Historia konstrukcji:
Armata morska opracowana w brytyjskich zakładach Sir W.G. Armstrong Whitworth & Co. w Newcastle (brytyjskie oznaczenie 15 cm Q.F. gun Armstrong L/47,5 in Garrison carriage model 1897).

Pod koniec XIX wieku Norwegia zakupiła kilkanaście dział tego typu na potrzeby swoich okrętów oraz baterii obrony wybrzeża. Występowały one w trzech modelach (różniących się posiadaniem pomostu dla obsługi lub jego brakiem i kilku drobnych detalach) oznaczanych jako Model 1897, Model 1899 oraz Model 1902.

Zastosowanie:
W 1940 roku stanowiły one uzbrojenie następujących jednostek artylerii nadbrzeżnej:

Podejście drogą morską do stolicy kraju Oslo (fiord Oslofiord):

– 3 działa w forcie Kopås (koło Drøbak – Model 1899).

Podejście drogą morską do portu Kristiansand:

– 3 działa w Gleodden Fort (Model 1897),

– 6 dział w Odderøya Fort (Model 1902).

Podejście drogą morską do portu Trondheim:

– 2 działa w Hysnes Fort (Model 1897),

-3 działa w Brettingen Fort (Model 1897),

– 2 działa w Hambåra Fort (w momencie niemieckiego ataku bateria nie była obsadzona – Model 1897).

Działania bojowe:

Bateria Kopås w dniu niemieckiego ataku w obronie Oslofiordu wystrzeliła 21 pocisków do wpływających niemieckich okrętów, walnie przyczyniając się do zatopienia ciężkiego krążownika Blücher.

Dane techniczne:

Opis techniczny:
Lufa stalowa, gwintowana. Zamek śrubowy odchylany na prawą stronę. Laweta cokołowa z pancerną tarczą chroniącą obsługę i mechanizmy działa.

Amunicja:

Stosowano amunicję rozdzielnego ładowania.

Przeciwpancerna

Pocisk przeciwpancerny typu AP był zaopatrzony w nieduży ładunek wybuchowy inicjowany przez zapalnik denny.

W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze broni otrzymały oznaczenie 15 cm SK L/47,5 (n).

Źródła:

Stefan Pataj „Artyleria lądowa 1871-1970”, wyd. MON, 1975 r.