Historia konstrukcji:
Armata morska opracowana w szwedzkich zakładach Bofors i przyjęta na uzbrojenie pod oznaczeniem 12 cm SK.L/50 M/36P.

Opis konstrukcji:
Pojedyncze stanowisko 8850 kg + pancerna maska o grubości 7 mm i masie 1550 kg
Podwójne stanowisko 17650 kg + pancerna maska o grubości 7 mm i masie 2850 kg
Amunicja scalona - długość kompletnego naboju 147 cm. Masa łuski 9,7 kg a masa ładunku miotającego 9,2 kg.
Lufa gwintowana z gwintem postępowym: 36 gwintów, głębokość bruzdy 1,5 mm, szerokość pola gwintu 3,5 mm. Zamek klinowy, poziomy. Dwucylindrowy oporopowrotnik hydrauliczno-sprężynowy. Naprowadzanie na cel ręcznie według danych przekazywanych z centrali artyleryjskiej, spust działa mechaniczny i elektryczny.

Zastosowanie:
Armaty tego typu zainstalowano na zbudowanych w Wielkiej Brytanii kontrtorpedowcach ORP "Błyskawica" i ORP "Grom" oraz zbudowanym we Francji stawiaczu min ORP "Gryf".
Działa tego typu znalazły się również na wyposażeniu XXXIV baterii artylerii nadbrzeżnej utworzonej staraniami por. mar. Edmund Pappelbauma po zatopieniu 3 września 1939 roku w porcie Hel stawiacza min "Gryf". Z okrętu zdemontowano znajdujące się na rufie wieże artylerii głównej - jednej jednolufowej i jednej dwulufowej.
Do momentu zakończenia walk ukończono stanowiska dział i oddano dwa strzały próbne.

Źródła:
Zdzisław Waśko, Rafał Witkowski "Formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki okrętów i oddziałów lądowych Marynarki Wojennej", z serii "Wojsko Polskie" przygotowanej przez Wojskowy Instytut Historyczny, wyd. MON, Warszawa 1976
Józef Wiesław Dyskant "Flotylla Rzeczna Marynarki Wojennej 1919-1939", wyd. Bellona, Warszawa 1994
Zdzisław Golanek "Stawiacz min ORP Gryf", wyd. MON, Warszawa 1979