Przywódca NSDAP.

   W lipcu 1921 roku w wyniku wewnętrznego kryzysu, Hitler przejmuje kierownictwo partii NSDAP.

   Przyczyną i tłem tego, stała się próba połączenie NSDAP    z DSP - Deutschsozialistische Partei (Niemiecka    Socjalistyczna Partia).
   DSP opanowała północne Niemcy, które dla NSDAP,    mającej nadal charakter lokalny, były niedostępne.    Wstępne rozmowy na temat połączenia, rozpoczęły się w    sierpniu 1920 roku na spotkaniu w Salzburgu partii    narodowosocjalistycznych z Niemiec, Austrii, Czecho-    słowacji i Polski, na którym obecny był także Hitler.
   Liderzy DSP wielokrotnie podejmowali próby nawiązania    rozmów. Pod koniec marca 1921 roku doszło do    spotkania w Zeitz w Turyngii. Drexler, delegowany przez    NSDAP przystaje na wstępne propozycje połączenia obu    partii oraz przeniesienia głównej siedziby partii do    Berlina.
   Hitler na wieść o tym porozumieniu zareagował z furią.
   Zagroził odejściem z NSDAP i zdołał doprowadzić do    odrzucenia osiągniętego porozumienia. W kwietniu, na    spotkaniu w Monachium negocjacje z DSP zostały    zerwane. Winą obarczono Hitlera. Dla niego z kolei    nieistotne były podobieństwa programowe obu partii,    gdyż nie podobało mu się że DSP zakładała wiele    oddziałów nie mając po temu solidnych podstaw, przez    to była "wszędzie i nigdzie".

   Nie godził się też na zastosowanie taktyki parla-    mentarnej. Jednak, prawdziwym powodem jego niechęci    była obawa że połączenie obu partii, zagrozić może jego    dominującej pozycji, jaką posiadał w małej, ale dobrze    zorganizowanej NSDAP.

   W NSDAP zaczyna narastać opozycja przeciwko A.    Hitlerowi. Główną przyczyną były różnice w dalszej stra-    tegii politycznej. Kilku członkom komitetu nie podobały się    metody ordynarnej agitacji Hitlera i krytykowali prze-    wodniczącego Drexlera o zbytnie ustępstwa wobec niego.    Krytykowali "gwiazdorstwo" i uprzywilejowaną pozycję    Hitlera, którą wykorzystuje bez skrupułów do torpedo-    wania wszystkiego, co nie pokrywało się z jego wyobrażeniami o przyszłości partii. Był gwiazdą w partii i umiał to wykorzystać.

   Opozycja w NSDAP, mimo iż nie doszło do połączenia z DSP, nie zamierzała rezygnować. W marcu 1921 roku powstaje w Berlinie       nowa partia Deutsche Werkgemeinschaft kierowana przez doktora Otto Dickela. Wydał on książkę "Odrodzenie zachodniego świata",       która mimo że nie spodobała się Hitlerowi, została jednak pochwalona przez "Völkischer Beobachter". Dickel, był dynamicznym i       popularnym mówcą, też przekonany o swojej misji. Zostaje zaproszony do Monachium, pod nieobecność Hitlera i odnosi wielki sukces       przed wypełnioną widownią. Kierownictwo NSDAP było zadowolone ze znalezienia drugiego "wybitnego mówcy z narodowym zacię-       ciem". Zaplanowano też więcej wystąpień Dickla.

   Przebywający w Berlinie Hitler, jest na bieżąco informowany przez swoich zwolenników o sytuacji w Monachium. Na początku lipca       pojawia się w Monachium, gdzie usiłuje nie dopuścić do połączenia z Deutsche Werkgemeinschaft. Wściekły, wygrażał że dopilnuje,       aby rozmowy zjednoczeniowe zostały zerwane.
   Widząc że nie jest w stanie przeszkodzić rozmowom opuszcza spotkanie. Grozi opuszczeniem szeregów partii, co uświadamia części       kierownictwa, że strata jedynej prawdziwej gwiazdy może być śmiertelnym ciosem dla NSDAP. Odejście Hitlera mogło wywołać w       partii rozłam, a kto wie jak by się to skończyło.

