| Kaliber: | 76,2 mm |
| Masa: | na stanowisku 626,6 kg, |
| w transporcie 1084 kg (z przodkiem) | |
| Masa lufy: | z zamkiem 208 kg |
| Masa zamka: | 12,3 kg |
| Długość lufy: | z zamkiem 1258,5 mm |
| (w tym część gwintowana 963 mm) | |
| Kąt ostrzału w elewacji: | od -6° do +28° |
| Kąt ostrzału w azymucie: | 2°25’ |
| Szybkostrzelność: | 10-12 strz./min |
Historia konstrukcji:
Działo górskie zaprojektował inż. Danglis z francuskich zakładów Schneider. Konstrukcja ta została zgłoszona do konkursu na działo górskie dla sił zbrojnych carskiej Rosji, a jej konkurentem była konstrukcja firmy Skoda. Przyjęta na uzbrojenie 26 lutego 1909 roku i produkowana w Zakładach Putiłowskich – podczas Pierwszej Wojny Światowej wyprodukowano 349 egzemplarzy. Do 1939 roku produkcję dla sił zbrojnych ZSRR kontynuowały: Fabryka Nr 8, Fabryka Nr 92 oraz Fabryka Nr 192. W połowie 1941 roku na uzbrojeniu znajdowało się ok. 1100 egzemplarzy.
Opis konstrukcji:
Do transportu jucznego armata była rozkładana na 7 części. Oporopowrotnik znajdował się pod lufą. Łoże jednoogonowe zakończone lemieszem. Tarcza ochronna o grubości 3,5 mm. Koła drewniane z metalową obręczą dostosowane do holowanie zaprzęgiem konnym z prędkością do 6 km/h.
Amunicja:
Przodek mieścił 10 naboi, natomiast jaszcz amunicyjny 50 naboi.
Odłamkowo-burząca
Prędkość wylotowa: 380 m/s
Źródła:
Terry Gardner, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006
Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak „Encyklopedia współczesnej broni palnej”, wyd. WIS, 1993
