| Kaliber: | 152,4 mm |
| Masa: | na stanowisku 7100 kg, w transporcie 7820 kg |
| Długość lufy: | z zamkiem 4404 mm |
| (w tym część gwintowana 3464 mm) | |
| Wysokość linii ognia: | 1485 mm |
| Kąt ostrzału w elewacji: | od -4° do +45° |
| Kąt ostrzału w azymucie: | 58° |
| Szybkostrzelność: | 4 strz./min |
Historia konstrukcji:
Armata polowa wz. 1910/34 powstała poprzez umieszczenie lufy 152 mm armaty wz. 1910 opracowanej we francuskich zakładach Schneidera na łożu 122 mm armaty wz. 1931 (A-19). Prace projektowe zakończono w 1936 roku i takiej adaptacji poddano do 1938 roku 275 egzemplarzy starych dział.
Opis konstrukcji:
Lufa stalowa. Zamek śrubowy. Hydrauliczny opornik i hydropneumatyczny powrotnik umieszczone pod lufą, która była przymocowana do kołyski poziomą belką. Prosta tarcza ochronna obsługi o grubości 3,5 mm. Sprężynowe odciążacze pochylone do przodu. Łoże dwuogonowe, koła z gumowymi bandażami. Podwozie było wyposażone w resory piórowe, a zawieszenie było odłączane ręcznie, po rozłożeniu ogonów. Obługa działa liczyła 9 żołnierzy.
Źródła:
Terry Gardner, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006
Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak „Encyklopedia współczesnej broni palnej”, wyd.WIS, 1993
А. Иванов „Артиллерия СССР в период Второй Мировой Войны”, wyd. Издателски Дом «Нева», 2003
