Historia konstrukcji:
Armata górska z zamkiem systemu Heinricha Erhardta produkowana w niemieckich zakładach Rheinische Metallwaren und Maschinenfabrik AG z Düsseldorfu.
W 1911 roku Norwegia zakupiła 12 egzemplarzy, które otrzymały oznaczenie 7,5 cm Bergkanon L/17 M/11. W 1914 roku zakupiono dalsze 18 sztuk, ale dostarczono je dopiero w 1919 roku po zakończeniu Pierwszej Wojny Światowej – otrzymały oznaczenie 7,5 cm Bergkanon L/17 M/19.
Ostatnie 4 egzemplarze zostały wyprodukowane w 1924 roku na podstawie licencji w norweskich zakładach Kongsberg Våpenfabrikk w Kongsberg i otrzymały oznaczenie 7,5 cm Bergkanon L/17 M/24 (numery seryjne od 31 do 34). Były to pierwsze działa wyprodukowane w ramach programu uniezależnienia się od dostawców zagranicznych (co prawda został on zainicjowany już w 1915 roku, ale podczas toczącej się wojny import wielu komponentów był utrudniony).
Dane techniczne:
| Kaliber: Masa: Masa lufy: Długość lufy: Kąt ostrzału w elewacji: Kąt ostrzału w azymucie: Szybkostrzelność: |
75 mm 426 kg z zamkiem 127 kg z zamkiem 1.275 mm (w tym część gwintowana 924,5 mm) od -7° +39° 6° 8 strz./min |
Opis konstrukcji:
Lufa stalowa, gwintowana o 28 prawoskrętnych zwojach (gwint progresywny). Zastosowano zamek klinowy o ruchu poziomym. Przyrządy celownicze i mechanizmy naprowadzania umieszczono po lewej stronie lufy. Działo było zaopatrzone w tarczę ochronną. Łoże dolne jednoogonowe konstrukcji skrzynkowej, ze składanym końcowym elementem konstrukcji rurowej zakończonym lemieszem. Drewniane koła szprychowe z metalową obręczą. Holowanie za pomocą zaprzęgu czterokonnego z prędkością do 7 km/h. Obsługa liczyła 8 osób.
Amunicja:
Stosowano amunicję scaloną.
Odłamkowo-burząca 7,5 cm Sprenggranat
| Masa pocisku: Masa ładunku miotającego: Prędkość wylotowa: Donośność: |
6,5 kg 0,215 kg 350 m/s 6.900 m |
Pocisk typu HE z głowicowym zapalnikiem uderzeniowym.
W służbie niemieckiej przejęte egzemplarze broni otrzymały oznaczenie 7,5 cm Geb.K. 247 (n).
