Historia konstrukcji:
Armata nadbrzeżna 15 cm HKL/50 została opracowana w szwedzkich zakładach Aktiebolaget Bofors w Bofors.
Norwegia zamówiła 13 dział tego typu na potrzeby swoich jednostek artylerii nadbrzeżnej (2 kontrakty w 1916 roku oraz 2 kolejne w 1918 roku). Producent dostarczył je w latach 1922-1923, ale po zakończeniu wojny przez wiele lat leżały one bezczynnie w magazynach na terenie zakładów Kongsberg. Dopiero narastające zagrożenie wojenne spowodowało wznowienie prac nad ich instalacją na stanowiskach bojowych. Do kwietnia 1940 roku nie zakończono tego procesu.
Zastosowanie:
Działa zostały zamontowane w następujących bateriach artylerii nadbrzeżnej:
4 działa w Rauøy Fort (zainstalowane w 1934 roku)
3 działa w Bolærne Fort (zainstalowane w 1935 roku)
2 działa w Torås Fort (stanowiska dopiero budowane od 1939 roku)
Dane techniczne:
| Kaliber: Masa: Długość lufy: Szybkostrzelność: |
149,1 mm 8.700 kg 7.730 mm 3 strz./min |
Opis techniczny:
Lufa stalowa, gwintowana o 44 prawoskrętnych zwojach. Zamek śrubowy, odchylany na prawą stronę. Hydrauliczny powrotnik znajdował się pod lufą, natomiast hydropneumatyczny powrotnik nad lufą. Działo było zamontowane na podstawie cokołowej i umieszczone w pancernej osłonie chroniącej mechanizmy naprowadzania i obsługę.
Amunicja:
Stosowano amunicję rozdzielnego ładowania. Ładunki miotające umieszczone w jedwabnych woreczkach.
Przeciwpancerna
| Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
45 kg 12,5 kg 900 m/s 19.500 m |
Pocisk przeciwpancerny typu AP był zaopatrzony w nieduży ładunek wybuchowy inicjowany przez zapalnik denny.
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze broni otrzymały oznaczenie 15 cm S.K. L/50 (n).
