Historia konstrukcji:
Samolot szkolno-treningowy Bü 131 „Jungmann” był używany przez siły zbrojne Niemiec.
Został opracowany w niemieckich zakładach Bücker Flugzeugbau G.m.b.H. w Johannisthal koło Berlina (w 1935 roku przeniesiona do pobliskiego Rangsdorf). Na czele zespołu projektowego stał Anders J. Anderson (konstruktor szwedzkiego pochodzenia).
Prototyp z cywilną rejestracją D3150 został oblatany 27 kwietnia 1934 roku, za jego sterami siedział Joachim von Köppen.
W 1936 roku został wybrany na podstawowy samolot szkolenia początkowego. W szkołach sił powietrznych Luftwaffe zaklasyfikowany do kategorii A2.
Wyprodukowano 1.910 egzemplarzy. Dodatkowo był on szeroko eksportowany i produkowany za granicą na podstawie licencji. Wśród odbiorców zagranicznych są między innymi Węgry i Finlandia.
Wersje:
Bü 131 A – silnik Hirth HM 60 R o mocy 80 KM,
Bü 131 B – silnik Hirth HM 504 A-2 o mocy 105 KM,
Bü 131 C – silnik Cirrus Minor o mocy 90 KM,
Bü 131 D – silnik Hirth HM 504 A-2 o mocy 105 KM.
Na bazie jego konstrukcji opracowano dla lotnictwa Japonii samolot szkolno-treningowy Kokusai Ki-86 oraz samolot szkolno-treningowy Watanabe/Kyushu K9W1.
Dane techniczne wersji Bü 131 B:
| Załoga: Masa własna: Masa startowa: Rozpiętość: Długość: Wysokość: Powierzchnia nośna: Jednostka napędowa: Prędkość maksymalna: Prędkość wznoszenia: Pułap: Zasięg: Uzbrojenie: |
2 osoby 390 kg 680 kg 7,40 m 6,62 m 2,25 m 13,50 m2 1 silnik 4-cyl. w układzie rzędowym, chłodzony powietrzem, typu silnik Hirth HM 504 A-2 o mocy 105 KM 183 km/h na wysokości 0 m 6,3 min na wysokość 1.000 m 3.000 m 650 km brak |
Opis konstrukcji:
Jednosilnikowy dwupłat z otwartymi kabinami załogi w układzie tandem. Kadłub stanowi metalowa kratownica wykonana ze spawanych rur stalowych, kryta w przedniej górnej części blacha duralową, a na reszcie powierzchni płótnem. Skrzydła drewniane z duralowymi żebrami, kryte płótnem. Zbiorniki paliwa (87 litrów) i oleju (5 litrów) umieszczone w kadłubie.
Zastosowano stałe podwozie w układzie klasycznym z kółkiem ogonowym. Koła główne rozmiaru 420×150 mm (rozstaw kół 1,62 m), a kółko ogonowe rozmiaru 135×45 mm.
Silnik napędza dwułopatowe śmigło drewniane o stałym skoku średnicy 2.100 mm. Początkowa prędkość wznoszenia ok. 3,2 m/s, prędkość lądowania 82 km/h. Droga startu wynosi ok. 140 m, natomiast lądowania ok. 135 m.