   13 lipca 1921 roku Drexler uzgadnia warunki z Hitlerem, który godzi się pozostać w NSDAP. Warunki Hitlera były odpowiedzią na       ostatnie niepokoje w partii i jego główne żądania miały być przyjęte przez nadzwyczajny zjazd członków NSDAP. Oto jego warunki:
   -   stanowisko przewodniczącego z władzą dyktatorską,
   -   siedzibą partii miało zostać raz na zawsze Monachium,
   -   program partii ma zostać uznany za niezmienny,
   -   zaprzestanie wszelkich prób łączenia się z innymi organizacjami.

   14 lipca komitet partii wyraził gotowość w uznaniu jego "ogromnej wiedzy", zasług dla ruchu oraz "niezwykłego talentu mówcy", do       oddania mu "władzy dyktatorskiej". Komitet wyraził też zadowolenie, że Hitler jest gotów przyjąć odrzuconą w przeszłości ofertę       Drexlera przejęcia kierownictwa w partii.

   20 lipca 1921 roku w wypełnionym po brzegi cyrku Krone Hitler jeszcze raz pokazał, że jest niezastąpionym mówcą i święcił truimf.
   29 lipca wywołuje burzliwy aplauz 554 płacących składki członków obecnych na nadzwyczajnym zjeździe w Festaal w Hofbräuhaus i       zdecydowanie pokonuje swych przeciwników. Nie tylko obronił swoją pozycję w partii, ale i ją zdecydowanie wzmocnił.
   Zgodził się przyjąć przewodnictwo NSDAP. Nowy statut partii, w pośpiechu przez niego naszkicowany, w trzech miejscach zawierał       sformułowania o indywidualnej odpowiedzialności pierwszego przewodniczącego za działania partii, (podlegał jedynie walnemu       zgromadzeniu członków).
   Przeciwko przekazaniu dyktatorskiej władzy Hitlerowi głosowała tylko jedna osoba, jego awans na przewodniczącego partii był       zaakceptowany jednomyślnie. Anton Drexler zadowolił się tytułem honorowego przewodniczącego. Uchwalony w tym samym dniu,       nowy statut NSDAP, stwierdzał że partia działa na podstawie wodzostwa (Führerprinzip).

   "Völkischer Beobachter" w sprawozdaniu ze zjazdu, stwierdził że reforma statutu partii była nieodzowna, by w przyszłości zapobiec       wszelkim próbom rozpraszania energii partii przez decyzje większościowe.
   Rudolf Hess oskarżając przeciwników Hitlera w "Völkischer Beobachter", napisał: "Czy jesteście naprawdę ślepi na fakt, że ten czło-       wiek jest osobowością przywódczą, jedyną zdolną do tego, by doprowadzić walkę do zwycięskiego końca ? Czy sądzicie, że bez niego       masy tłoczyłyby się w cyrku Krone ?".

   Kiedy Adolf Hitler w lipcu 1921 roku przejął przywództwo NSDAP, nadal był jedynie agitatorem, człowiekiem ledwie znanym w       Niemczech. Jego taktyka rozwijania ruchu w Bawarii, gdzie były sprzyjające warunki, przyniosła sukces. NSDAP z czasem okrzepła i       umocniła się, aby w przyszłości ruszyć na podbój Niemiec.
   Gdy został przywódcą ruchu, zaczął rozwijać własne siły paramilitarne dzięki czemu nawiązał kontakt z innym tego typu orga-       nizacjami. Stawał się człowiekiem z którym, niechętnie, musiał liczyć się bawarski rząd. Hitler forsował teraz pogląd o konieczności       utworzenia partii masowej, opartej na ścisłej dyscyplinie i bezwarunkowym podporządkowaniu się rozkazom dowódcy. W trosce o       powszechne zamanifestowanie obecności partii, wprowadził we wrześniu 1921 roku, obowiązek noszenia odznak i symboli       przynależności organizacyjnej.