Kaliber:	25 mm
Amunicja:	25x218R
Masa:	na stanowisku 1170 kg, podczas transportu 1230 kg
Długość lufy:	z nasadą zamkową 1915 mm
Kąt ostrzału w azymucie:	360°
Kąt ostrzału w elewacji:	od –10° do +85° stopni
Szybkostrzelność:	teoretyczna 240 strz./min, praktyczna 70 strz./min
Żywotność lufy:	1200-1300 wystrzałów

Historia konstrukcji:
Armata przeciwlotnicza opracowana w ZSRR w biurze projektowym z Fabryki Nr 8 im. M. I. Kalinina, w zespole kierowanym przez Michaiła N. Łoginowa. Prace projektowe ograniczyły się do przygotowania dokumentacji produkcyjnej zakupionej w 1933 roku w ramach licencji szwedzkiej armaty przeciwlotniczej 25 mm Kulspruta m/32 opracowanej w zakładach Bofors.
Prace przebiegały bardzo powoli i prototyp nowego działa powstał dopiero jesienią 1939 roku. Na początku następnego roku działo zostało oficjalnie przyjęte na uzbrojenie, ale produkcja seryjna ruszyła dopiero w 1941 roku. W czasie wojny wyprodukowano 4560 egzemplarzy.

Powstała także wersja podwójnie sprzężona oznaczona 94-KM, wykorzystująca podzespoły 37 mm armaty przeciwlotniczej wz. 1939. Fabryka Nr 88 wykonała w 1944 roku 12 egzemplarzy, a w 1945 roku dalsze 225 egzemplarzy.

Opis konstrukcji:
Armata automatyczna działająca na zasadzie wykorzystania energii krótkiego odrzutu lufy, z zamkiem klinowym o ruchu pionowym. Lufa zakończona stożkowym tłumikiem płomienia. Opornik hydrauliczny typu wrzecionowego umieszczony pod lufą. Powrotnik sprężynowy w postaci sprężyny spiralnej owiniętej wokół lufy. Zasilanie w amunicję z 6-nabojowych łódek. Mechanizmy naprowadzania i celownik umieszczone po prawej stronie lufy. Podwozie czterokołowe, stabilizowane na stanowisku bojowym czterema podnośnikami śrubowymi. Koła typu samochodowego, wypełnione masą gąbczastą, umożliwiały holowanie z prędkością do 60 km/h. Obsługa działa liczyła 6 osób.

Amunicja:

Przeciwpancerna BP-132

Masa pocisku:	0,286 kg
Prędkość wylotowa:	910 m/s

Naboje zespolone dosyłane w 6-nabojowych łódkach. Przebijalność pancerza dla płyty ustawionej pionowo:

1000 m

26 mm

Przeciwlotnicza OZR-132

Masa pocisku:	0,286 kg
Prędkość wylotowa:	910 m/s
Donośność pionowa:	skuteczna 2000 m
Donośność pozioma:	6000 m

Naboje zespolone dosyłane w 6-nabojowych łódkach. Pocisk wyposażony w samolikwidator uruchamiający się po 5 sekundach. Stosowano bardzo czuły uderzeniowy zapalnik głowicowy typu K-20.

Źródła:
Terry Gardner, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006
Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak „Encyklopedia współczesnej broni palnej” Wydawnictwo WIS, Warszawa 1993