1927 - ??
Komendant WF i PW przy sztabie DOK I Warszawa.: ?? - ??
Studia w Wyższej Szkole Wojennej.: 1930 - 1932 r.
Dowódca batalionu 36 pp.: 1932 - ??
Kwatermistrz 36 pp.: ?? - 1933 r.
Dowódca batalionu 77 pp.: 1933 - 1934 r.
Wykładowca w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie.: 1934 - ??
Dyrektor nauk i zastępca komendnta Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembrtowie.: ?? - 1938 r.
Dowódca 36 pp. Legii Akademickiej.: 1938 - wrzesień 1939 r.
Rozpoczął działalność konspiracyjną.: (luty 1940 r.) Komendant oddziałów wojskowych Polskiego Związku Wolności.: luty 1940 - ??
Szef Wydziału Wyszkolenia Piechoty w Oddziale III KG AK.: 1942 - 1944 r.
Dowódca Grupy "Północ" (rozwiązanej 5 września) w Powstaniu Warszawskim.: 7 sierpnia - 5 września 1944 r.
Zastępca komendanta Okręgu Warszawa AK i dowódcy Powstania Warszawskiego (Antoniego Chruściela).: 4 - 20 września 1944 r.
Zastępca dowódcy Korpusu Warszawskiego AK.: 20 września - 2 października 1944 r.
Komendant ośrodków poniemieckich i szef Polskiej Misji Łącznikowej w brytyjskiej strefie okupacyjnej.: maj 1945 - ??
Współorganizator Stowarzyszenia Polskich Kombatantów.: ?? - ??
Prezes Rady Stowarzyszenia Polskich Kombatantów.: 1 listopada 1946 - 1966 r.
Współzałożyciel i przewodniczący Okręgu Koła AK w brytyjskiej strefie okupacyjnej.: 1946 - ??
Kolejno: Członek Rady Naczelnej, Wiceprzewodniczący Rady Naczelnej i jednocześnie członek Głównego Sądu Koleżenskiego Koła AK.: 1947 - ??.
Członek Rady Narodowej na uchodźstwie.: 1963 - ??
Przewodniczący Komisji Krzyża Armii Krajowej.: 1966 - ??

Opinie:

Notatki:

Syn Józefa i Adeli z domu Płós. W roku 1906 r., rozpoczął naukę w Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Lublinie, gdzie w czerwcu 1914 r., otrzymał świadectwo dojrzałości.
Rok później został powołany do armii rosyjskiej, w szeregach której walczył m. in. na froncie rumuńskim.

Po rozwiązaniu I Korpusu Polskiego na Wschodzie, w czerwcu 1918 r., powrócił do Kraju. Przez krótki okres był studentem Wydziału Inżynierii Lądowej Politechniki Warszawskiej. Już w listopadzie, w niespełna miesiąc po rozpoczęciu studiów wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego.

We wrześniu 1939 r. dowodzony przez niego pułk wchodził w skład 28 DP, która brała udział m. in. w obronie Modlina. Za udział w walkach obronnych twierdzy został odznaczony Orderem Virtuti Militari . Po kapitulacji, z powodu odniesionej rany, przebywał w szpitalu w obozie jenieckim w Działdowie. Po zwolnieniu z obozu zamieszkał w swojej willi w Rembertowie.
W czasie okupacji pracował jako urzędnik w dziale finansowym magistratu m. st. Warszawy. W konspiracji od lutego 1940 r., jako komendant oddziałów wojskowych Polskiego Związku Wolności. W 1942 r., popdrządkował podległe sobie struktury, Armii Krajowej.

Uczestnik Powstania Warszawskiego. Od 7 sierpnia 1944 r. był dowódcą "Grupy Północ", która obejmowała siły powstańcze walczące na Starym Mieście, Żoliborzu, Marymoncie i w Puszczy Kampinoskiej. Pozostał na odciętym od pozostałych dzielnic Starym Mieście do końca walk. Był współorganizatorem próby połączenia się sił powstańczych Starówki z Żoliborzem w nocy z 21 na 22 sierpnia i przebicia się oddziałów ze Starego Miasta do Śródmieścia-Północ w nocy z 30 na 31 sierpnia. 5 września "Grupa Północ" została rozwiązana, w związku z czym Ziemski został wyznaczony zastępcą płk."Montera", dowódcy Warszawskiego Korpusu AK. 30 września brał udział w rozmowach kapitulacyjnych z Niemcami żoliborskiego zgrupowania AK ppłk. Mieczysława Niedzielskiego ps. "Żywiciel".

Po dostaniu się do niewoli był więźniem kilku obozów jenieckich, a także obozu koncentracyjnego Neuengamme. W maju 1945 r., został komendantem ośrodków poniemieckich i szefem Polskiej Misji Łącznikowej w brytyjskiej strefie okupacyjnej Niemiec.
W czerwcu 1947 r., po demobilizacji osiadł na stałe w Londynie. Działał w emigracyjnych związkach kombatanckich. Od 1946 r., był współzałożycielem i dwukrotnie prezesem Stowarzyszenia Polskich Kombatantów, a także prezesem Rady Federacji Światowej tej organizacji oraz współzałożycielem, a od 1948 r., przewodniczącym Koła AK w brytyjskiej strefie okupacyjnej. Od 1963 r., był członkiem Rady Narodowej RP na Uchodźstwie.

Odznaczenia m.in.:

Virtuti Militari III klasy.: 28 sierpnia 1944 r.
Virtuti Militari IV klasy.: 29 września 1939 r.
Virtuti Militari V klasy.: 1921 r.
Krzyżem Walecznych.: dwukrotnie w 1921 i w 1944 r.
Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami 1925 r.
Krzyż Kawalerski Polonia Restituta.: 1937 r.




powrót.


© copyright 2005 - 2007, Radosław ""Butryk"" Butryński
Design by Scypion