| Kaliber: | 37 mm |
| Masa: | 2,4 kg |
| Długość lufy: | z obsadą 520 mm (przewód lufy 375 mm) |
| Szybkostrzelność: | 20 strz./min |
Historia konstrukcji:
Lekki moździerz opracowany w drugiej połowie lat 30-tych w ZSRR. Dodatkowo pełnił on także funkcję dość dużej łopatki saperskiej. W żadnej roli się nie sprawdził – jako moździerz strzelał zbyt lekkim granatem, a jako łopata był zdecydowanie zbyt ciężki. W efekcie podczas wojny rosyjscy żołnierze wyrzucali go przy pierwszej okazji.
Opis konstrukcji:
Gładkościenna lufa pełniąca także rolę trzonka była osadzona zawiasowo na płycie oporowej uformowanej w szpadel łopatki-saperki. Przed rozpoczęciem ognia rozkładano także lekką przednią podpórkę. Nakłucie spłonki ładunku miotającego poprzez stałą iglicę znajdującą się na dnie obsady lufy. Broń nie była wyposażona w jakiekolwiek przyrządy celownicze lub mechanizmy naprowadzania.
Amunicja:
Granat odłamkowy
| Masa pocisku: | 0,50 kg |
| Prędkość wylotowa: | 70 m/s |
| Donośność: | od 60 m do 250 m |
Pocisk stabilizowany w locie za pomocą brzechw. Zaopatrzony w stały ładunek miotający i głowicowy zapalnik uderzeniowy.
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze otrzymały oznaczenie 3,7 cm Spatengranatwerfer 161 (r).
Źródła:
Terry Gardner, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006
Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak „Encyklopedia współczesnej broni palnej” Wydawnictwo WIS, Warszawa 1993
