| Kaliber: | 76,2 mm |
| Masa: | na stanowisku 780 kg, |
| w transporcie 1595 (z przodkiem) | |
| Długość lufy: | z zamkiem 1260 mm |
| (w tym część gwintowana 765 mm) | |
| Kąt ostrzału w elewacji: | od -5,6° do +24,5° |
| Kąt ostrzału w azymucie: | 5°30’ |
| Szybkostrzelność: | 10 strz./min |
| Kąt ostrzału w azymucie: | 2°25’ |
| Szybkostrzelność: | 10-12 strz./min |
Historia konstrukcji:
Lekkie działo piechoty opracowane w rosyjskich Zakładach Putiłowskich przed Pierwszą Wojną Światową. W konstrukcji tej wykorzystano lufę oraz zawieszenie wraz z kołami od 76 mm armaty górskiej wz. 1909. Przyjęta na uzbrojenie w 1914 roku pod oznaczeniem 3-дюймовая короткая пушка обр. 1913 г.
Pod koniec 1936 roku na uzbrojeniu wciąż znajdowały się 42 egzemplarze (w tym 33 sprawne). Przekazano je oddziałom desantowym floty.
Źródła:
Terry Gardner, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006
Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak „Encyklopedia współczesnej broni palnej”, wyd. WIS, 1993
