| Kaliber: | 82 mm |
| Masa: | na stanowisku 62,7 kg |
| Długość lufy: | z zamkiem 1360 mm (przewód lufy 1225 mm) |
| Kąt ostrzału w elewacji: | od +45° do +85° |
| Kąt ostrzału w azymucie: | 11° przy kącie podniesienia lufy 45°, |
| 6° przy kącie podniesienia lufy 85° | |
| Szybkostrzelność: | 20 strz./min |
Historia konstrukcji:
Bezlicencyjna kopia francuskiego moździerza piechoty Morier de 81 mm Brandt Mle 1927/31 opracowanego w zakładach Stockes-Brandt. W 1936 roku radziecka misja wojskowa zakupiła kilka egzemplarzy u francuskiego producenta, co pozwoliło zwymiarować poszczególne podzespoły i przygotować dokumentację produkcyjną.
Moździerz został przyjęty na uzbrojenie Armii Czerwonej w 1936 roku.
Opis konstrukcji:
Klasyczna konstrukcja z gładkościenną lufą z zamkiem iglicowym (z bezpiecznikiem przed podwójnym załadowaniem zamocowany na zgrubieniu wylotowym lufy), dwójnożną podstawą (z mechanizmami: kierunkowym, podniesieniowym, poziomującym) oraz płyty oporowej o kształcie prostokąta. Do kierowania ogniem stosowano prosty celownik przeziernikowy z poziomicą. Obsługa moździerza liczyła 4 osoby.
Amunicja:
Granat odłamkowy O-832
| Masa pocisku: | 3,31 kg |
| Masa materiału wybuchowego: | 0,40 kg |
| Prędkość wylotowa: | od 70 m/s do 202 m/s |
| Donośność: | od 220 m do 3000 m |
Pocisk stabilizowany w locie za pomocą brzechw. Zaopatrzony w głowicowy zapalnik uderzeniowy M-1. Stosowano 7 ładunków miotających.
Granat odłamkowy O-832D
| Masa pocisku: | 3,10 kg |
| Masa materiału wybuchowego: | 0,40 kg |
| Prędkość wylotowa: | od 70 m/s do 202 m/s |
| Donośność: | od 220 m do 3000 m |
Uproszczona amunicja opracowana podczas wojny. Pocisk stabilizowany w locie za pomocą brzechw. Zaopatrzony w ebonitowy głowicowy zapalnik uderzeniowy MP-82. Stosowano 7 ładunków miotających.
Dymna D-832
| Masa pocisku: | 3,46 kg |
| Masa materiału wybuchowego: | 0,06 kg |
| Masa substancji dymotwórczej: | 0,46 kg |
| Prędkość wylotowa: | od 70 m/s do 202 m/s |
| Donośność: | od 220 m do 3000 m |
Pocisk stabilizowany w locie za pomocą brzechw. Zaopatrzony w ebonitowy głowicowy zapalnik uderzeniowy MP-82. Stosowano 7 ładunków miotających.
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze otrzymały oznaczenie 8,14 cm Granatwerfer 274/1 (r) . Przy użyciu standardowej niemieckiej amunicji kalibru 81,4 mm następował wypływ gazów prochowych przed pociskiem (gładka lufa, między uszczelnieniem na pocisku a ścianką lufy odstęp 0,6 mm), co powodowało drastyczny spadek zasięgu i celności prowadzonego ognia.
Źródła:
Terry Gardner, Peter Chamberlain „Enzyklopädie deutscher waffen 1939-1945”, wyd. Motorbuch Verlag, 2006
Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak „Encyklopedia współczesnej broni palnej” Wydawnictwo WIS, Warszawa 1993
