Historia konstrukcji:
Samolot szkolno-treningowy Bü 181 „Bestmann” był używany przez siły zbrojne Niemiec.
Został opracowany w niemieckich zakładach Bücker Flugzeugbau G.m.b.H. w Rangsdorf koło Berlina. Na czele zespołu projektowego stał Anders J. Anderson (konstruktor szwedzkiego pochodzenia).
Prototyp z cywilną rejestracją D-ERBV został oblatany w lutym 1939 roku, za jego sterami siedział Arthur Benitz.
W szkołach sił powietrznych Luftwaffe zaklasyfikowany do kategorii A2.
Od 1939 roku produkowany seryjnie w zakładach macierzystych, natomiast od 1942 roku licencyjną produkcję podjęto również w okupowanych holenderskich zakładach Fokker w Amsterdamie oraz w Protektoracie Czech i Moraw w zakładach Zliner Flugzeugwerke A.G. (dawne zakłady czechosłowackie).
Produkcja na potrzeby Luftwaffe do 31 stycznia 1945 roku:
Bü 181 A-0 – 7 egzemplarzy (Bücker)
Bü 181 A-0 – 18 egzemplarzy (Bücker)
Bü 181 B-0 – 55 egzemplarzy (Bücker)
Bü 181 B-1 – 855 egzemplarzy (Bücker 542, Zlin 181, Fokker 132)
Bü 181 B-2 – 445 egzemplarzy (Zlin 201, Fokker 244)
Bü 181 C-1 – 275 egzemplarzy (Bücker)
Bü 181 C-2 – 737 egzemplarzy (Bücker 1, Zlin 404, Fokker 332)
Bü 181 C-3 – 289 egzemplarzy (Bücker)
Użycie bojowe:
W marcu 1945 roku przystąpiono do organizacji trzech eskadr Panzerjagerstaffel których zadaniem miały być ataki na pojazdy pancerne. Tylko jedna eskadra Panzerjagerstaffel 3. ukończyła szkolenie i wykonała w kwietniu 1945 roku serię lotów bojowych.
Uzbrojenie zmodyfikowanych maszyn stanowiły 4 granatniki przeciwpancerne Pzf. 100 m umieszczone na i pod skrzydłami. W trakcie ataku lotem koszącym na pułapie 20-30 metrów otworzenie ognia następowało w odległości poniżej 150 metrów od celu.
Dane techniczne wersji Bü 181 A:
| Załoga: Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Prędkość wznoszenia: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
2 osoby 475 kg 765 kg 10,60 m 7,85 m 2,06 m 13,50 m2 1 silnik 4-cyl. w układzie rzędowym, chłodzony powietrzem, typu Hirth HM 504 A o mocy 105 KM 210 km/h na wysokości 0 m 5,3 min na wysokość 1.000 m 5.000 m 850 km brak |
Opis konstrukcji:
Jednosilnikowy wolnonośny dolnopłat z zakrytą kabiną mieszczącą członków załogi siedzących obok siebie. Zbiorniki paliwa 100 litrów, oleju 4 litry umieszczone w kadłubie.
Zastosowano stałe podwozie w układzie klasycznym z kółkiem ogonowym. Koła główne rozmiaru 465×165 mm (rozstaw kół 1,9 m), a kółko ogonowe rozmiaru 265×85 mm.
Silnik napędza dwułopatowe śmigło drewniane o stałym skoku średnicy 2.100 mm. Prędkość lądowania 80 km/h. Droga startu wynosi ok. 250 m, natomiast lądowania ok. 120 m.
