Historia konstrukcji:
Czołgowy karabin maszynowy DT był używany przez siły zbrojne ZSRR. Został opracowany przez Wasilija A. Diegtiariewa na bazie ręcznego karabinu maszynowego DP.
Celem montażu w stanowiskach kadłubowych pojazdów Gieorgij S. Szpagin opracował jarzmo kuliste do mocowania broni (wychylenie w pionie 20 stopni, a w poziomie 30 stopni). Lufa została pozbawiona tłumika płomieni i zewnętrznej osłony. Kolbę stałą zastąpiono wysuwaną metalową, składającą się z dwóch płaskowników oraz stopki z poduszką. Do tylca przymocowany był chwyt pistoletowy.
Wariant czołgowy został przyjęty na uzbrojenie w 1929 roku pod oznaczeniem 7,62-мм танковый пулемёт системы Дегтярева обр. 1929 г.
Dane techniczne:
| Kaliber: Amunicja: Masa: Długość całkowita: Długość lufy: Zasilanie: Szybkostrzelność: |
7,62 mm 7,62x54R własna 10,3 kg, z pełnym magazynkiem 11,75 kg z kolbą wsuniętą 970, wysuniętą 1128 mm 605 mm (w tym część gwintowana 532 mm) magazynek na 63 naboje teoretyczna 600 strz./min, praktyczna ok. 120 strz./min |
Opis konstrukcji:
Automatyka broni wykorzystuje energię gazów prochowych odprowadzanych przez boczny otwór w lufie (strzela z zamka otwartego). Ryglowanie za pomocą symetrycznych rygli wahliwych stanowiących element trzonu zamkowego. Chłodzona powietrzem lufa zaopatrzona w 4 prawoskrętne bruzdy.
Zasilanie broni z ułożonego poziomo magazynka bębnowego z trójwarstwowym ułożeniem naboi (dla zmniejszenia średnicy bębna), dostawionego od góry komory zamkowej. Celownik przeziernikowy na podwyższonej podstawie z suwakami nastawczymi był wyskalowany do 1.000 m, zaś muszkę umieszczono w otworze jarzma kulistego. Do okna wylotowego w komorze zamkowej dołączano worek na puste łuski.
Do prowadzenia ognia przeciwlotniczego karabin montowano na podstawie P-40, która znajdowała się na stropie wieży, obok włazu dowódcy. W takim zastosowaniu montowano duży celownik kołowy.
Broń można było używać także poza pojazdem, po zamocowaniu dwójnogu z muszką umieszczoną na jego górnym wsporniku. Elementy te wchodziły w skład standardowego wyposażenia pojazdu.
Amunicja:
Magazynek o średnicy 190 mm i masie: niezaładowany 1,55 kg, załadowany 3 kg. Naboje są wewnątrz niego ułożone w 3 warstwach.
Długość łuski 54 mm.
Zwykła z pociskiem ciężkim 7,62-мм патроны с тяжёлой пулей образца 1930 года
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: |
75,91-77,16 mm 36,1-36,5 mm 22,95-25,20 g 11,7-11,9 g 3,1 g 815-830 m/s |
Pocisk pełnopłaszczowy z ołowianym rdzeniem. W celach łatwej identyfikacji czubek pocisku był pomalowany na żółto.
Przeciwpancerno-zapalajaca 7,62-мм патроны с бронебойно-зажигательной пулей образца 1932 года (Б-32)
| Długość naboju: Długość pocisku: Masa naboju: Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: |
75,91-77,16 mm 36,25-37,15 mm 21,00-23,25 g 9,65-10,25 g 3,1 g 840-855 m/s |
Pocisk pełnopłaszczowy ze stalowym rdzeniem i umieszczoną w przedniej części (pod płaszczem) masą zapalającą. W celach łatwej identyfikacji czubek pocisku był pomalowany na czarno z umieszczonym pod spodem czerwonym paskiem.
W niemieckim katalogu zagranicznego uzbrojenia broni tej przydzielono oznaczenie 7,62 mm KpfwMG 320 (r).
