| Kaliber: | 121,92 mm |
| Amunicja: | 122x284R |
| Masa: | na stanowisku 2450 kg, w transporcie 3100 kg |
| Masa lufy: | z zamkiem 722,5 kg |
| Wymiary: | 5900 x 1975 x 1675 mm |
| Długość lufy: | z zamkiem 2670 mm |
| (w tym część gwintowana 2263 mm) | |
| Kąt ostrzału w elewacji: | od -3° do +63,5° stopnia |
| Kąt ostrzału w azymucie: | 49° |
| Szybkostrzelność: | 6 strz./min |
Historia konstrukcji:
Haubica polowa opracowana w drugiej połowie lat 30-tych przez zespół radzieckich konstruktorów pod kierownictwem Fiodora F. Pietrowa z Fabryki Nr 172 im. Mołotowa z Permu. Projekt został zatwierdzony w 1937 roku. Dla przyspieszenia prac konstrukcyjnych zastosowano gotowe elementy z już istniejących dział, jak np. zamek od 122 mm haubicy polowej wz. 1910/30, celownik od 152 mm haubicoarmaty wz. 1937 (ML-20), a koła od 76 mm armaty dywizyjnej wz. 1936 (F-22). Po przeprowadzeniu prób prototypu ukończonego 31 marca 1938 roku nowe działo zostało przyjęte na uzbrojenie pod koniec tego samego roku. W latach 1940-1945 wyprodukowano 17526 egzemplarzy, a produkcję dział kontynuowano w niewielkich ilościach aż do 1955 roku.
Łoże tej haubicy posłużyło do opracowania 76 mm armaty dywizyjnej wz. 1939 oraz 152 mm ciężkiej haubicy polowej wz. 1943 (D-1).
Opis konstrukcji:
Lufa o 36 prawoskrętnych gwintach składa się z monoblokowej rury rdzeniowej, płaszcza i nakręcanej nasady zamkowej. Zamek śrubowo-zawiasowyy wyposażony w mechanizm ręcznego otwierania i zamykania oraz kurkowy mechanizm odpalający uruchamiany sznurem. Zastosowano hydrauliczny opornik i hydropneumatyczny powrotnik o skoku 960-1100 mm. Kołyska typu cylindryczno-korytkowego. Tarcza ochronna o grubości 3,5 mm. Śrubowy mechanizm kierunkowy znajduje się z lewej strony działa, a łukowy mechanizm podniesieniowy z prawej strony. Łoże dolne, dwuogonowe, rozstawne ze skrzynkowymi ogonami (początkowo nitowanymi, a następnie spawanymi) zakończonymi lemieszami. Zawieszenie kół za pomocą poprzecznego resora piórowego, wyłączanego poprzez rozwarcie ogonów działa przy zajmowaniu stanowiska bojowego. Trakcja motorowa za samochodem ciężarowym lub ciągnikiem gąsienicowym – prędkość holowania do 50 km/h. Koła metalowe typu samochodowego, z ogumieniem wypełnionym masą gąbczastą, zaopatrzone w bębnowe hamulce. Obsługa działa liczyła 6-8 żołnierzy. Przodek mieścił 16 nabojów.
Źródła:
Terry Gardner, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006
Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak „Encyklopedia współczesnej broni palnej”, wyd.WIS, 1993
А. Иванов „Артиллерия СССР в период Второй Мировой Войны”, wyd. Издателски Дом «Нева», 2003
